Jedynym powodem, dla którego oceniam Hotel Orangea na 6 jest to, że na tej ocenie kończy się skala. Wraz z mężem byliśmy w Hotelu Orangea w dniach 4-18 października 2019 roku. Jest to niewielki hotel, położony w cichej, spokojnej okolicy oraz malowniczej scenerii pośród przepięknego ogrodu. Po transferze z lotniska wszyscy goście zostali powitani przez kierownika hotelu oraz poczęstowani orzeźwiającym napojem. Klucze do pokojów były przygotowane i mogliśmy od razu udać się do siebie. W hotelu w 99% przebywają sami Polacy. Na tablicy widniał powitalny napis w języku polskim, a ku naszemu ogromnemu zdziwieniu, obsługa hotelu z dnia na dzień znała coraz więcej polskich zwrotów, tak więc wiele rzeczy można załatwić nie używając wcale języka obcego. Oczywiście pracownicy hotelu znają dobrze język angielski oraz francuski, ponieważ jest to język urzędowy Madagaskaru. Zostaliśmy zakwaterowani w uroczym bungalowie z widokiem na ogród, niedaleko od restauracji, w której podawano trzy posiłki, baru, basenu oraz plaży. Bungalow wyposażony był w klimatyzację, duże łóżko, biurko, lodówkę, sejf, telewizor, szafę na ubrania oraz łazienkę z prysznicem. Do dyspozycji mieliśmy również własny taras z zestawem wypoczynkowym. Obsługa bardzo sumiennie dba o czystość: pokój był sprzątany codziennie, ręczniki wymieniane codziennie podobnie zresztą jak i pościel. Sprzątanie odbywało się w takich godzinach, że zwykle nie było nas w pokoju, co jest dużym plusem. Natomiast jednego dnia musiałam po coś iść do pokoju i trafiłam na panią sprzątającą. Byłam bardzo pozytywnie zaskoczona, że pani na czas, kiedy przebywałam w pomieszczeniu, wyszła na zewnątrz, żeby mi nie przeszkadzać! Kontynuowała pracę dopiero kiedy opuściłam bungalow. Goście otrzymują również mydełko i szamponik oraz dostateczną ilość papieru toaletowego. Każdego wieczoru, po domkach i pokojach chodzi pani ze sprayem na owady i dokładnie wszystko spryskuje. Dodatkowo na ścianie naszego bungalowu mieszkały dwie śliczne jaszczurki, które zjadały te komary, które były odporne na spray ;) Tym niemniej warto mieć ze sobą środek ochronny na komary, ponieważ przydać się może wieczorami przy barze oraz na niektórych wycieczkach. Od domku ścieżką w dół pośród przepięknej roślinności schodziliśmy do restauracji, a zaraz obok niej znajduje się bar oraz basen. Po prawej stronie zaś jest już od razu plaża z bezpłatnymi leżakami i parasolami. Nie ma bitwy o leżaki i nie trzeba ich zajmować wcześniej, ponieważ zawsze są wolne miejsca. Czas można spędzać na plaży lub przy basenie, albo w barze ;) Wszyscy goście otrzymują komplet ręczników plażowych, które można wymieniać w razie potrzeby w recepcji. Od naszego domku ścieżka w górę natomiast prowadziła właśnie do budynku recepcji. Restauracja jest bardzo przytulna, gdyż ze względu na ilość gości nie jest przytłaczająco wielka. Jest to otwarta przestrzeń przykryta dachem z liści palmowych, więc posiłki jada się na powietrzu. Można usiąść w takim miejscu, żeby mieć widok na piękną plażę i ocean, który znika podczas odpływów. Śniadania nie są bardzo wystawne, ale nikt nie wyjdzie głodny. Są trzy rodzaje pieczywa, szynka i ser żółty, masło, dżemy, jogurt, jajka na twardo, robione na życzenie omlety, jajka sadzone lub jajecznica. Co jakiś czas pojawiają się również smażone parówki. Do tego są warzywa i owoce oraz najprzeróżniejsze wypieki: rogaliki, ciastka z ciasta francuskiego z nadzieniem czekoladowym oraz najlepsze pączki jakie w życiu jadłam. I to wszystko na śniadanie! Jest oczywiście również kawa i herbata, woda i soki oraz płatki na mleku. Jeśli ma się szczęście, jak my mieliśmy, to jedząc śniadanie można zaobserwować spacerujące po plaży kraby i to nawet bardzo duże! Jeden nawet raz wtargnął do restauracji i pracownik musiał go przeganiać :) Na obiady i kolacje jest ogromny wybór potraw. Zawsze są trzy rodzaje makaronów z różnymi sosami (na przykład przepyszna carbonara), ryż, ziemniaki w różnych odsłonach, ryby, mięso z malgaskiej krowy zebu, wieprzowina, warzywa oraz desery. Są oczywiście także zupy. Podczas obiadów i kolacji obsługa podchodzi do gości i pyta co podać do picia. All inclusive zawiera wino (bardzo dobre), piwo (również bardzo dobre) oraz lokalne smakowe rumy (też są dobre, natomiast szkoda, że za rum bezsmakowy Dzama trzeba dodatkowo zapłacić). Do woli możemy również pić wodę gazowaną lub nie w szklankach, colę, sprite (chociaż przez kilka dni go nie było) itd. Natomiast jeśli chcemy wodę w butelce do pokoju to należy za nią zapłacić, podobnie jak za inne alkohole i popularne drinki jak gin z tonikiem czy mojito. Na powitanie goście mają w lodówce małą butelkę wody na osobę gratis.
Plaża jest przepiękna, podczas odpływów bardzo szeroka, tak że na spacer można chodzić nie wzdłuż, a wszerz plaży. Pierwszego dnia wszyscy zabawnie biegają z leżaków do wody, bo nie są świadomi jak piekielnie gorący jest tu piasek. Po obu stronach plaży stoją stoiska z pamiątkami, gdzie można się obkupić za bezcen. Oczywiście można się targować, ale ceny są niskie, a zarobki Malgaszów są znikome, warto więc wesprzeć rynek lokalnych wyrobów, które naprawdę są lokalne, a nie „made in China”. Po plaży biegają maleńkie kraby oraz oswojone pieski. Psy dla Malgaszów to jedno z fadi (tabu), dlatego nie traktują ich dobrze. Warto zwrócić im uwagę, gdyby zachowywali się wobec piesków agresywnie, ponieważ są to naprawdę miłe i oswojone stworzenia, liczące na kawałek szynki i kubek wody do picia. Podczas przypływów, powracająca woda jest bardzo ciepła, także można by z niej nie wychodzić. Uwaga na słońce, opala nawet wcześnie rano i tuż przed zachodem. Można nabawić się poparzeń, jeśli nie potraktuje się go z należytym szacunkiem. Przy plaży znajduje się boisko do siatkówki dla chętnych i odważnych, niebojących się dostać udaru. Po plaży regularnie chodzi pan wygładzający piasek a inny członek obsługi zmiata gościom piasek z leżaków. Wieczorami 3 razy w tygodniu są występy artystyczne, lokalny makijaż twarzy, tańce z butelkami na głowach, gra na gitarze oraz popisy piosenkarskie. Raz w tygodniu na terenie hotelu pojawia się stoisko, gdzie można zrobić zakupy, natomiast ceny tam są zdecydowanie wyższe niż u pań przy plaży. Warto dodać, że handel na plaży nie jest nachalny. Panie nie wchodzą na plażę hotelową i nie nagabują gości.
Obsługa hotelu jest przesympatyczna, zawsze uśmiechnięta i skora do pomocy. Kierownik kręci się po hotelu oraz je w restauracji razem z gośćmi, więc w razie jakichś pytań lub uwag, zawsze można do niego podejść. Naczytawszy się uprzednio negatywnych opinii o liniach Blue Panorama, spodziewaliśmy się wszystkiego i to niekoniecznie najlepszego. Tym większą mieliśmy niespodziankę, kiedy okazało się, że samolot miał jedynie minimalne, nieodczuwalne opóźnienie, był sprawny, wygodny, obsługa przemiła i uczynna, w większości mówiąca po polsku, a posiłki nie tylko jadalne, ale nawet całkiem smaczne i sycące. Ogromnym plusem lotu na Madagaskar było to, że odbywał się nocą, tak więc po kolacji wszyscy zasnęliśmy, a gdy się obudziliśmy, większość drogi mieliśmy już za sobą. Na kolację były do wyboru dwa dania na ciepło oraz mnóstwo dodatków oraz oczywiście napoje. Śniadanie natomiast składało się z krakersów, ciasteczek owsianych i jogurtu. Na pokładzie samolotu nie była prowadzona żadna sprzedaż. Niestety podczas lotu powrotnego nie było w łazienkach mydła, natomiast obsługa umieściła tam chusteczki dezynfekujące, co nieco łagodzi ten mankament. Chusteczki są również rozdawane przed posiłkami. Po przybyciu na lotnisko trzeba niestety trochę postać w piekącym słońcu, ponieważ lotnisko jest malutkie. Przy wejściu panie z termometrami mierzą wszystkim temperaturę, aby zapobiec przywiezieniu jakiejś choroby zakaźnej. W samolocie uzupełniamy karteczki wjazdowe, które na lotnisku należy oddać obsłudze oraz wykupić wizę. Potem bierzemy bagaż i udajemy się do raju :) Na lotnisku czekał na nas rezydent, Pan Adrian oraz lokalna ekipa Itaki: Leonardo i spółka, którzy od razu przejęli nasze walizki, aby załadować je do osobnej ciężarówki i zawieźć do hotelu oraz odprowadzili nas do busików, na pokładzie których, w drodze do hotelu, zaczęli nam już opowiadać o wyspie Nosy Be i o Madagaskarze. Zabawna mieszanina polskiego z angielskim sprawiła, że po długim locie tarzaliśmy się ze śmiechu: „Nie ma bananka - nie ma lemurka!”, „Nie ma krowa - nie ma żona”! Oraz: „w Madagaskar jest dużo ryba in the woda” :) Na miejscu, w hotelu, po powitaniu przez kierownika oraz orzeźwiającym napoju, udaliśmy się do siebie, aby się odświeżyć, ponieważ zaraz miało odbyć się spotkanie z naszym przewodnikiem Panem Szymonem. Pan Szymon mieszkał w naszym hotelu, tak więc mogliśmy zawsze do niego podejść i zadać nurtujące nas pytania, dokupić wycieczkę lub poprosić o pomoc w przeróżnych sprawach, której to pomocy Pan Szymon zawsze chętnie udzielał. Na spotkaniu dowiedzieliśmy się wszystkiego, co było nam na początku niezbędne, o hotelu, bezpieczeństwie i wycieczkach fakultatywnych oraz od razu można było je wykupić osobno, bądź w bardzo atrakcyjnych cenowo pakietach. My zarezerwowaliśmy wycieczki już w domu przez aplikację Itaki. Wybraliśmy Trzy Wyspy, Nosy Be oraz Nosy Iranja, na którą koniec końców popłynęliśmy dwukrotnie podczas naszego pobytu, ponieważ jest to najpiękniejsze miejsce, jakie do tej pory w życiu widzieliśmy. Po spotkaniu z Panem Szymonem udaliśmy się do pokoju, gdzie czekały już na nas nasze bagaże, przebraliśmy się i poszliśmy na obiad, by potem móc cieszyć się resztą dnia, który nam pozostał dzięki wczesnemu przybyciu do hotelu.
WYCIECZKI FAKULTATYWNE
Pierwszą naszą wycieczką, były Trzy Wyspy: Nosy Komba - gdzie karmiliśmy biegające po nas lemurki („Nie ma bananka - nie ma lemurka!”), Nosy Tanikely - mała wyspa, najmniejsza z wysepek otaczających Madagaskar, gdzie udaliśmy się na snorkeling oraz Nosy Sakatia - gdzie zjedliśmy pyszny obiad oraz mieliśmy czas na relaks. Druga nasza wycieczka to Nosy Iranja - tego się nie da opisać, to trzeba zobaczyć i to najlepiej dwukrotnie, raz podczas przypływu, drugi raz podczas odpływu, kiedy suchą stopą można przejść wąską groblą między dwiema wyspami. Ta wycieczka to głównie relaks, opalanie i kąpiel w przecudownej, ciepłej, przejrzystej i turkusowej wodzie. Dla chętnych jest spacer z Panem Szymonem na punkt widokowy, skąd można podziwiać wspaniałe krajobrazy. Następnie jest pyszny obiad i dalsza część relaksu. Jeśli jest przypływ, to wprawdzie nie pospacerujemy po grobli, ale za to w bardzo bliskiej odległości od brzegu spotkamy żółwie! Tak więc koniecznie trzeba wziąć maski do snurkowania. Następnie pojechaliśmy na objazd wyspy Nosy Be, czyli dużej wyspy. Jest to największa wyspa z tych otaczających Madagaskar. Odwiedziliśmy Lemurlandię, gdzie spotkaliśmy różne gatunki lemurów, żółwi, krokodyle oraz kameleony oraz dowiedzieliśmy się, w jaki sposób powstają olejki zapachowe, między innymi olejek z Ylang-Ylang - składnika perfum Chanel 5. Pojechaliśmy do Hell-Ville, by zobaczyć lokalny targ z jego niedającymi się opisać zapachami... oraz zrobić zakupy. Później zobaczyliśmy Święte Drzewo Malgaszów, zjedliśmy doskonały obiad, by następnie udać się na plażę Andilana na chwilę relaksu po dosyć intensywnym dniu. Na zachód słońca udaliśmy się na najwyższy punkt wsypy - Mont Passot, gdzie w towarzystwie witaminy C (czyli wina ;)) oraz lemurka i mnóstwa ptaków mogliśmy podziwiać słońce zachodzące nad cudowną panoramą okolic. Dużym plusem wycieczek z ekipą Itaki jest towarzystwo ekipy fotograficznej, której spersonalizowane filmy i zdjęcia można zakupić w hotelu. Ogromne podziękowania kierujemy do Pana Szymona oraz Pana Adriana za wzorową opiekę i zaangażowanie w ich pracę, dostępność i dyspozycyjność, rady i podpowiedzi. Jesteście najlepsi! Dziękujemy również Leonardowi, Benkowi, Hermanowi i całej ekipie za wspaniałą pomoc, asystę i opiekę oraz nawet podczas czekania w kolejce do odprawy bagażowej za rozpostarty nad nami parasol, abyśmy nie usmażyli się w słońcu! Dziękujemy pięknie i serdecznie fotografom, zwłaszcza Alanowi, przez którego płaczę jak bóbr, ilekroć oglądam nagrany przez niego na Nosy Iranja filmik. Dziękujemy za najlepsze i najpiękniejsze wakacje."

Turcja, miejscowość Camyuva, pięciogwiazdkowy Hotel Kilikya Resort, Pokój 1117 (w tzw. bungalow) Hotel Kilikya Resort znajduje się ok. 2-3 km od centrum miejscowości Camyuva małego urokliwego miasteczka, które jest położone jakieś 12-14 km do centrum, czyli KEMER. Tuż przy hotelu jakieś 150 m znajduje się ciąg sklepików i barów, w których można kupić różne pamiątki. Doba hotelowa zaczyna się od godziny 14 (troszkę inaczej niż w niektórych hotelach od 12). Jeżeli zjawimy się wcześniej musimy poczekać na swój pokój jednak od chwili gdy tylko się zameldujemy (czy to 8 rano czy 12) możemy już śmiało korzystać ze wszystkich atrakcji jakie oferuje nam Hotel Kilikya Resort (baseny, siłownia, prysznice, stołówka, bary itd.) Zalety hotelu to przede wszystkim: Super położenie – nad samym morzem, do plaży jakieś 100-150 m od wyjścia z pokoju (plaża żwirkowa z zejściem do morza po rampie (warto zaopatrzyć się w buty do wody, jeżeli nie lubimy żwirku i kamyków), obok pomost, na którym znajdują się leżanki (woda kryształ a do tego piękne ławice ryb). Na samej plaży zadaszone bezpłatne leżaki, materace i ręczniki a z tyłu cudowny widok gór Taurus i to nie byle jakich, bo szczyty są ogromne co robi spore wrażenie. Atrakcje to również sporty wodne - banan, motorówka, paralotnie i inne (płatne dodatkowo) W ofercie hotelu jest mnóstwo atrakcji dla całej rodziny - goście mają do dyspozycji 2 baseny (właściwie nawet 3 bo do dużego dołączony jest brodzik dla maluszków dość sporych rozmiarów), jeden to duży basen gdzie max. głębokość to 2,60m a drugi mniejszy ze zjeżdżalniami 1,40m (zjeżdżalnie czynne od 10-12 i od 14-16.30) sam basen czynny cały czas (i głównie tam przesiadywaliśmy) oprócz tego do dyspozycji jest kort tenisowy, siłownia i spa gdzie można skorzystać z różnych zabiegów na twarz i ciała. Dla najmłodszych dostępny jest plac i pokój zabaw oraz zajęcia w mini klubie z uwagi na to, iż syn ma już 10 lat nie mieliśmy okazji skorzystać, ale inne rodziny sobie bardzo chwaliły obsługę. Oprócz tego codzienne animacje oraz wodna piłka, aerobik w wodzie i na trawce, bulee, rzutki siatkówka plażowa (każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego). Pokoje – czyste codziennie sprzątane, z łazienką i wc, codziennie wymieniane ręczniki, bezpłatny sejf oraz bezpłatny barek - codziennie uzupełniany, klimatyzacja. Z tego zauważyliśmy wszystkie pokoje mają ten sam standard i są naprawdę super a pokojówki robią rożne ciekawe rzeczy z pościeli po sprzątaniu np. łabędzia na łóżku. Wyżywienie i napoje - duża zaletą hotelu jest również formuła ultra all inclusive z napojami które są serwowane 24 godziny na dobę! Ogromny wybór drinków i markowych alkoholi (w lobby barze). Dystrybutory do kawy, napoi słodkich i na każdym kroku dostępna woda w butelkach. Barmani bardzo chętnie doradzają drinki które mogą nam zasmakować, ale są otwarci na nasze propozycje. Co do jedzenia – bardzo duży wybór potraw nie sposób opisać wszystkich bo praktycznie każdy znajdzie coś dla siebie, makarony, sery, ryby, mięsa, smaczne zupy i owoce. A po posiłku spory wybór deserów (jedzenie tak smaczne, że może potwierdzić to moja waga w ciągu pobytu przytyłem 3 kg nie sposób sobie odmówić takich smakołyków). Bardzo fajnym rozwiązaniem jest tzw. snack bar w ciągu dania wystawione są różne przekąski, szaszłyki, makarony i owoce a do tego składniki do hamburgerów które sobie sami przyrządzamy (syn był przeszczęśliwy) i codziennie tylko czekał, kiedy zostanie otwarty bar. Jeśli ktoś zgłodniał wieczorem od godziny 23 można również skorzystać z nocnej restauracji (2 razy skorzystaliśmy, cóż po prostu człowiek je oczami aż żal nie spróbować. Jeszcze nie sposób pominąć obsługi – bardzo życzliwi, na każdym kroku pomocni, sprzątane na bieżąco naczynia, donoszone potrawy, dobrze sprzątane pokoje, wszystko na duży +. Otoczenie – przepięknie zadbany teren, kwiaty, palmy i do tego ciekawostka po terenie chodzą sobie indyki i kurki. Jest ich kilka sztuk, ale jest to bardzo fajną sprawą, bo wygląda to dość egzotycznie. Wady hotelu to przede wszystkim: Hotel nastawiony przede wszystkim na gości z Rosji, ale jak się okazuje wszędzie jest ich bardzo dużo ok. 70% więc po 3 dniu już się idzie do tego przyzwyczaić - w sumie to niewielka wada. Atrakcją są wycieczki z których można skorzystać (dodatkowo płatne), Kapadocja, Pamukkale, Antalya, nocne safari, rejs statkiem nurkowanie, akwarium i delfinarium i inne, my wybraliśmy się na Pamukkale oraz do Demre-Myra-Kekowa (super, super i jeszcze raz super). Podsumowanie: Były to najlepsze z naszych wakacji rodzinnych (2 dorosłych + 1 najważniejszy członek rodziny 10 letni Adam) jakie spędziliśmy. Za rok wracamy w to samo miejsce tylko w większym składzie, bo znajomi są zachwyceni zdjęciami, filmami i opowieściami więc z 3 zrobi nam się ok.12 osobowa wycieczka :-) Jeżeli można coś doradzić osobą, które się tam wybierają i w sumie do innych hoteli w pobliżu to: przede wszystkim nie kupujcie za dużo Lirów Tureckich naprawdę niewiele a tylko Dolary USA. Dlaczego, bo dolar traktowany jest praktycznie tak samo jak Euro (1-1) więc już na dzień dobry oszczędzamy parę złotych przy wymianie w kraju a w każdym Tureckim sklepie ceny podane są w Dolarach i Euro. Warto również zaopatrzyć się w igłę i nitkę (taka praktyczna ciekawostka) – żona potargała sobie sukienkę i nigdzie nie można było znaleźć tych jakże łatwo dostępnych u nas w kraju przedmiotów. Na szczęście jedna z osób z obsługi hotelu w ciągu 20 min zorganizowała (prywatnie jako tak po prostu ludzka pomoc) igłę i nitkę – sukienka uratowana a żona szczęśliwa.

Długo zastanawialiśmy się nad destynacją naszych tegorocznych wakacji. W końcu wybór padł na Grecję, ze względu na krótki, ponad dwugodzinny lot. Miało to dość duże znaczenie ze względu na podróż z 5 letnią córką i 9 miesięcznym synkiem. Wybór padł na Aldemar Olympian Village na półwyspie Peloponeskim. Już po samym wylądowaniu byliśmy pewni, że pogoda będzie bardzo dobra i słoneczna. Cały kompleks Aldemar Olympian Village jest ogromny. Składa się z kilku obiektów mieszkalnych, basenów ogólnodostępnych i prywatnych, pięciu restauracji, barów, sal zabaw, kortów tenisowych, SPA, siłowni, przychodni zdrowia i sklepów. Mimo wszystko, goście mają wrażenie, iż wszędzie jest blisko. Po przybyciu do hotelu zostaliśmy zakwaterowani w bardzo ładnym pokoju. Obsługa hotelu dostawiła nam do pokoju łóżeczko dziecięce oraz drugie łóżko składane dla starszej córki. Sam pokój był zdecydowanie wystarczający pod względem komfortu. Łazienka była wyposażona jednocześnie w wannę oraz kabinę prysznicową, wyposażona w komplet kosmetyków i ręczników. W wyposażeniu była także lodówka z gratisem kilku butelek wody, wina, soków oraz słodyczy. Dodatkowo pokój posiadał także balkon z wyposażeniem, na którym można było skosztować lokalnego wina. Z balkonu wyjście prowadziło prosto do basenu, do którego było tylko 10 metrów. Bardzo doceniamy serwis sprzątający, który codziennie o tej samej porze doprowadzał nasz pokój do porządku, wymieniając także ręczniki. Największym atutem lokalizacji naszego pokoju był fakt, iż mieliśmy jedynie 30 metrów do placu zabaw, gdzie animatorka Itaka przeprowadzała zajęcia dla naszych dzieci. Szczególnie przywiązała się do niej nasza córka, którą bez problemu mogliśmy zostawić pod opieką animatorki na określony czas. Na miejscy były trzy brodziki dla najmłodszych z pełnym zadaszeniem, dzięki czemu promienie słoneczne nie były szkodliwe dla naszych pociech. Wyżywienie w Aldemar Olympian Village przerosło nasze oczekiwania. Kucharze robili wszystko, aby urozmaicić gościom codzienne menu, poprzez organizowanie kolacji według kuchni pochodzenia różnych krajów. Do dyspozycji gości były aż trzy restauracje darmowe, w tym główna, z pięknym widokiem na morze Jońskie i wyspę Zakynthos. Wreszcie mogliśmy najeść się owocami morza w najlepszej odsłonie, zaś dzieci miały do dyspozycji bufet dziecięcy. Rodzajów ciast i owoców nawet nie zliczyłam, gdyż do wyboru było ich kilkadziesiąt. Kompleks posiada czyste i piaszczyste plaże, z mikroskopijnym, przyjemnym piaskiem. Wyposażone są one w darmowe leżaki i parasole dla gości, a dla tych bardziej wymagających można wynająć specjalne łoża z baldachimem dla dwóch osób w cenie 20 EUR. Przy brzegu są boiska do siatkówki plażowej, wypożyczalnie skuterów i świadczące ślizgi na bananie i loty paralotnią. Dużym plusem są także bary plażowe, które położone są dość gęsto, dzięki czemu nie trzeba wiele się przemieszczać. Szczególnie doceniliśmy to, iż na całej długości piasku rozłożone były specjalne drewniane chodniki. Bez specjalnego wysiłku mogliśmy dojść z wózkiem dziecięcym aż do brzegu. Natomiast największe wrażenie zrobiła dla nas organizacja wieczorów w Amfiteatrze. Codziennie po kolacji animatorzy hotelu przygotowywali 45 minutową dyskotekę dla najmłodszych. Nasza córka bawiła się wyśmienicie, zaś animatorzy wkładali mnóstwo zaangażowania w każdą aranżację taneczną. Po dyskotece dla dzieci odbywało się główne show, w postaci kabaretów, wystąpień tanecznych, recitali i karaoke. Całość wyglądała naprawdę profesjonalnie i różnorodnie, gdyż każdego wieczora widzowie mogli liczyć na inną tematykę przedstawienia. Jeżeli zaś chodzi o pewne obszary, które mogłyby uleć poprawie to odnotowaliśmy dwie kwestie, które jednak nie miały większego wpływu na ogólną ocenę. Pierwsza kwestia to fakt, że nie wszystkie podjazdy, schody, krawężniki były przystosowane dla wózków. Aby się dostać do naszego hotelu to musieliśmy dwukrotnie za każdym razem podnosić wózek i wnosić po kilku schodach. Podobnie z każdym z chodników prowadzących do głównego lobby czy restauracji (do których mieliśmy około 3 minuty na piechotę), które były bardzo wysokie i wymagały ponownego podnoszenia wózka. Drugą kwestią było Wi-Fi, które praktycznie istniało tylko na spisie wykrytych sieci, lecz po zalogowaniu właściwie nie działało lub otwierało jedną stronę przez 3 minuty. Oczywiście, nie przybyliśmy tam surfować po Internecie, więc nie był to dla nas większy problem. Największe wrażenie zrobiła jednak dla nas sama obsługa hotelu, począwszy od osób sprzątających, kucharzy, kelnerów, barmanów, animatorów i osób pracujących na recepcji. Były to osoby niesamowicie pozytywne i optymistyczne, które każdego dnia pracowały bardzo ciężko w wysokich temperaturach. Nawet pomimo faktu, iż nie każdy mówił po angielsku, to mogliśmy się bez większego problemu porozumieć za pomocą mowy ciała. Reasumując, kompleks hotelowy Aldemar Olympian Village oceniamy w skali od 1 do 6 na „szóstkę”. Nie mogliśmy chyba trafić na lepszy ośrodek na półwyspie Peloponeskim. Generalna ocena naszego pobytu jest bardzo wysoka. Nie mieliśmy większego kontaktu z rezydentem, gdyż wszystko było klarownie opisane na tablicach na stanowisku firmy Itaka. Bardzo doceniamy zaangażowanie Pani Sandry, która była animatorem dla naszych dzieci. Nasze dzieci szczególnie ją polubiły, ze względu na otwartość i uśmiech. Podróż z lotniska Araxios do Aldemar Olympian Village zajęła nam godzinę. Autobus jechał bardzo ostrożnie, zaś wnętrze było klimatyzowane. Podróż przebiegła więc komfortowo i szybko. Jeżeli chodzi o sam lot to linie EnterAir także wywiązały się bardzo dobrze. Lot z Warszawy był o czasie, co zdarza się naprawdę rzadko, a wiem co mówię, gdyż w ramach pracy latam w różne zakątki globu przynajmniej raz na tydzień. Jeżeli chodzi o wycieczki to było do wyboru kilka z nich, między innymi do Aten, promem na wyspę Zakynthos czy starożytną, słynną Olimpię. Zapoznając się z podobnymi ogłoszeniami innych biur podróży umieszczonymi w lobby wnioskuję, że Itaka ma raczej przystępne ceny. Temperatura na półwyspie sięgała aż 34 stopni Celsjusza, wobec tego nie zdecydowaliśmy się udać na żadną z tych wycieczek, w obawie o naszego 9 miesięcznego synka. Zamiast tego delektowaliśmy się atrakcjami zaproponowanymi nam przez hotel i pięknymi wschodami i zachodami słońca nad brzegiem morza. Słowem... jesteśmy bardzo zadowoleni i polecamy wczasy w tym miejscu, organizowane przez Itaka.

Obowiązkiem usatysfakcjonowanych turystów, których, jak w przypadku nas - dwojga podróżnych, a dokładnie młodego małżeństwa, wyrafinowane oczekiwania zostały nad wyraz spełnione - jest pozostawienie rzetelnej opinii. Nasza - jest ukłonem w stronę personelu czterogwiazdkowego hotelu Santa Marina Beach. Jeśli raj na ziemi istnieje, to... tworzą go wspaniali ludzie dla innych ludzi :). Ale po kolei: elegancki, prostokątny budynek główny, mieszczący się kilkanaście metrów od przystanków autobusowych, nie od razu odkrywa swoje najważniejsze „karty”. Miłym początkiem było powitanie gości przez uśmiechniętych pracowników recepcji. Poczuliśmy się zauważeni od razu po przekroczeniu drzwi. Meldunek bardzo przyjazny, nieskomplikowany. Obsługa hotelu osobiście odprowadza aż do samych drzwi pokojów. Mówią wolno i wyraźnie po angielsku i niemiecku. Używają prostych sformułowań, więc nie ma się czego bać. Są przy tym łagodni i cierpliwi. Nasz pokój (001) na parterze, blisko restauracji głównej. Z gustem udekorowany detalami. Nie za wielki, ale przez to uroczy. Myślę, że jeśli dorosłe osoby decydują się na zakwaterowanie w ciepłym kraju, w hotelu tuż przy plaży, wielkość pokoju nie ma absolutnie znaczenia! Duże łóżko z porządnym materacem, biel pościeli – to jest w hotelu Santa Marina Beach zagwarantowane. Łazienka skromna, z głębokim i nieco przestarzałym brodzikiem. Esteta dostrzeże, że przydałby się jednak taki drobiazg, jak wymiana zasłonki prysznicowej na nowszą, świeższą chociażby pod względem koloru lub z morskimi motywami. Tego zabrakło w wizualnym wrażeniu. ALE pomieszczenia są codziennie sprzątane, ręczniki pod dostatkiem, kosze opróżniane. Także room service działa :) Plusem jest suszarka i uzupełniane oliwkowe mini kosmetyki w łazience: mydła, żele pod prysznic, szampony, balsamy do ciała, a nawet odżywki do włosów. To ważne dla minimalistów, którzy nie lubią pakować do walizek pełnych tub kosmetyków, ani kupować niezbyt tanich, małych odpowiedników w drogeriach. Restauracja główna o luksusowym wyglądzie, z wytwornie nakrytymi stolikami, ładnie oświetlona; mieszcząca dużą liczbę osób jednocześnie. Co ważne – z widokiem na morze! Dodatkowo miejsca na świeżym powietrzu. Świetne, długie pory serwowania śniadań, obiadów i kolacji (aż do godz. 21:30). Nie ma możliwości, żeby nie zdążyć zjeść. Wspaniale rozładowują kolejki do sali jadalnej. Manager hotelu jest „na łączach” z kelnerami i w ciągu kilku minut zaprowadzają gości osobiście do odpowiedniego stolika. Mają fenomenalne, indywidualne podejście do każdego. Mimo tak ogromnej ilości ludzi, obsługa umie zauważyć i zapamiętać nowo przybyłych. Szeroki wachlarz zróżnicowanych, ciekawych dań. Wręcz niemożliwe jest nie wybrać czegoś dla siebie. Są warzywa, słodkie owoce, sery, wędliny, mięsa, ryby, makarony, sałatki, dodatki, sosy, zupy, chrupiące pieczywo, naleśniki, lody, pizze, grzyby, tortille, napoje, w tym orzeźwiający, świeży sok z pomarańczy i wiele innych. Dla łasuchów: lody, ciasta, ciastka, desery i torty wypełnione po brzegi kremem. Podsumowując: konsumpcyjne szaleństwo. Pod hasłem all inclusive, drinki alkoholowe i inne napoje serwowane są w wyznaczonych miejscach. Każdy doceni kulturalne nastawienie jednego z kelnerów, który zwraca się do kobiet: „madame” wywołując uśmiech na ich twarzach. Obsługa w restauracjach i barach na terenie hotelu – wyjątkowa. Nie okazują zniecierpliwienia, są uważni, otwarci, mili, grzeczni. Nie szczędzą uśmiechów. Bardzo ciężko pracują, w ekspresowym tempie zabierają ze stołów naczynia, dbają o porządek na każdym stoliku, który ogarniają wzrokiem już z daleka. Są rozmowni. Mają wyczucie, takt, nienaganną estetyczną prezencję; zawsze schludni, doskonale ubrani. Szanują gości. Czuliśmy się jak członkowie ich rodzin. Pobyt w Santa Marina Beach mija w gwarnej, sympatycznej, swojskiej atmosferze i z klasą. Plaża z drobnoziarnistym, przyjemnym w dotyku piaskiem, przejrzystą wodą, w której bez wysiłku dostrzega się pływające rybki. Roślinność na terenie hotelu daje wytchnienie oczom. Baseny płytkie i głębokie, wieczorem romantycznie oświetlone. Na koniec przydatna rada: goście części czterogwiazdkowej mają alternatywną możliwość spożywania śniadań, obiadów i kolacji TAKŻE w restauracji o nazwie Thodorou, która przynależy do części pięciogwiazdkowej Santa Marina Pearl. Zalecam zapytać pracowników recepcji o wskazanie dokładnej drogi do tej właśnie restauracyjki (nad basenami w części Pearl). Warto choć raz wybrać się tam ze względu na widoki, atmosferę, serdeczne przyjęcie przez Panie Kelnerki i nieco odmienne menu. Z plaży rozpościera się widok na bezludną wyspę św. Teodora, na której żyją kozy Kri-Kri, o których zapewne usłyszycie, o ile wybierzecie się na Kretę. Polecamy. Wylot na Kretę, docelowo do miejscowości Agia Marina, był naszym pierwszym pobytem zagranicznym, podczas którego celebrowaliśmy naszą pierwszą rocznicę ślubu. Sentymentalna podróż w promieniach kreteńskiego majowo-czerwcowego słońca, widoki na wyspy z ich wyjątkowymi historiami, przemiłe podejście lokalnych mieszkańców i pracowników kompleksów wczasowych, możliwość zwiedzania okolicznych miejsc po swojemu, według swojej ciekawości (rozległe Elafonisi, tętniąca życiem Chania) lub poprzez wycieczki zorganizowane (np. laguna Balos i inne) – dała niewątpliwy pogląd na piękno zakątków świata i zrodziła apetyt na kolejne wojaże w przyszłości. Brak powodów do narzekania. Wszystkie oczekiwania spełnione. Wczasy na Krecie wyzwoliły piękne emocje i zachwyt.

Minął styczeń, minął luty, a do wakacji jeszcze tak daleko… Z witryny biura podróży kusiły rajskie plaże, palmy, błękitne niebo i słońce. Tak, tego właśnie nam trzeba, ucieczki od Polskiej szarej ni to zimy, ni to wiosny. Może Afryka i Zanzibar myśleliśmy, a może Wyspy Zielonego Przylądka i wtedy właśnie olśnienie OMAN. Coś nowego, coś innego, kto z naszych najbliższych był w Omanie? Nikt! Trzeba go odkryć, teraz! Oferta przedstawiała się wspaniale, a nasz wybór padł na HOTEL ROTANA SALALAH RESORT. LOT: Lecieliśmy z Wrocławia, a przelot odbywał się Polską Linią Lotniczą Enter Air (Boeing 737-800) z międzylądowaniem technicznym na Cyprze, trwającym około 1h. W trakcie lotu catering nie był serwowany, ale była możliwość zakupu napojów oraz przekąsek np. pierogi ruskie ;) Po przylocie zostaliśmy skierowani do punktu, gdzie mogliśmy wyrobić 10-dniową wizę (5 OMR – możliwość płatności w EUR lub USD). Następnie odbiór bagażu i podążyliśmy za znakami Itaki. Pan rezydent wręczył nam broszurę z najważniejszymi informacjami oraz skierował do autobusu. ZAMELDOWANIE: W recepcji, gdzie zostały skopiowane nasze paszporty, wręczono nam opaski all inclusive, karty do pokojów oraz broszurki informacyjne w języku polskim. Obsługa hotelowa rozwiozła meleksami nasze bagaże, a goście udali się na kolację. JEDZENIE: Jeśli jesteśmy już przy temacie kuchni to warto wspomnieć, że śniadania, obiady i kolacje są serwowane w restauracji, której sama nazwa przywodzi na myśl orientalne smaki – Szafran. Z jednej strony codziennie była ta sama „baza” potraw, ale też codziennie pojawiały się nowe dania. Wybór był spory, a biorąc pod uwagę fakt, że jedzenie jest serwowane w formie bufetu, sprawiało to, że niekiedy ciężko było się zdecydować co zjeść. Oprócz dań kuchni międzynarodowej (pizza, makarony, lasagne, burgery, tacosy, drób, wołowina, ryby, ogromny wybór sałatek, grillowanych warzyw, w ramach śniadań: świeżo robione omlety, jajka sadzone, jajecznica, pancakes, gofry, szeroki wybór pieczywa oraz świeże owoce: banany, arbuzy, papaja, melon, popołudniami: jabłka oraz mandarynki, a przede wszystkim pyszne desery) można też było skosztować kuchni lokalnej (Kącik Omański). Jedynie zastrzeżenie do gości, niestety! Np. dania z kociołków, w których można było znaleźć ziemniaki, mięso baranie oraz warzywa w sosie, przez niektórych delikwentów były czyszczone tylko z mięsa :( jednak obsługa nie próżnowała i donosiła kolejne porcje. ***Uwaga dla wielbicieli schabowego – z uwagi na islamskie normy religijne nie znajdziemy dań z wieprzowiny.*** Do posiłków był serwowany cały wachlarz napojów, począwszy od kawy, herbaty, soków, wody, napojów bezalkoholowych z koncernu Pepsi tj. Pespi, 7up, Mirinda, Tonic Water, itp. Napoje alkoholowe były serwowane w wybranych godzinach, a z dostępnego menu można było wybierać wino białe, czerwone, piwo, mocniejsze alkohole bądź drinki koktajle. Dużym plusem był fakt, że napoje były podawane w butelkach, puszkach i otwierane przy osobie zamawiającej. W ciągu pobytu można było skorzystać z „Beach Restaurant”, w której serwowane były kuchnie świata. My wybraliśmy kolację w stylu tajskim oraz lunch w stylu libańskim, aby skorzystać z tej opcji należy zarezerwować stolik minimum dzień wcześniej u obsługi przy wejściu do restauracji Szafran codziennie w godz. 13-15. Warto zaznaczyć, że jeśli danego dnia w „Beach Restaurant” w ramach kolacji tematycznej jest grill, to w Szafranie też można znaleźć dania grillowe, jeśli lunch meksykański to w Szafranie dostaniemy tacosy itp. Posiłki możemy spożywać albo w przytulnych wnętrzach restauracji, albo na tarasie (polecamy! częstymi gośćmi na tarasie są ptaki z żółtymi brzuszkami, prawdopodobnie wikłacz rdzawolicy). Podczas posiłków goście proszeni są o stosowny ubiór m.in. podczas kolacji obowiązują długie spodnie dla panów. Ponadto goście mogą korzystać z baru Coco Shack na plaży (tylko napoje bezalkoholowe) oraz w „Beach Restaurant” codziennie w godzinach od 15 do 16 są serwowane lody. Obsługę oceniamy wysoko, a z pewnością miłym akcentem było poranne pytanie w naszym ojczystym języku: „Kawa czy herbata?” :) HOTEL: Opis na stronie internetowej Itaki rozpoczyna się od słów: „Bajeczne miejsce…” i de facto moglibyśmy na tym opisie poprzestać, zgadzamy się w 100%, ale aby zaspokoić ciekawość dodamy kilka słów od nas. Hotel jest spory, ale zupełnie tego nie czuć. Pokoje są zlokalizowane w klastrach (numerowanych budynkach), a my lepiej trafić nie mogliśmy. Mieszkaliśmy w klastrze nr 5 skąd mieliśmy rzut beretem na plażę, do basenu, beach baru oraz restauracji Szafran, a także świetny zasięg Wi-Fi. Poszczególne budynki utrzymane są w arabskim stylu, a całość rozlokowana jest w zadbanym, starannie wypielęgnowanym ogrodzie. Hotel położony jest na „wyspie” (warto podglądnąć google map, widok z satelity) poprzecinanej kanałami nad którymi rozpościerają się urocze mostki, z których można obserwować kolorowe rybki. Zachodnia część hotelu (Klub Bravo) jest zarezerwowana dla Włochów. W centralnym punkcie hotelu jest zlokalizowany 3-komorowy basen (jeden z nich z podgrzewaną wodą!). Nad basenem dostępne leżaki, parasole, ręczniki oraz cabany przypominające łupki kokosa ;) i co najważniejsze, zawsze można było znaleźć wolne miejsce, a w basenie nigdy nie było tłoku – zdarzało się, że byliśmy jedynymi osobami! POKÓJ: typu standard, komfortowy z orientalnymi akcentami (m.in. na suficie można znaleźć znaczek – qibla – kierunek, w którym modlą się muzułmanie). Warto pamiętać, że w Omanie mamy wtyczki brytyjskie (trzybolcowe) – jedno z gniazdek w pokoju miało zainstalowaną przejściówkę, ale jeśli chcemy podłączyć jednorazowo więcej urządzeń warto zabrać adapter. Mimo wielu lamp, pokoje nie są mocno doświetlone, więc wieczorami mamy klimatyczny nastrój, a do czytania możemy wykorzystać małe, punktowe lampki przy łóżkach. Pokój był dobrze wyposażony: bezpłatny sejf, zestaw do parzenia kawy herbaty, codziennie woda butelkowana, suszarka, żelazko, szlafroki, kapcie, kosmetyki, tv, na trasie stolik, poduchy. Pokój codziennie sprzątany i było naprawdę czysto, zarówno w pokoju jak i w całym kompleksie. PLAŻA: Największy atut Rotany! (Nieprzypadkowo w Rankingu Itaki – Top 10 najlepszych plaż właśnie ta znalazła się na 1-szym miejscu: https://www.itaka.pl rankingi top-10-plaz). Z całego kompleksu Hawany tj. Hoteli Rotana, Juweira oraz Fanar mieliśmy dostęp do najpiękniejszej plaży, szerokiej, piaszczystej, otulonej palmami kokosowymi, z łagodnym zejściem do morza. Na plaży dostępne leżaki, parasole, ręczniki, hamaki, boisko do piłki plażowej, barem Coco Shack, ratownikami. Po wyjściu za paliki symbolicznie odgradzające teren hotelu można spacerować plażą bez końca (Uwaga: po przejściu około 10 minut nad bajorkiem w godzinach rannych można spotkać flamingi!). Popołudniami (około 16-17) warto wybrać się na molo skąd można podziwiać delfiny płynące w kierunku plaży! Fale w oceanie są dość silne, ale da się pływać. Jest opcja przejścia nad lagunę ogrodzoną falochronem, gdzie woda jest spokojna. ROZRYWKA: Nie ma animacji, co dla nas było gwarancją spokoju i udanego wypoczynku. Nie zmienia to też faktu, że wieczorami w Beach Barze odbywały się koncerty lub puszczana była muzyka. Raz w tygodniu w Marinie jest Fiesta Hawana, podczas której Rotana wystawia swój stolik, gdzie można napić się alkoholu (w miejscach publicznych w Omanie jest to zakazane). W hotelu można też bezpłatnie wypożyczyć rower na 4 godziny. Przy recepcji zlokalizowana jest wypożyczania aut, podobnie w hotelach Juweira i Fanar. Koszt wypożyczenia auta od 16 OMR za dzień. Benzyna około 2 PLN za litr. Gratis – wielbłądy „pasące się” przy drodze :) Jeśli wychylimy nosa z hotelu to możemy odwiedzić zieloną dolinę – Wadi Darbat, ukrytą pośród spękanej od słońca ziemi. Na zachód, w stronę granicy z Jemenem można podziwiać dwie piękne plaże - Mughsail i Fazayat, a na bazarze w Salalah zaopatrzyć się w kadzidło (z którego słynie Oman) oraz perfumy robione na bazie olejków (w końcu alkohol jest tu zakazany ;) ALL INCLUSIVE: Jak oznajmił nam nasz rezydent: „W Omanie lubią Polaków, więc all inclusive się nie kończy z chwilą wykwaterowania z pokojów.” Check Out należy zrobić do godziny 12 w dniu wylotu, ale nadal można korzystać z barów, restauracji, a przed wyjazdem w spa skorzystać z pryszniców. CO ZABRAĆ: Kapelusz, okulary przeciwsłoneczne, strój kąpielowy, odpowiedni zapas kremu z wysokim filtrem – słońce mocno przypieka, a bryza od morza sprawia, że tego nie czujemy, zaś te same kremy na miejscu kosztują sporo, od 12 OMR w górę! I najważniejsze dobry humor – to będą WSPANIAŁE WAKACJE :)

Wybieraliśmy z mężem ofertę wakacji umęczeni zimą i przeziębiającymi się dziećmi (8 miesięcy i 5 lat). Marzyliśmy o słodkim „nicnierobieniu” pod palmą na słoneczku, o ciszy i spokoju. Wybraliśmy hotel kierując się pięknymi zdjęciami, choć wciąż mieliśmy obawy, że w tak dużym obiekcie o spokój może być trudno. Czasami jednak marzenia się spełniają :-). Wakacje przerosły nasze oczekiwania, wróciliśmy naładowani energią i słońcem i z ogromną przyjemnością odwiedzimy to miejsce w przyszłości. Poniżej kilka konkretów, dlaczego uważam, że Suites & Villas by Dunas to strzał w dziesiątkę. HOTEL: To położony na rozległym terenie kompleks parterowych apartamentów i willi. Między domkami jest dużo zieleni w tym mnóstwo pięknych, wysokich palm. Szczególnie chylę czoła za zadbane trawniki – to na Wyspach Kanaryjskich rzadkość! Trzy baseny ulokowane są w różnych częściach kompleksu, więc wczasowicze nie przeszkadzają sobie wzajemnie. Nigdy nie mieliśmy też problemu z upolowaniem nad basenem wolnego leżaka. Cały teren jest czysty, ładnie zaprojektowany i samo spacerowanie między domkami relaksuje. Bardzo ładne, nowocześnie zaprojektowane jest również hotelowe lobby. Jedynie wystrój restauracji odstaje trochę od reszty – restauracja jest co prawda czysta i funkcjonalna, ale ma trochę stołówkowy klimat. Duże wrażenie zrobiła na nas właściwie cała obsługa hotelu – kelnerzy, obsługa recepcji, panie sprzątające, ratownicy. Wszyscy byli szczerze uśmiechnięci i bardzo mili, tworząc prawdziwie hiszpański wakacyjny klimat :-). Dobrze czuliśmy się również w towarzystwie innych hotelowych gości – hotel ma charakter wybitnie rodzinny. W konsekwencji w ciągu dnia słychać co prawda wszędzie dzieciaki :-), ale za to wieczory są ciche. Nam to bardzo odpowiadało, ale myślę, że osoby, z bardziej „imprezowymi” oczekiwaniami co do wakacji mogłyby być trochę rozczarowane. Dla osób podróżujących z dziećmi istotna może być też informacja, że w hotelu 24h na dobę dostępny jest lekarz (znajomi przetestowali – zjawił się w ciągu 10 minut). APARTAMENT: Przyjemny, składający się z sypialni wyposażonej w bardzo duże, wygodne łóżko małżeńskie, nowocześnie urządzonej łazienki i mini saloniku z lodówką. Meble w naszym apartamencie miały już swoje lata, ale mimo wszystko wystrój był sympatyczny. Jednak dla nas najważniejszym atutem był taras i teren przed domkiem z palmami i trawą, gdzie nasze dzieci uwielbiały się bawić, kiedy my beztrosko popijaliśmy kawkę :-). Z minusów brakowało nam w pokoju czajnika (ale okazało się, że za niewielką opłatą czajnik można wypożyczyć w hotelowej recepcji). ATRAKCJE HOTELOWE: Dla nas najważniejsze były czyste baseny z ciepłą wodą, z których nasz syn najchętniej by nie wychodził. Egzamin zdał również plac zabaw z piaskowym podłożem. Ciekawym rozwiązaniem jest przeszklona siłownia postawiona nad jednym z basenów, choć z niej akurat nie korzystaliśmy. JEDZENIE: Oceniam na piątkę z plusem. Mieliśmy w pakiecie pobytowym wykupione śniadanie i kolacje. Na śniadania co prawda codziennie serwowane było to samo, ale wybór produktów był tak duży, że zupełnie nie było czuć monotonii. (plus za dobrą, mocną kawę i za serwowane do niedzielnych śniadań prosecco). Kolacje były za to bardzo zróżnicowane (każdego wieczora czekała nas jakaś kolacja tematyczna, np. kanaryjska, azjatycka, włoska itp.). Jedzenie było naprawdę dobrej jakości, na pochwałę w szczególności zasługują świetnie przyrządzone ryby i owoce morza. Do tego smaczne dojrzewające sery, duży wybór warzyw, owoców i deserów (nasz syn szczególnie upodobał sobie fontannę czekoladową, która pojawiała się średnio co drugi dzień). Z minusów, brakowało mi do śniadań pełnoziarnistego pieczywa, woda w podajnikach miała brzydki zapach (!) i trafiłam na kilka potraw, które nie trzymały poziomu (sushi nie polecam :-)). Poza tym kilkakrotnie doświadczyliśmy kolejki ustawiającej się przed wejściem do restauracji w oczekiwaniu na stolik (właściwie tylko wtedy odczuliśmy rozmiar hotelu). ANIMACJE: Ani ja, ani mąż nie jesteśmy fanami hałaśliwych rozrywek nad basem, ale byliśmy naprawdę przyjemnie zaskoczeni poziomem animacji. Trafiliśmy na przesympatycznych animatorów z dużym wyczuciem. Animacje nad basenem prowadzone były dwa razy dziennie przez około pół godziny, animatorzy trochę tańczyli nad basenem, organizowali konkursy, wodne zajęcia sportowe itp. Mi szczególnie podobał się aqua-spinning, ale przygotowywanie sangrii z degustacją też było niczego sobie. Do tego rano organizowane były zajęcia w innych częściach kompleksu, na przykład baaardzo przyjemna joga na trawce :-). Animacje dla dzieci również były świetne, zwłaszcza, że w trakcie naszego pobytu jedną z animatorek była Polka, co usuwało trudną do pokonania w wieku przedszkolnym barierę językową ;-) (choć animatorzy w mini klubie zmieniali się, więc nie każdego dnia można było liczyć na zajęcia z polskim akcentem). POŁOŻENIE: To moim zdaniem najsilniejszy atut hotelu! W drodze autokarem z lotniska do hotelu mieliśmy okazję poobserwować, jak wygląda duża część kurortów na południu Gran Canarii – otóż jest to wielkie betonowisko! Mnóstwo hoteli to wielopiętrowe bloki bez uroku, na terenie zupełnie pozbawionym zieleni, wciśnięte między jedną ruchliwą ulicą a drugą (i z koniecznością pokonania wielu takich ulic, żeby dostać się na plażę). No więc klimat Suites & Villas by Dunas jest na szczęście zupełnie inny. Raz, że jak już pisałam, sam obiekt to taka zielona oaza relaksu. Poza tym z hotelu nad morze idzie się 15 minut deptakiem, pod palemkami, z widokiem na wydmy i zagrodę wielbłądów, za to praktycznie bez widoku na samochody. Deptakiem tym dochodzi się na jedną z najładniejszych plaż Gran Canarii, która jest długaśna (można spacerować w nieskończoność), szeroka i złota, a do tego te wydmy... (Dla mojego pięciolatka turlanie się ze stromych wydm stało się jedną z głównych atrakcji wyjazdu). Zaraz przy wejściu na plażę można odpłatnie wypożyczyć leżaki. Nie korzystaliśmy z tej opcji, bo bardziej zależało nam na przestrzeni do biegania i gry w piłkę i nie było z tym żadnego problemu. W marcu nie doświadczyliśmy tłumu plażowiczów i spokojnie udawało nam się znaleźć miejsce tylko dla siebie (nawet plażowe zdjęcia mamy w większości bez innych ludzi w kadrze :-)). OKOLICZNE ATRAKCJE: z racji podróżowania z dziećmi, nastawiliśmy się głównie na stacjonarne spędzanie czasu, wybraliśmy się jednak na dwie wycieczki w miejsca oddalone nie więcej niż pół godziny od hotelu - do miasteczka portowego Puerto de Mogan na rejs łodzią podwodną oraz do ZOO Palmitos Park i obie wycieczki szczerze polecam. Rejs łodzią podwodną warty jest rozważenia głównie ze względu na samo doświadczenie zanurzania się 20 metrów pod powierzchnię wody. Pewnie emocje byłyby jeszcze większe, gdyby pod tą wodą można było natknąć się na rafę koralową (nic z tego ;-)), ale ławice rybek i zatopiony wrak statku też były godne uwagi. Poza tym samo Puerto de Mogan, całe ukwiecone i poprzecinane kanałami, ma wiele uroku. Mówi się nawet, że to taka mała Wenecja Gran Canarii :-). Palmitos Park zachwycił nas absolutnie. Znamy również większy i bardziej sławny Loro Park na Teneryfie, ale to właśnie Palmitos stał się naszym faworytem, głównie ze względu na swoje położenie. Mieści się na końcu wąwozu, w otoczeniu gór i czuć tam bliskość dzikiej natury. Pokazy ptaków drapieżnych w wolnym locie, które mieliśmy okazję tam obejrzeć to jedna z bardziej fantastycznych atrakcji wakacyjnych jakie w ogóle widziałam (proszę sobie tylko wyobrazić wielkie orły, które przelatują tuż na waszymi głowami a następnie odlatują w góry!). Podsumowując, myślę, że trudno byłoby nam wybrać w marcu lepsze miejsce na wakacje z dziećmi niż Gran Canaria. A na Gran Canarii pewnie niełatwo byłoby nam znaleźć w naszym budżecie hotel, w którym czulibyśmy się lepiej niż w Suites & Villas by Dunas :-).

Indie fascynowały mnie od dziecka oglądając z rodzicami „Księgę Dżungli”, „Córkę Maharadży” czy będąc nastolatkiem „Ośmiorniczkę” z Jamesem Bondem. Wielokrotnie widziałem słynny na cały świat Taj Mahal z białego marmuru na różnych fotografiach, widokówkach i marzyłem, żeby go kiedyś ujrzeć na własne oczy. Kraj ten zawsze kojarzył mi się z zapachami, kolorami, muzyką, tańcami i wesołymi ludźmi oraz z bajeczną przyrodą i nie zawiodłem się. Moje Indie z dzieciństwa okazały się takie, jakie sobie je wyobrażałem. Podróże są moją pasją i dla nich jestem w stanie zrobić wiele i wiele poświęcić, dzięki nim poszerzam horyzonty, pokonuje własne słabości i przede wszystkim zdobywam wiedzę. Gdy wiedziałem już, że udało mi się odłożyć środki na moje kolejne marzenie, od razu podjęliśmy decyzję, razem z moim przyjacielem, że wybieramy wycieczkę objazdową, a nie plażowanie, i że koniecznie musi być Udaipur – miasto, w którym kręcono Bonda – jako fanów serii nie mogło nas tam nie być! Dlatego wybraliśmy kolorowy, gwarny Radżasthan, który nosi tytuł najpiękniejszego stanu Indii, a w dodatku mogliśmy się poczuć jak Maharadża! Wycieczka okazała się strzałem w 10! Radżasthan to nasz temperament – wspaniałe kobiety w różnokolorowych Sari, zapachy przypraw na ulicy, wielkie forty i majestatyczne pałace, bogato zdobione świątynie hinduskie – po prostu baśniowe Indie i wcale nie przeszkadzały nam odchody świętych krów na ulicy czy śmieci. Chłonęliśmy Indie takimi jakimi są – dla nas są po prostu niesamowite!
Mieliśmy wiele obaw przed podróżą – o zdrowie, bezpieczeństwo, jedzenie. Dziś mogę powiedzieć, że były to niepotrzebne obawy.
Do Indii polecieliśmy z przesiadką w Niemczech, lot był odrobinę męczący i stresujący ze względu na odprawy, których osobiście bardzo nie lubię, ale co człowiek jest w stanie zrobić dla marzeń. Natomiast rekompensatą były linie lotnicze i obsługa w samolotach, Wszystko na najwyższym poziomie, wyżywienie i napoje w cenie biletu. Nie byliśmy ani głodni, ani spragnieni! Obsługa bardzo o nas dbała. Dodatkową atrakcja dla nas był lot największym samolotem świata, w towarzystwie właśnie Hindusów. Osobiście, z tego lotu zyskałem nową przyjaźń. Gdy przylecieliśmy do Delhi poznaliśmy naszego wspaniałego pilota wycieczki – Adriana (pseudonim Adi), z którym spędziliśmy dwa tygodnie na wojażach po Indiach. Okazało się, że kocha on podróże tak samo jak my, zna bardzo dobrze już prawie całą Azję, posiada ogromną wiedzę o Indiach – ich religii, kulturze, historii i obyczajach, którą potrafi w ciekawy sposób przekazać nieraz humorystycznie, innym razem dosadnie, ale wszystkie osoby z grupy słuchały go z ciekawością i zadawały ogromne ilości pytań. Grupa była bardzo zadowolona z naszego pilota, był bardzo pomocny, zawsze każdego wysłuchał i okazywał wsparcie przy problemach językowych (zwłaszcza moich – gdyż nie należę do orłów językowych). Program nie był męczący, bardzo fajnie ułożony, z ciekawością odwiedzaliśmy kolejne miejsca, nawet nie przeszkadzały mi sklepiki ze srebrem, z kamieniami szlachetnymi, dywanami, marmurem, co często mnie denerwuje na innych wyjazdach! O dziwo zakupiliśmy nawet kilka pamiątek, z których jesteśmy bardzo zadowoleni. Po Indiach woził nas Hindus i jego pomocnik, którego nieraz podziwialiśmy za opanowanie na drodze, umiejętności i zachowanie zimnej krwi, gdyż drogi Indii są znane na całym świecie z jazdy „jak kto chce”. Nasza grupa liczyła ok. 25 osób, więc tu plus dla biura, że grupy są takie, bo bywałem na wycieczkach z innymi biurami, gdzie grupa potrafiła liczyć około 40 osób i to był momentami hardcore. Poruszaliśmy się dużym autobusem, gdzie było dużo miejsca, wygodnym i klimatyzowanym. Polecam Indie w styczniu, ze względu na temperatury – wtedy zwiedzanie jest o wiele przyjemniejsze, czasem rano trzeba było ubrać bluzę, ale temp. w dzień sięgały 25 stopni. Hotele w Indiach są dość specyficzne – albo bardzo luksusowe, albo słabe. Nasze hotele były bardzo w porządku, w większości z basenami (choć nikomu nie przyszło do głowy, żeby się kąpać) i Wi-Fi, które było w lobby, recepcji albo w pokojach. Było kilka zaskoczeń, bo w niektórych hotelach można było się poczuć, jak we wnętrzach haveli (domów kupieckich) czy małych pałacykach. Jedzenie w Indiach jest bardzo pikantne i bardzo aromatyczne, osobiście miałem z tym problem (na szczęście ja, a nie mój żołądek), ale zawsze znalazłem coś dla siebie. Wiedziałem do jakiego kraju lecę i że nie będzie w nim schabowego ;-), a jednak pokochałem samosy, chlebek naan czy kurczaka z pieca tandoori. Ludzie w Indiach są bardzo otwarci, prosili o zdjęcia z nami czuliśmy się wyjątkowi – uśmiechali się do nas, machali, co było bardzo sympatyczne. Jeżeli chodzi o indyjskich przewodników, to przez barierę językową kontakt był dla nas utrudniony, ale widać było, że się starali, dbali o nasze bezpieczeństwo, szczególnie przy przechodzeniu przez zatłoczone ulice, czy przy kupnie biletów. Najbardziej zachwycającymi punktami programu dla nas był oczywiście Taj Mahal, który jest cudowny i wyzwalał takie emocje, których nie jestem w stanie opisać. Niesamowite wrażenia wywarły na nas również świątynia Karni Maty (Świątynia szczurów) w Deshnok, a także Świątynia dżinijska w Ranakpurze, która była zachwycająca (cud architektury). Wiele emocji towarzyszyło nam podczas wizyty na Radż Ghat, gdzie jest miejsce kremacji Mahatmy Gandhiego i gdzie drzewo posadził Prezydent Lech Wałęsa. Indie podobały się nam w całości, ten koloryt, religia, kultura i budowle – forty i pałace maharadżów: między innymi Pałac na jeziorze Pichola, pałac miejski, twierdze w Dżajsalmerze, Dżodpurze, Agrze. Ciekawym doświadczeniem był przejazd po pustyni Thar na wielbłądzie i wjazd na słoniu do fortu Amber. Dzięki tej wycieczce przeżyliśmy wiele wrażeń, emocji, poznaliśmy wiele wspaniałych osób, które mają podobne pasje do naszych, zawiązało się wiele przyjaźni w grupie. Nie muszę tego chyba pisać, ale napiszę, że Indie odcisnęły na nas piętno na całe życie. Zapytacie mnie czy było warto? Oczywiście, że tak. Spełniliśmy swoje marzenia o cudownych Indiach. Polecam wszystkim taką przygodę ;-), bo I…taki świat jest piękny!

Panama – kraj dwóch Ameryk. Panama rozciągnięta jest na dwóch kontynentach. Stolica kraju – Panama City leży w Ameryce Południowej, zaś nasz hotel położony był ok. 14 km od stolicy, w Ameryce Północnej. Lądy obu kontynentów spina Most Ameryk (Puente de las Americas). Wybierając się z hotelu na Stare Miasto w stolicy czy do wioski Indian w Parque Nacional de Chagres codziennie przejeżdżaliśmy Mostem Ameryk. W sumie, w ciągu tygodniowego pobytu, kilka razy przekraczaliśmy Most Ameryk przemieszczając się z kontynentu na kontynent.
Otoczenie hotelu
Hotel położony jest w bardzo urokliwym miejscu nad samym brzegiem oceanu i sąsiaduje z Bosque Protector de Arrajin (chronionym lasem będącym częścią dużego lasu deszczowego). Z ogrodu i okien hotelu można podziwiać o świcie wschody słońca nad oceanem, zaś wieczorem zachody. Na terenie ogrodu znajduje się platforma widokowa, z której można obserwować ocean, pobliskie wyspy i sąsiadujący z hotelem las deszczowy, co tworzy bardzo zjawiskowy krajobraz. Staje się on jeszcze ciekawszy, kiedy wody oceanu w trakcie odpływu cofają się w głąb o kilkanaście metrów odsłaniając podwodny świat i tworząc skalne półwyspy na które rano przylatują egzotyczne ptaki (m.in. pelikany szukające pożywienia wśród odsłoniętych skałek).
Hotel i piękny ogród od strony lądu sąsiadują z lasem deszczowym zamieszkiwanym przez różne egzotyczne zwierzęta. Nie trzeba daleko szukać, by zobaczyć zawieszone na drzewach leniwce, a wieczorem biegające po ogrodzie ostronosy. Ogród jest pełen egzotycznych kwiatów, toteż często jest odwiedzany przez kolibry sączące nektar, zaś wśród skałek wygrzewają się iguany. Niektóre są tak okazałe, że wyglądają jak prehistoryczne dinozaury. Można też, wychodząc o świcie, spotkać nietoperze. W ogrodzie rosną piękne odmiany palm (jedna z tych odmian ma czerwony pień i nigdzie jeszcze takiej odmiany nie widziałam). Zatem otoczenie hotelu samo w sobie jest ciekawe do obserwacji.
Hotel
Hotel w panamskim stylu. W foyer bardzo ładne dekoracje: kolekcja typowych, panamskich kapeluszy oraz masek wyplatanych przez Indian Embera. Ze wszystkich hotelowych pokoi rozciąga się widok na ocean i pobliskie wyspy, co jest wspaniałym doznaniem, kiedy budzimy się rano, świeci słońce, a przed nami jest taki urokliwy widok! Wokół nas piękny ogród z basenami, w tym z basenem infiniti położonym przy samej plaży. Jest i drugi basen przeznaczony tylko dla dorosłych, usytuowany w strefie ciszy, gdzie można na leżankach, w cieniu poczytać albo popływać. W trakcie pływania kapie z nieba, chociaż deszczu nie ma, bowiem nad taflą wody znajdują się pergole, z których sączy się chłodna woda, co jest bardzo miłym doznaniem. Wokół basenów bary z dużym wyborem napojów i woda w kilku smakach. Obsługa bardzo miła! Można też poobserwować iguany wygrzewające się na trawie, skałach i przy wodnych strumieniach, które są elementami aranżacji ogrodu.
W hotelu do dyspozycji 3 restauracje: włoska, francuska i z owocami morza, w których można zjeść codziennie elegancko serwowaną kolację. Znajomi bardzo chwalili francuską za dobre steki, ale ja polecam tę z owocami morza. Oczywiście kolacja to pewien rytuał w krajach Ameryki Południowej i Środkowej, a zatem należy przeznaczyć trochę czasu na spożycie tych wyszukanych przystawek i dań, a przed zamówieniem dopytać kelnera o przedstawienie potraw. Trzeba zaznaczyć, że forma wizualna przystawek, dań i deserów jest równie atrakcyjna wizualnie jak smakowo! Pokoje hotelowe urządzone w stylu panamskim. W lodówkach uzupełniane napoje (jeśli obsługa o czymś zapomniała wystarczy podejść do recepcji i od razu pytają czym mogą służyć). Z niczym nie ma problemu. Nawet jeśli ktoś zapomniał w Casco Viejo w Panama City kupić jakiejś rzeczy na pamiątkę, może to grzecznościowo zrobić obsługa hotelu!
Animacje w hotelu
Najciekawsza była ponad dwugodzinna wycieczka z przewodnikiem hotelowym do pobliskiego lasu deszczowego (w gratisowej formie). Nie był to spacerek, ale trekking ze wspinaniem się pod górę, więc trzeba ubrać pełne buty i mimo 30 stopni okrycie z długim rękawem. Po drodze leżały ogromne fragmenty drzew i po prostu przedzieraliśmy się miejscami przez gęsty las deszczowy, ale warto było! Na drzewach wisiały leniwce, oglądaliśmy gniazda dużych ptaków i malutkich koliberków, tropiliśmy tarantulę! Niektóre drzewa były tak ogromne, że w kilka osób nie można było objąć ich pnia. Przewodnik pokazywał też lecznicze rośliny Indian (m.in. służące do znieczulania), a także kolce roślin, których Indianie używali w strzałach, usypiając przeciwnika. Otaczał nas piękny las deszczowy i egzotyczne, okazałe kwiaty (m.in. strelicje, które mnie przerastały). Gorąco polecam!
Ciekawa była też wycieczka z hotelu do... Centrum Handlowego w Panama City, które było tak duże, że niektórzy poruszali się po nim z mapką, żeby nie zabłądzić i wrócić do punktu wyjścia. Niektóre sklepy bardzo ciekawe, szczególnie te z wyposażeniem wnętrz (coś dla pań – bardzo egzotyczne meble i dodatki).
Wycieczki fakultatywne organizowane przez biuro ITAKA
Wycieczka do wioski Indian Embera to niezapomniana przygoda, a zarazem spotkanie z przemiłymi dorosłymi Indianami i ich dziećmi! Do wioski Indian położonej w Parque Nacional de Chagres płynęliśmy pirogami po rzece Chagres, podziwiając lasy deszczowej, mijając po drodze inne wioski indiańskie. Każda piroga dowodzona przez Indianina zabrała 8 osób i po ok. 40 minutach dotarła do wioski. Indianie na nasz przyjazd ubrali się odświętnie, prezentując piękne stroje wykonane z koralików, a w przypadku kobiet, także z monet. Jak się okazało, część ubioru kobiet w postaci biustonoszy jest przekazywana z pokolenia na pokolenie i zdobiona monetami. W trakcie naszej wizyty mogliśmy zobaczyć, jak mieszkają Indianie, gdzie uczą się dzieci, jak tańczą i śpiewają, co wyzwala w Nich mnóstwo radości! Zostaliśmy też ugoszczeni i zjedliśmy typowy indiański obiad w postaci smażonej ryby i smażonych bananów podanych w liściach bananowca. Mogliśmy też sprawić sobie pamiątki w postaci indiańskiego rękodzieła – wyplatanych masek zwierząt, talerzy czy też robionej ręcznie biżuterii. Ponieważ wiedziałam, że pojedziemy na tą wycieczkę, zakupując ją już przed wyjazdem internetowo na stronie Itaki, kupiłam w Polsce dla indiańskich dzieci kolorowe lizaki.
Jakaż była ich radość, kiedy im je rozdawałam! Cieszyły się dzieci i dorośli. Jeden z mężczyzn podszedł do mnie i poprosił o lizaka dla syna. Wtedy zaczęliśmy rozmawiać o ich wiosce i o kraju, z którego przyjechałam. Kiedy dowiedział się, że u nas w Polsce teraz jest zima i jest zimno bardzo się zmartwił i powiedział, że u nich „siempre hace calor”, czyli zawsze jest ciepło. To była niezapomniana przygoda! Tak samo jak nas ciekawią Indianie, również my ciekawimy Ich. Na do widzenia mieszkańcy wioski odprowadzili nas na brzeg machając nam. Polecam! Będąc w Panamie trzeba zobaczyć, jak żyją Indianie!
Wycieczka na Kanał Panamski, do Casco Viejo (Stare Miasto) i dzielnicy wieżowców w Panama City pokazała, jak kontrastowym krajem jest Panama.
Z jednej strony Indianie Embera mieszkający w Parque Nacional de Chagres (oraz inne plemiona w innych parkach, a jest ich w Panamie kilka). Zaś z drugiej stolica kraju z dzielnicą biznesową usianą mnóstwem drapaczy chmur. Ze Starego Miasta (Casco Antiguo) rozciąga się niesamowita panorama na nowoczesną część miasta. Jest to aż trudne do uwierzenia, że tak blisko nowoczesnej stolicy usytuowane są lasy deszczowe, w których na łonie natury żyją Indianie. Na Casco Viejo spotkaliśmy Indian z innego plemienia – Kuna, u których można było nabyć też piękne pamiątki w postaci różnokolorowych wyszywanek z motywami zwierząt. Naszej wycieczce na Starym Mieście towarzyszyły świąteczne, bożonarodzeniowe ozdoby oraz dekoracje placów i domów, co również robiło duże wrażenie. W drodze na Kanał Panamski, w jednym z jego dopływów zobaczyliśmy krokodyle. Zwiedzając najstarszą część Kanału Panamskiego – śluzę Miraflores oglądaliśmy przepływające potężne kontenerowce. Zaś w Muzeum Kanału Panamskiego zobaczyliśmy film przedstawiający w pięknej, artystycznej formie historię Panamy, budowy kanału i jego wpływu na życie mieszkańców.
Rezydentka Pani Magda
Właściwa osoba na właściwym miejscu! Bardzo kontaktowa, pomocna w każdej sprawie, szczególnie dla osób nie znających hiszpańskiego. Ale w recepcji wszyscy mówili również po angielsku. Zresztą – Pani Magda powiedziała, że nasza grupa była najweselsza i myślę, że wszystkich zachwyciła Panama!
A zatem „Hasta la vista en Panama otra vez!”, czyli: „Do zobaczenia w Panamie jeszcze raz!”

Czarnogóra to niewielki kraj, zamieszkały przez około 700 000 mieszkańców. Wielkością przypomina województwo małopolskie, jednakże, gdyby rozprasować żelazkiem wszystkie góry, znajdujące się na jego powierzchni, stałby się większy niż cała Europa. W tym roku wraz z mężem obchodziliśmy 10 rocznicę naszego małżeństwa. Wspólnie poszukiwaliśmy niezwykłego miejsca na świętowanie tego najważniejszego dla nas dnia. Nasze zaręczyny miały miejsce w górach, dlatego też pragnęliśmy, aby nasze wczasy były w podobnej scenerii. Na stronie biura podróży Itaka trafiliśmy na urokliwy, nowoczesny oraz kameralny hotel ACD Welness & Spa w miejscowości Meljine w Czarnogórze. Śmialiśmy się, że wczasy w „Melinie” mogą być niezapomniane. Udaliśmy się do biura podróży, gdzie uprzejma konsultantka Itaki niezwykle rzetelnie omówiła z nami szczegóły naszego urlopu. Bardzo zachwalała wybrany przez nas hotel (nowiutki, elegancki 4 gwiazdkowy, zbudowany w 2017 roku dla osób ceniących sobie komfort i wygodę) oraz wspominała, że w Czarnogórze można się zakochać. Dla nas Czarnogóra była miłością od pierwszego wejrzenia. Już w samolocie podczas lądowania zachwycaliśmy się pięknymi widokami morza i gór. Na lotnisku po spokojnym trwającym zaledwie 1 h 20min. locie, czekała na nas uśmiechnięta rezydentka, która bardzo sprawinie wytłumaczyła „co i jak”. Droga autokarem z lotniska do hotelu trwała około 40 minut. Zostaliśmy tam bardzo serdecznie przywitani przez pracowników recepcji, z którymi można było się bez problemu porozumieć w języku angielskim, a co nas mile zaskoczyło nawet w języku polskim, przy niewielkiej pomocy gestów. My należeliśmy do tych szczęściarzy, których pokój był już gotowy na nasze przyjęcie (pomimo tego, że byliśmy na miejscu nieco przed czasem), pozostali goście mogli poczekać na swoje pokoje w przytulnej zewnętrznej restauracji. Otrzymaliśmy elektroniczną kartę do pokoju z balkonem dla 2 osób z łóżkiem małżeńskim, szafkami nocnymi, biurkiem z telefonem, czajnikiem, szklankami, kieliszkami, lodówką, duża szafa na ubrania, bezpłatnym sejfem, automatyczną zdalnie sterowaną klimatyzacją oraz niewielką, ale funkcjonalna łazienką. W całym obiekcie był dostępny bezpłatny Wi-Fi. Pokój był sprzątany codziennie przez kulturalną i pomocną pracownicę (pomogła nam z obsługą sejfu). Codziennie otrzymywaliśmy także nowy zestaw 6 bielusieńkich ręczników. W hotelu na poziomie -1 znajdowała się przestronna jadalnia, gdzie 4 razy dziennie mogliśmy do syta rozkoszować się smacznymi i urozmaiconymi potrawami i deserami. Mieliśmy opcję Full Board Plus - Śniadanie 7:00-10:00, obiad 12:30-13:30, przekąski 16:00-17:00 oraz kolacja 19:00-21:00 wszystkie posiłki w formie bufetu, napoje gratis oprócz alkoholi. Także na poziomie -1 do dyspozycji gości znajdowała się bezpłatna siłownia, spa (jacuzzi, sauny, grota solna) oraz za odpłatą masaże, fryzjer oraz kosmetyczka. Na dachu hotelu - 4 piętro znajdował się nie za duży basen z chlorowaną wodą, ręczniki, leżaki, parasole oraz fotele ze stolikami. Dla osób lubiących luksus i relaks idealne miejsce na opalanie się, ochłodę w basenie, odpoczynek przy kawie lub drinku (w środku drink bar) z widokiem na morze. Pomimo niewielkiej przestrzeni na dachu nigdy nie było problemu, aby znaleźć dla siebie wygodne miejsce. Hotel nie zapewniał animacji, ale dla nas była to idealna opcja - oznaczała ciszę, spokój i całkowitą odskocznie od zgiełku dużych miast. Już przekraczając próg hotelu wiedzieliśmy, że będzie nam tu dobrze. W drugim dniu naszego pobytu miało miejsce spotkanie informacyjne z rezydentka, która pokazała nam multimedialną prezentację na temat Czarnogóry, nauczyła kilku podstawowych zwrotów w języku miejscowych oraz przedstawiła bogatą ofertę wycieczek fakultatywnych (Dubrownik, Kanion Tary, Montenegro Tour, jezioro Szkoderskie, Rejs po Zatoce Kotorskiej). Już w Polsce na stronie Itaki czytaliśmy o wycieczkach lokalnych i wiedzieliśmy co chcemy zobaczyć na 100%. - Montenegro Tour - Wycieczka dla wszystkich pragnących w ciągu jednego dnia poznać największe skarby kultury i przyrody Czarnogóry. Pierwszy przystanek bajeczny Kotor, nazywany także perłą Adriatyku, gdzie znajduję się otoczona z każdej strony wysokimi górami zatoka oraz urokliwe stare miasto z murami obronnymi i licznymi zabytkami, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W Kotorze można wybrać się na rejs statkiem po zatoce (15E), z przystankiem w małym mieście portowym Perast z dwiema charakterystycznymi wysepkami: Sveti Đorđe (Wyspa św. Jerzego, nazywana także Wyspą Umarłych) i Gospa od Škrpjela (Wyspa Matki Boskiej na Skale) – jedyna sztucznie utworzona wyspa na Adriatyku, z przepięknym barokowym kościołem. Kolejną atrakcją Montenegro Tour jest około godzinna przejażdżka po ekstremalnych serpentynach na wysokości osiągającej do 1270 m n.p.m. Ta 45-kilometrowa trasa łączy dawną stolicę Czarnogóry Cetinje z Kotorem. Droga przebiega przez wspaniały Park Narodowy Lovćen. Serpentyny liczą 25 zakrętów, a z ich szczytu rozciąga się przepiękny widok na całą zatokę Kotorską. Następnie udaliśmy się w głąb kraju do wioski Njeguši oraz dawnej stolicy państwa, gdzie zwiedzaliśmy muzeum Mikołaja I Petrowicza-Niegosza, jedynego króla Czarnogóry oraz wybitnego poety. W drodze powrotnej nieoczekiwanie przejazd przez Budvę z widokiem na stare miasto oraz jedną z najpopularniejszych atrakcji Czarnogóry wyspę św. Stefana. Całodniowa wycieczka Montenegro Tour dostarczyła nam niezapomnianych wrażeń oraz solidnej dawki wiedzy na temat kraju. - Kanion Tary - wycieczka całodniowa (6:30- 20:30, prowiant na drogę) podczas której przejechaliśmy prawie całą Czarnogórę, podróżując serpentynami oraz tunelami wykutymi w górach. Przepiękne widoki, zapierające dech w piersiach. Pierwszy przystanek Jezioro Czarne, leżące w Parku Narodowym Gór Durmitor pomiędzy ich najwyższymi szczytami na wysokości 1416 m n.p.m., następnie największy w Europie oraz drugi co do wielkości kanion nad rzeką Tarą. Brzeg rzeki i zbocza kanionu porośnięte były bujną roślinnością, a jego najwyższe części jodłami i świerkami. Zatrzymaliśmy się w punkcie widokowym na zawieszonym 170 m nad rzeką moście łączącym dwa brzegi kanionu. Dla osób pragnących dużej dawki adrenaliny możliwość zjazdu na linie (20E) nad kanionem. W drodze powrotnej przejeżdżaliśmy przez obecna stolicę kraju - Podgoricę oraz Nikšić, gdzie produkuje się jedno z najbardziej znanych na obszarze byłej Jugosławii piw o nazwie Nikšićko Pivo (ok. 1,5E). Podczas wycieczek fakultatywnych wszyscy uczestnicy otrzymali regionalne, 5 daniowe obiady, spożywane w miejscowych restauracjach. Dzięki żywiołowym i bardzo ciekawym opowieścią naszej rezydentki pogłębiliśmy naszą wiedzę na temat Czarnogóry. Wszystkie wycieczki organizowanie przez biuro podróży Itaka były na bardzo wysokim poziomie, prowadzone w języku polskim (pomimo że w jednej z nich jechaliśmy w 10 osób) i w pełni spełniły nasze oczekiwania. Nie bylibyśmy jednak sobą, gdybyśmy nie spróbowali na własną rękę zwiedzić okolicę. W pobliżu naszego hotelu (50 m) znajdował się przystanek autobusowy (niestety bez tablicy odjazdów i przyjazdów, ale mimo to autobusy kursowały co 20 minut), skąd można było udać się do miasta portowego Herceg Novi (0,70E), do Igaloo (0,80E), do Perestu (2E), do Kotoru (3E) czy do Budvy (4E). Niezapomnianą całodniową wyprawą był dla nas także rejs statkiem na jedną z najładniejszych i najciekawszych plaż w Czarnogórze, na plażę Žanjice (6E, odjazd przy hotelu RR, który znajdował się naprzeciw naszego hotelu). Stateczek zabrał nas o 10:00 rano i w ciągu godziny byliśmy na miejscu. Z Žanjice można było popłynąć do twierdzy austriackiej Mamula, znajdującej się na wysepce na ujściu zatoki do Adriatyku oraz do jaskini Plava Špilja (Niebieska Grota), gdzie kąt padania światła sprawia, że woda jest turkusowoniebieska. Koszt tej wyprawy to 4E i trwał 2 godziny. Towarzyszyła mu regionalna muzyka. Słońce, morze, powiew bryzy oraz lokalne szlagiery, wszystko to wprowadziło nas w bałkański, urzekający klimat. Wieczorami spacerowaliśmy przepiękną promenadą, która ciągła się od Meljine do Herceg Novi (3km.) oraz do Igaloo (5km). Wzdłuż promenady znajdowały się większe i mniejsze plaże z możliwością wypożyczenia parasoli i leżaków (około 10E na dzień), ale także miejscem na własny ekwipunek. Plaże kamieniste (kąpiele tylko w butach), woda w morzu czysta, orzeźwiającą, koloru turkusowego. Wędrując promenadą można było poczuć klimat nocnego życia (bliżej Igaloo i Herceg Novi), zakupić w ulicznych sklepikach pamiątki z Czarnogóry, skorzystać z bogatej oferty restauracji lub po prostu delektować się pięknymi widokami, ciszą i spokojem (bliżej Meljine). W Czarnogórze spędziliśmy 14 dni. Był to dla nas czas relaksu, oddechu i zachwytu nad pięknem otaczającego nas świata. Były to jedne z piękniejszych wczasów w naszym życiu i trafiona w dziesiątkę rocznica ślubu - po prostu raj na Ziemi.

Tegoroczne wakacje to mój pierwszy raz w Grecji i wraz z chłopakiem długo szukaliśmy wyspy, która spełniłaby nasze oczekiwania – przede wszystkim autentyczność, dużo zieleni, spokój i mało turystów. Wybór padł na Thassos, z polecenia znajomych i z powodu pięknych zdjęć, jakie widzieliśmy w Internecie i muszę przyznać, że nie mogliśmy trafić lepiej. Od początku wycieczki czuliśmy się bardzo zaopiekowani – bardzo sprawnie dostaliśmy się z lotniska do portu, a potem promem na wyspę. W hotelu wszystko odbyło się całkowicie bezproblemowo – dostaliśmy piękny, czysty pokój z dużym łóżkiem, klimatyzacją i lodówką, urządzony w nowoczesnym stylu. Pokoje z naszej strony miały duże balkony/tarasy z widokiem na morze! Balkon co prawda wychodził na basen hotelowy i na główną ulicę, ale nie było głośno, a zabawy na basenie nam nie przeszkadzały, bo już około godz. 21 nikogo tam nie było. Przy basenie jest sporo leżaków z parasolami (nigdy nie widziałam, żeby ich brakowało, za co ogromny plus) oraz bar czynny od godzin popołudniowych. Pokoje były sprzątane codziennie, a ręczniki wymieniano co drugi dzień. Obsługa w The Dome była przemiła – począwszy od pań sprzątających, kończąc na recepcji. Nie wiem, czy to domena Greków, czy po prostu dobrze trafiliśmy, ale miałam poczucie, że wszyscy szczerze się cieszą, że u nich gościmy i chcą, abyśmy dobrze wspominali Thassos. Śniadanie podawano w godz. 8-10, a obiadokolacje od 19 do 21. Kuchnia typowo kontynentalna, niestety mało greckiego jedzenia, ale codziennie rano i wieczorem dostępne było świeże pieczywo, owoce i warzywa, także było w czym wybierać. Do śniadania były dostępne kawa, herbata, czekolada, soki i woda, a do obiadokolacji woda (przy barze można było zamówić inne napoje). Tutaj znowu muszę wrócić do świetnej obsługi – panie na bieżąco donosiły jedzenie, zbierały talerze i sprzątały stoły, więc w części jadalnianej nie brakowało miejsca o żadnej porze. Przy hotelu znajduje się duży sklep spożywczy (woda 50 centów, piwo i cydr ok. 1,5-2 euro, wino 3-4 euro, kupicie tam też oliwę czy chałwę na pamiątkę), a po drugiej stronie ulicy wypożyczalnia samochodów (w promieniu 100 metrów znajdują się łącznie 3 wypożyczalnie, warto porównać ceny). Główna droga wokół wyspy ma ok. 100 km, więc warto wypożyczyć skuter albo auto i przejechać szlakiem najpiękniejszych plaż. Za wypożyczenie skutera zapłaciliśmy 16 euro/dzień, pytaliśmy też o najtańszy samochód i to było już 45 euro/dzień. Stacji paliw jest sporo, cena za litr to ok. 1,8 euro. Najbliższa hotelu plaża to Metalia Beach (15 minut spacerem), która była jedną z moich ulubionych plaż na całej wyspie. Schowana, spokojna, z delikatnym zejściem, piaszczysto-żwirowa. Odwiedziliśmy też Marble Beach, czyli plażę uznaną za najpiękniejszą na wyspie, ale dotarliśmy tam po południu i było naprawdę bardzo dużo ludzi. Dodając to, że znajduje się po drugiej stronie wyspy i czekało nasz jeszcze 10 km drogi off road, żeby tam dotrzeć, uważam, że nie było warto (odradzam jechać skuterem do samego końca, bo można nie wrócić – jest stromo!). Inna plaża godna polecenia to Tripiti Beach (jakieś 20 minut jazdy skuterem) oraz San Antonio Beach (koniecznie wejdźcie do restauracji na plaży, jedna z najlepszych, w jakiej byliśmy na Thassos). Najlepiej czuliśmy się na Aliki Beach w miasteczku Aliki – plaża zatłoczona, ale przepiękna. Warto przejść się trasą spacerową po wzgórzu, skąd rozpościerają się widoki na morze i płyty marmurowe pozostałe po wydobyciu. Zieleń tego regionu i turkusowa woda w kontraście do białego marmuru to widok, który zapamiętam na długo. Nie mogliśmy odpuścić jednej z największych atrakcji wyspy, czyli Gioli — naturalnego basenu między skałami, gdzie woda wymienia się co ok. 6 godzin. Nie popełniajcie naszego błędu i jedźcie tam rano, bo my byliśmy tam po południu, więc znowu — dużo ludzi, ciężko o zdjęcie bez człowieka, dosyć głośno. Można poskakać do wody z różnych wysokości, ale nie było szczególnie stromo czy niebezpiecznie. W miasteczku Limenari znajdziecie wiele knajpek i tawern, najbardziej polecamy rodzinną George Tavern (10 minut spacerem od hotelu) z przemiłą obsługą i pięknymi widokami. Przystawki to koszt 3-4 euro, dania główne (przede wszystkim ryby) do 12 euro. We wszystkich tawernach na Thassos spotkaliśmy się z miłym zwyczajem, że na start podawana jest zimna woda, a na koniec posiłku deser „on the house". Bardzo polecam spróbować prawdziwego greckiego kebaba w puszystej picie – to samo mięso z minimalną ilością warzyw, sosem tzatziki i... frytkami. O dziwo, to połączenie smakowało fantastycznie, a poza tym ma dodatkowy plus – najecie się do syta za 2,8 euro. Thassos bardzo nas rozpieściło w kontekście spędzania urlopu w miejscach dziewiczych i częściowo nieodkrytych. Nie ma tam parków wodnych, nocnych klubów (Uwaga! Naprawdę nie ma gdzie poimprezować), a jedyne atrakcje to atrakcje naturalne, z tego powodu na Marble Beach czy Gioli jest sporo ludzi. Przed wyjazdem obawiałam się kamienistych plaż oraz dużej ilości meduz albo jeżowców – kompletnie bez powodu. Woda jest czysta, wręcz rajsko turkusowa, a plaże w większości żwirowe lub piaszczysto-żwirowe. Nie oceniam wycieczek fakultatywnych, bo na żadnej nie byliśmy. Brałam udział w aquazumbie organizowanej w basenie hotelowym i świetnie się bawiłam. Nie korzystałam z pomocy rezydentek, ale już na lotnisku w Kavali dostaliśmy do nich numery kontaktowe, dzięki czemu czułam się pewnie i wiedziałam, że w przypadku jakichś większych problemów mamy osobę, do której możemy zadzwonić, która zna język i tamtejsze zwyczaje. Bardzo polecam Thassos i hotel The Dome, bo połączenie pięknej, zielonej i spokojnej wyspy oraz przemiłych Greków i ich świetnego jedzenia zaowocowało w najlepsze wakacje, na jakich byłam od lat!

Malownicza przygoda dla wielbicieli natury, krajobrazów i egzotycznego folkloru! Opinia w wersji dla Panów: Hotele: w marokańskim stylu, bogato zdobione, czyste i zadbane – każdy z basenem. Pokoje: przestrzenne, duże łóżka, czysto i wygodnie, TV. Łazienki: czyste, wyposażone w ręczniki i podstawowe kosmetyki. Jedzenie: zawsze smacznie i do syta. Okazja do próbowania miejscowej kuchni. Obsługa hotelowa: uprzejma, walizki są przynoszone za każdym razem, nie trzeba się samemu męczyć. Dostęp do Internetu: bezpłatne Wi-Fi w pokojach i na terenie hoteli. Pilot: Marta – fantastyczny człowiek, bardzo ciekawie opowiada, nawet bajki! Sympatyczni i zabawni miejscowi przewodnicy. Kierowca i autobus: miły kierowca, komfortowa jazda. Bezpieczeństwo: zapewnione, można czuć się swobodnie. W niektórych hotelach sejf w pokojach. Ceny: tanio, alkohol drożej niż w Polsce. Pogoda: super. Czas wolny: wystarczający, nie za dużo, nie za mało. Trasa: przejazdy szybko mijają. Dostępność sklepów/zakupów: w każdej miejscowości informacja od Pilota, gdzie można coś kupić, gdzie jest kantor, gdzie sklep, blisko hoteli. Rozrywki: podczas wycieczki jest okazja, żeby skorzystać z atrakcji hotelu i okolicy. Opinia w wersji dla Pań: Wielkie przeżycia na Wielkim Południu! Czyli pamiętnik z Maroka. 1. DZIEŃ. RZUĆ WSZYSTKO I CHOĆ SIĘ PLAŻOWAĆ! Lot minął naprawdę szybko, nawet tym, nienawidzącym samolotów. Trzask, prask i po południu byliśmy już w hotelu. Obsługa zajęła się nami już od progu. Na powitanie szklaneczka miętowej, słodkiej jak miłość, marokańskiej herbaty. Szybka organizacja i nasze walizki w mgnieniu oka dostarczono do pokoju! Po kilku chwilach zachwytu nad widokiem na ogród z basenem i ocean rzucamy wszystko i pędzimy na plażę! Jest tak blisko, że człowiek nie zdąży złapać zadyszki! Śniadanie w Polsce, popołudnie w Maroku i to na ciepłym, słonecznym wybrzeżu Agadiru. Czego chcieć więcej? Hmmm – kolacji! Kiedy już minęło pierwsze oszołomienie, dostrzegłam piękno hotelu. Świeże kwiaty, mozaikowe lampy, wzorzyste, kolorowe tkaniny, orientalne meble. Uczta dla oka, ale też i ciała! Bo kolacja to uczta smaków! Doskonałe jedzenie, sałatki, zupy, ryby, mięsa, zarówno w tradycyjnym, jak i europejskim stylu. Polecam spróbować wszystkiego! Ale koniecznie trzeba zostawić miejsce na deser! Smak bakaliowo-migdałowych ciasteczek czułam jeszcze zasypiając! 2. DZIEŃ. KRAJOBRAZY Z BAŚNI TYSIĄCA I JEDNEJ NOCY! Śniadanie zachwyciło mnie ilością smaków, rodzajów bułeczek i rogalików! Cudownie rozpoczęty dzień, nie przeszkadza nawet wczesna pora. Ruszyliśmy w stronę południa. Podróż busem okazała się wyjątkowo wygodna i komfortowa, a dodatkową zaletą, fakt, że cała grupa to 7 osób. Takie ekskluzywne wakacje! Podglądamy, jak miasto budzi się do życia. Spacer po murach obronnych Tarudant, wąskich uliczkach, zapach świeżo wypiekanego chleba dolatuje to zza jednego, to zza drugiego rogu. Alejki miejscowego bazaru odkrywały przed nami przyprawy, egzotyczne owoce i warzywa, meble, kosmetyki, biżuterię i rękodzieła. Chwila wytchnienia przy chłodnym, orzeźwiającym, świeżo wyciśniętym soku pomarańczowym i garści przesłodkich daktyli była idealną południową przerwą. Dalsza droga pełna jest niezwykłych krajobrazów, które wyglądają jak z filmów o innych planetach. Od czasu do czasu, pośrodku pustkowia pojawia się samotny osioł, nie wiadomo skąd… Dzięki widokom i częstym, krótkim przystankom, podróż mija szybko. Tradycyjna herbatka musi być chociaż raz dziennie, więc tym razem była w wydaniu szafranowym! Późne, słoneczne popołudnie w zabytkowym ksarze Ait Bin Haddou jest zachwycającym zwieńczeniem dnia! Po tylu wrażeniach trzeba było schłodzić emocje w hotelowym basenie w Ouarzazate. Błękitna woda, palmy dookoła, wygodny leżak – idealny relaks po dniu zwiedzania. 3. DZIEŃ. W STYLU GWIAZD! Na wakacjach nie można dbać o figurę i dietę! Śniadanie do wyboru, do koloru: warzywa, owoce, sery, surówki, pasty, a do tego wszystkiego wypiekane na miejscu, tradycyjne placki różnego rodzaju. Pyszna kawa, świeże soki, no i przede wszystkim sympatyczna obsługa. Jakie jest idealne miejsce, aby poczuć się jak gwiazda światowego kina? W Studiach Filmowych „Atlas” każdy może odegrać rolę na miarę marokańskiego Oscara! Moja życiową sceną było zejście po starożytnych schodach w iście filmowym stylu! Podczas zwiedzania kazby Taurirt dowiedzieliśmy się wiele ciekawych rzeczy o historii, kulturze i obyczajach Berberów. Popołudniowy przystanek w gaju palmowym okazał się niezwykle zaskakującym i zabawnym przeżyciem, dzięki niezwykłemu poczuciu humoru miejscowego przewodnika. Tego dnia nasz nocleg jest w przepięknym hotelu w bardzo marokańskim stylu, barwne szkiełka w oknach wpuszczają kolorowe światło do pokoju. Można wypoczywać przy basenie, przy fontannie lub też spacerować po kwiecistym, pięknie utrzymanym ogrodzie. A wieczorem tradycyjna kolacja, przy okrągłych stolikach i klimatycznych witrażowych lampach. Smak jagnięcego tadżinu z kuskusem i pomarańczy z cynamonem zostanie już na zawsze w moich wspomnieniach. 4. DZIEŃ. WODA NA PUSTYNI! Przejazd przez marokańskie „zagłębie trylobitowe” Alnif jest świetną okazją do dowiedzenia się czegoś więcej na temat skamieniałości, obejrzenia wspaniałych okazów i zakupu pięknego ametystu lub też trylobita. Czyste piękno wydobyte ze skał! Kres południa to także miejsce, gdzie zaczyna się pustynia! Chociaż piękno hotelu i duży basen zachęcają do pozostania w nim, my decydujemy się wybrać na wycieczkę fakultatywną. Saharyjska pustynia Erg Chebbi rozkochuje mnie w sobie od samego początku! Wsiadamy na wielbłądy i długą karawaną suniemy przez wydmy! Lekko kołysząc się z każdym krokiem wielbłąda, przyglądam się, jak nasz cień przemieszcza się po wydmach. Gdzieś w oddali, na jednej z wyższych wydm sunie inna karawana, patrzę pod słońce, więc widzę tylko czarne obrysy na żółto błękitnym tle piasku i nieba. Zachwycające! Po przybyciu do obozu okazuje się, że na pustyni jest nawet łazienka i woda! Namioty noclegowe, restauracja, toalety – wszystko zbudowane z olbrzymich dywanów! W środku namiotów materace i kolorowo zdobione koce i dywany! Tę noc spędzamy jak nomadzi! Zachód słońca i poranek na pustyni to jedno z najpiękniejszych przeżyć w życiu! Warto skorzystać! 5. DZIEŃ. PEJZAŻE Z OCHRY! Wąwóz Tudra robi wrażenie! Jest to jedno z tych miejsc, gdzie myśli się, że to natura tworzy najpiękniejsze rzeczy na świecie! Spacer między wysokimi ścianami to okazja do zachwycania się pięknem barw i kształtów. Miejsca widokowe zapierają dech w piersiach. Malownicze krajobrazy miast w kolorze ochry otoczonych gajami palmowymi. Tak, jak zawsze, również tego dnia jedzenie było przepyszne i rozmaite. Mnóstwo świeżych i gotowanych warzyw, tadżin w kilku wersjach i zniewalająco słodkie pomarańcze. A do tego duży wybór ciast. Po takiej uczcie jakże przyjemnie było położyć się na ogromnym łóżku, w mięciutkiej i pachnącej pościeli! 6. DZIEŃ. PODZIWIAJ, JEDZ, TAŃCZ! Poranek – podziwiaj! Przejazd krętymi drogami przełęczy Tizi-n-Tichka ukazuje majestatyczne góry Atlasu Wysokiego. Z nosami przyklejonymi do szyb podziwiamy piękno krajobrazu! Jest pięknie i przerażająco ze względu na strome zbocza. Podróż – choć długa to przyjemna, zapewne dzięki naszej wspaniałej Pilotce Marcie, która ciekawie opowiada o Maroku i umila nam czas berberyjską muzyką. Nawet kierowca busa daje się ponieść melodii i podryguje palcami na kierownicy w rytm ludowej muzyki. Popołudnie – jedz! Dżamaa Al-Fna w Marrakeszu to okazja do spróbowania przeróżnych smakołyków! Czego tylko się zapragnie! Ogromny wybór owoców, daktyli, oliwek, tradycyjnych dań, a to wszystko bardzo niewielkim kosztem! Dzięki temu zwiedzanie miasta jest jeszcze przyjemniejsze! Wieczór – tańcz! Wieczór w restauracji Dar Essalam był najbardziej rozrywkową częścią podróży! Zachwycające wnętrze, wzorzyste siedziska i poduchy, przepiękne mozaiki na ścianach, złote dodatki, kryształowe lampy, świeże kwiaty i pływające świece – bardzo elegancko, stylowo i egzotycznie! Marokańska zupa harira, tadżin i soczyste pomarańcze z cynamonem – tysiące smaków na podniebieniu. Do kolacji przygrywali nam tradycyjni muzycy gnawa, lekko odurzając charakterystycznymi dźwiękami bębenków i flecików. A po nich wspaniały występ tancerek ze świecami i pokaz tańca brzucha! Wspaniałe doznania wszystkim zmysłami – dźwięk, zapach, smak, obraz! 7. DZIEŃ. RABAT W MARRAKESZU! Ogród Majorelle pełen jest zieleni i ostrych, zachwycających kolorów. Palmy, kaktusy, bambusy, trawy, krzewy, drzewa i śpiew ptaków. Ma w sobie coś magicznego! W takim anturażu niemal z każdego wychodzi pasja modelingu! Wyjątkowa okazja do zrobienia bajecznych zdjęć! Następnym punktem dnia jest obudzenie w sobie żyłki handlarza! Zakupy w Marrakeszu to nie lada gratka do targowania! Pierwotna cena jest zawsze wyjściowa – a jaki będzie rabat? Zależy od Ciebie! 8. DZIEŃ. KOKO, MAROKO! Kto rano wstaje, ten ma pyszne śniadanie! A po nim czas na plażowanie! Już spakowani i gotowi na powrót korzystamy z ostatnich wolnych chwil. Poranny spacer po deptaku w Agadirze to okazja do zobaczenia Marokańczyków uprawiających sport na plaży w tradycyjnych strojach lub odpoczywającego wielbłąda. W bagażu mam piasek z pustyni, olejek z róży damasceńskiej, daktyle z gaju palmowego, szafran prosto z uprawy, olej arganowy i chustę w kolorze indygo. Wycieczkę polecam wszystkim miłośnikom przygód, którzy kochają naturę, chcą uciec od zgiełku i tłumów. Przed samym wylotem warto jeszcze pójść do miejscowej cukierni Patisserie Tafarnout po fantastycznie pyszne ciasteczka, których wybór jest olbrzymi, najlepiej kupić mieszankę wszystkich smaków i delektować się nimi już po powrocie, oglądając zdjęcia tak jak ja!

Zanzibar, perełka oceanu indyjskiego. Chciałabym swoją subiektywną opinią przenieść państwa w świat, gdzie po wylądowaniu w Stone Town wszystko ulega diametralnej zmianie, oczywiście pozytywnej, z przymrużeniem oka. Pole, pole (powoli, powoli) to słowa, których zabiegani Polacy muszą nauczyć się, aby w pełni poczuć klimat Zanzibaru. Staramy się z mężem podróżować w różne miejsca, dlatego moja opinia podyktowana jest wypracowanymi doświadczeniami, w czasie podróżowania. Zazwyczaj jest to połączenie zwiedzania z wypoczynkiem, dlatego chętnie skorzystaliśmy z 3 wycieczek fakultatywnych Itaki. Wybór hotelu pięciogwiazdkowego Neptune Pwani Beach Resort & Spa był przemyślany ze względu na spektakularne pływy oceanu, a także klimatyczny styl, w jakim hotel został zaprojektowany. Bajeczny, zielony, pachnący ogród, a w nim usytuowane piętrowe bungalowy, tuż przy bajecznie białej, pudrowej, szerokiej plaży, codziennie sprzątanej, z mieniącymi się kolorami oceanu każdego dnia. Dwa baseny, nad którymi górowały restauracje, w dzień stanowiły atrakcję niezależnie od wieku, a w nocy podświetlone dodawały majestatycznego uroku. Powitalny drink i ręczniki do odświeżenia, a także uśmiechy i powitania, sprawiają, że czujesz się już na urlopie. Pokój urządzony w stylu afrykańskim, codziennie sprzątany, minibarek uzupełniany, balkon z widokiem bocznym na ocean. Schody prowadzące do pokoju nie stanowiły problemu dla aktywnego człowieka, niezależnie od wieku. Restauracja główna, z widokiem na ocean codziennie serwowała śniadania, lunche i kolacje. Jedynie malkontent będzie marudził. Smaki i zapachy były ucztą dla podniebienia. Smak owoców tropikalnych, jakże wyrazisty dla kubków smakowych, zupy – warto spróbować, pomimo gorącego klimatu broniły się swoim smakiem każdego dnia. Owoce morza, ryby, wołowina, kurczaki bardzo dobrze przyrządzone, a także dodatki z warzyw, frytek itp. dla każdego coś innego. Desery kolorowe jak tęcza stanowiły uzupełnienie całego posiłku. Oczywiście świeże soki np. z mango były iście ukojeniem w tym klimacie. Kelnerzy w hotelu zdecydowanie świadczą usługi na najwyższym poziomie, każda prośba np. o wodę ze świeżo utartym imbirem zostawała natychmiast zrealizowana. Na plaży kelnerzy przynosili zamówienia w wyjątkowo szybkim tempie, od świeżych soków poprzez różne rodzaje kaw, aż do kolorowych drinków i koktajli. Sunset Zanzibar smakował wyśmienicie. Serwowane w szkle. Kelnerzy mogą Was zaskoczyć znajomością języka polskiego. Na plaży znajduje się sekcja z świeżymi kokosami – zawsze można ugasić pragnienie wodą kokosową. Ucztą dla zmysłów wzrokowych jest plaża, gdzie obsługa w mig przyniesie leżak i materac w miejsce wybrane przez nas. Bujne drzewa i palmy rosnące w linii równoległej do oceanu ochronią nas przed słońcem, a widok z leżaka na ocean i cumujące łodzie, a także wtopieni w tło Masajowie są widokiem olśniewającym. Ochrona sprawnie pilnowała obiektu, aby nasz urlop nie był zmącony przez mieszkańców oferujących np. spacer na rafę lub kolorowe tuniki czy bransoletki. W wyznaczonych godzinach nie zbliżają się do osób wypoczywających nad brzegiem oceanu – ukłon w stronę menedżera hotelu. Oczywiście można swobodnie i spokojnie spacerować plażą poza teren hotelu, mieszkańcy rozumieją słowo „nie”, chociaż najbardziej dociera do nich pokazanie zakupionej bransoletki czy powiedzenie „już zakupiłam taką figurkę”, „oglądaliśmy już piękne rozgwiazdy”, „odbyliśmy przejażdżkę skuterem”. Polecam wybrać się poza hotel i podziwiać piękno przyrody. Wielobarwne sklepiki z pamiątkami przykuwają uwagę rozmaitościami. Warto targować się. Jest bezpiecznie. Posiadając drona jest to spektakularne miejsce do robienia wyjątkowych zdjęć. Korzystając z restauracji tematycznych – włoskiej, tajskiej i hinduskiej – degustacja bardzo dobrych potraw w rytmie pole pole satysfakcjonowała, dodając obsługę i architekturę, każdy będzie zachwycony. Wieczorne show atrakcyjnie urozmaicało kolację w głównej restauracji czy popijanie koktajli w barze. Każdy ma inne smaki, dlatego warto spróbować i przekonać się samemu, czy mam rację. Dodatkowo płatna restauracja à la carte Samaki przygotowuje ucztę z wybranym menu, na plaży, w romantycznym stylu, w usypanym sercu, udekorowanym kolorowymi, pachnącymi kwiatami. Nocny widok na spektakularny ocean umożliwia oświetlona plaża. Polecam! Warto zakosztować takich specjałów, uzupełnionych dobrym winem lub szampanem. Hotel poleca również Spa – usytuowane w środku obiektu z porywającym widokiem na palmy, ocean i infrastrukturę hotelu. Masażystki z Bali pokrywają ciało wyjątkowo zmysłowymi olejkami eterycznymi, a masażem sprawiają, że niejednokrotnie chcesz uciec w objęcia Morfeusza. Jeżeli chcesz poczuć na ciele rozkosz, tak – koniecznie trzeba skorzystać z oferty Spa. Nie zawiedziesz się. Ciało jest zrelaksowane, oszałamiająco jedwabne, a umysł uwolniony. Przerywając wyszukane lenistwo, oferta Itaki dostarczyła niezapomnianych wrażeń w wycieczkach fakultatywnych. Stone Town zachwycało cudnymi widokami – lunch w restauracji na „dachu świata”, historią zaklętą w słynnych, zanzibarskich drzwiach, pozostałości po niewolnictwie, po sułtanacie, sprawiają, że chcesz dotknąć tej historii samodzielnie. Spice Tour w dalszej części wycieczki pobudził zmysły smakiem i zapachem przypraw – cynamonu, goździków, imbiru, pieprzu, gałki muszkatołowej, liścia laurowego. Kolejną wycieczką było Jozani Forest z zaczarowanym lasem deszczowym – trzeba to poczuć. Uroku dodają zwinne, trójbarwne małpki gereza, skaczące nad naszymi głowami. Największą atrakcję stanowią jednak żółwie olbrzymie (które były darem dla sułtana Zanzibaru) na wyspie Prision Island, na którą dopłynęliśmy łódką i która była atrakcyjnym widokiem dla naszych oczu. Wyjątkowo zwinne gady, pomimo swojego wieku, można było nakarmić szpinakiem. Safari Blue w niezwykle gorącym klimacie dało ochłodę dla ciała, a także ucztę dla konesera fotografii. Każdą wycieczkę chłonę wszystkimi zmysłami, napawam się fenomenalną fauną i florą. Wybór Zanzibaru, hotelu i wycieczek okazał się efektownym celem naszej udanej, piętnastodniowej podróży na święta Bożego Narodzenia, gdzie wigilia odbyła się, w zaczarowanym ogrodzie na wzgórzach hotelu. Czy chciałabym tam powrócić? Zdecydowanie tak! „Hakuna matata” w języku suahili ilustruje sposób życia i bycia mieszkańców Zanzibaru, które warto przenieść do naszego świata. Myślę, że rozbudziłam ciekawość niejednej osoby. Warto polecieć i przekonać się samemu, co oferuje biuro podróży Itaka. Nie zapominając o SPF 50, kapeluszu i okularach. W tej części świata wyjątkowo mocne słońce, nawet zza chmur potrafiło nadać kolor ciału.

„W orientalny deseń” - i na pewno w nasz deseń... Synonimem słowa deseń jest m.in. „upiększenie”, „ozdoba”. I właśnie takimi słowami można określić przygodę, która przytrafiła się nam w styczniu 2018 r. Upiększeniem codzienności, ozdobą szarych, zimowych dni w Polsce była podróż z ITAKĄ do południowo-wschodniej Azji. Zaczęła się miłym akcentem w postaci telefonu od przewodniczki Zuzanny 2 dni przed wylotem, co świadczyło o opiekuńczym charakterze ze strony ITAKI. Sama podróż w komfortowych warunkach linii lotniczych QATAR Airways przebiegła bez żadnych zakłóceń i „niespodzianek” (ogromnym atutem był krótki czas przesiadki w Doha, bez kilkugodzinnego wyczekiwania, jak to czasami ma miejsce). Program wycieczki skierowany jest dla osób, które chcą jak najwięcej zobaczyć, dotknąć, powąchać, spróbować, delektować się, by w końcu uwiecznić na zdjęciach to, co w głowie pozostanie na zawsze... Wytyczonym szlakiem, pod przewodnictwem naszej pilotki Zuzy realizowaliśmy wszystkie założenia programowe, a nawet więcej. Czas wypoczynku nad Morzem Południowochińskim zrekompensował intensywność zwiedzania, pozwolił na chwilę wytchnienia. Przewodnicy, których ITAKA zaprosiła do współpracy w zwiedzanych krajach, podobnie jak nasza Zuza, spisali się na medal. Możliwość „dotknięcia” Azji na żywo, bez szklanego ekranu, jest marzeniem wielu, a nam udało się je spełnić... Po wylądowaniu w Bangkoku udaliśmy się do hotelu Bangkok Palace położonego w dzielnicy Pratunam. Hotel jest usytuowany w b. dogodnym miejscu dla turysty, który ma ochotę na spróbowanie ulicznego, tajskiego jedzenia, a także chętnego na zakupy na nocnym bazarze. My z obu tych dobrodziejstw oczywiście skorzystaliśmy. Bardzo przyjemnie poczuliśmy się w hotelu, gdy na powitanie (po długiej podróży) zostaliśmy poczęstowani, zaraz po wejściu, sokiem z owoców. Pokój, w którym przyszło nam spędzić 2 noce był duży i gustownie urządzony. Ogromne i wygodne łóżko pozwoliło odpocząć po całodniowym zwiedzaniu Bangkoku. Możliwość zrobienia sobie kawy lub herbaty jest także udogodnieniem dla zmęczonego i pełnego wrażeń turysty. A wanna w łazience pozwala na chwilę wytchnienia. Ponadto dla zapominalskich w łazience przygotowano nie tylko kosmetyki do kąpieli, lecz także szczoteczkę i malutką pastę do zębów. Fajnym rozwiązaniem były chusteczki higieniczne umiejscowione w ścianie łazienki, obok lustra. Telefon znajdował się nie tylko w pokoju, był także zamontowany na ścianie w łazience. Sejf i lodówka były do naszej dyspozycji w przedpokoju, w którym również znajdowały się kapcie dla 2 osób, a nawet latarka (czyżby Tajowie działali w myśl polskiego powiedzenia „przezorny zawsze...”?). Duże lustro przy biurku w pokoju było ważnym elementem wystroju, bo mogłam bez pośpiechu zrobić sobie makijaż, podczas gdy mąż mógł spokojnie korzystać z łazienki. W pokoju był klimatyzator, z którego mój mąż skwapliwie korzystał. Pięknie i wytwornie wyglądał hotelowy hall, w którym znajduje się recepcja. Ogromne wrażenie robi przepiękny żyrandol, a także dekoracje ze świeżych kwiatów. Pracownicy recepcji, o czym mogłam się przekonać, byli nie tylko mili (co oczywiście jest częścią ich obowiązków), lecz także bardzo pomocni i tak po ludzku sympatyczni, bez sztucznego uśmiechu. Pomogli mi rozszyfrować nazwy owoców, które jadłam na ulicy, a nie do końca byłam pewna ich nazw. Wysłanie pocztówek do Polski nie stanowiło najmniejszego problemu, gdyż obsługa recepcji poinformowała mnie o cenie za znaczki i skrzynce pocztowej, która była w recepcji (otrzymałam nawet informacje o dokładnej dacie dostarczenia pocztówek na pocztę). Tym sposobem nabrałam pewności, że pocztówki dotrą do Polski (tak się też stało). Hotel dysponował odkrytym basenem i częścią rekreacyjną dla sympatyków zajęć fitness. Niestety, z powodu braku czasu nie skorzystaliśmy. Jeśli ktoś nie miał siły bądź ochoty na wyjście wieczorne do miasta na posiłek, mógł skorzystać z restauracji i kawiarni hotelowej. Śniadania w formie bufetu były tak obfite, że nie byliśmy w stanie spróbować wszystkiego. Świadomie nie zdradzam szczegółów zwiedzania Bangkoku, bo tych cudownych miejsc trzeba „dotknąć” samemu, wszystkie przekazy będą tym, co lizanie cukierka przez szybę. Kolejnym etapem naszej azjatyckiej eskapady była Kambodża. Przygodą samą w sobie było przekroczenie granicy tajsko-kambodżańskiej. Dla kogoś, kto nie pamięta naszych zamierzchłych czasów i przekraczania granic w Europie, ten element podróży może być ciekawym doświadczeniem, a dla tych, co pamiętają – przypomnieniem lat młodości. Podróż, by dotrzeć do Siem Reap, miasta w Kambodży, odbyła się autobusami. Do granicy tajskim, po jej przekroczeniu w wersji kambodżańskiej. W obu działała klimatyzacja, a co najważniejsze były wygodne i czyste. Po wielu godzinach podróży (z miłymi akcentami przystankowymi na toaletę i małą konsumpcję) dotarliśmy do City River Hotel w Siem Reap. Jaka miła niespodzianka! Hotel w samym centrum miasta, przy rzece o tej samej nazwie co miasto. Kilka minut spacerem i byliśmy w części miasta, która wieczorem zamienia się w wielkie targowisko, a muzyką i kolorowymi światłami zaprasza do niezliczonej ilości pubów czy dyskotek. Na każdym kroku były także salony masażu, które były cudowną ucztą dla naszych obolałych nóg po całodniowym dniu zwiedzania. Po cudownym masażu, by znów nie narażać nóg na dodatkową pracę, wracaliśmy do hotelu tuk-tukiem (dosłownie za grosze). „Nasz” hotel był bardzo klimatyczny, przypominał nam czasy kolonialne. Pokój mieliśmy duży, ładnie urządzony, jedynie telewizor pamiętał dawne czasy i zajmował dość dużo miejsca na biurku. Żeby się nie powtarzać, to wszystkie hotele na całej trasie wycieczki były wyposażone w klimatyzatory, lodówkę, sejf, czajnik, kawę, herbatę, cukier, wodę mineralną, a dla łasuchów (za dodatkową opłatą, ale odwrotnie niż w Europie, dużo tańszą niż w sklepach) - chipsy, orzeszki, piwo, napoje gazowane. Również każdy hotel przygotował japonki do dyspozycji gości. W łazienkach, jak już wcześniej wspomniałam, oprócz kosmetyków do mycia, były szczoteczki i maleńkie pasty do zębów, grzebień, patyczki i chusteczki higieniczne. Na dobrą sprawę, gdyby nie dodatkowe kosmetyki do makijażu, mogłabym nie zabierać kosmetyczki. Również suszarka do włosów stanowiła wyposażenie wszystkich łazienek hotelowych. Ponadto, dla chętnych i spragnionych surfowania po Internecie, wszystkie hotele oferowały darmowe Wi-Fi z wydzielonymi, wygodnymi miejscami dla gości. Basen w City River Hotel znajdował się na dachu, w otoczeniu pięknych palm w donicach. Na ostatnim piętrze usytuowano centrum masażu, z którego skorzystaliśmy. Cudowny masaż olejowy był prezentem dla całego ciała po „pracowitych” dniach zwiedzania przepięknych, zabytkowych świątyń Angkoru. W dodatku mieliśmy możliwość zamówienia masażu na konkretną godzinę (w naszym przypadku bardzo późną) i do pokoju hotelowego. Bardzo podobały się nam drewniane elementy wystroju hotelowego w recepcji, części wypoczynkowej obok recepcji i w restauracji. W restauracji kompozycje ze świeżych kwiatów (czerwone goździki i róże) pięknie wyglądały na tle ciemnobrązowych drewnianych mebli. Obsługa restauracji (zresztą jak w każdym hotelu, w którym rezydowaliśmy) była na medal. Podczas śniadań każdy brudny pusty talerz znikał w sekundę ze stołu i można było wędrować po kolejną potrawę i delektować się smakiem, którego do tej pory nie znaliśmy. Osoby, które nie lubią eksperymentować, we wszystkich hotelach mogły spożywać potrawy dobrze nam znane. Różnorodność potraw, owoców (również pieczywa) powodowała, że kalorie liczone w kraju, tutaj nie miały większego znaczenia. Obsługa recepcji w hotelu City River również była przesympatyczna, zresztą jak wszyscy mieszkańcy Kambodży. Gdy poprosiłam o możliwość zrobienia im zdjęcia, jakież było moje zdziwienie, gdy ustawili się przed obiektywem (mimo, że wcześniej każdy z nich wykonywał swoje obowiązki w różnych miejscach recepcji) z dłońmi złożonymi, jak u nas dzieci do modlitwy i szczerym uśmiechem. Zdjęcie wyszło przepięknie, niczym pocztówka wysłana wcześniej do kraju. Wydawało nam się, że wycieczka z tak bogatym programem zwiedzania i przemieszczaniem się do różnych miejsc, będzie miała ten minus, że co noc będziemy w innym hotelu. A okazało się, że nie taki diabeł straszny... W City River Hotel zagościliśmy aż na 3 noce. W trakcie pobytu w Siem Reap nie tylko zwiedziliśmy świątynie Angkoru, mieliśmy także możliwość wyprawy łodzią na jezioro Tonle Sap (jedno z największych w Azji Południowo-Wschodniej). Największym dla nas zaskoczeniem i egzotycznym obrazem tej wyprawy była wioska Kampong Phluk i domy zbudowane na wysokich palach. Widoczna była bieda tych ludzi, rzeczywisty obraz ich życia, a nie miejsce stworzone „pod turystów”. Po pobycie w Siem Reap nadszedł czas na stolicę Kambodży – Phnom Penh. Kilkugodzinny przejazd do stolicy pozwolił na dokładne obserwacje państwa Khmerów. Stolica okazała się pięknym miastem, z uroczym kompleksem budynków Pałacu Królewskiego. Po całodziennym zwiedzaniu zakwaterowaliśmy się w hotelu Frangipani Royal Palace Hotel & Spa (dla lubiących ciekawostki – frangipani, inaczej plumeria, to nazwa pięknej rośliny o wspaniałych kwiatach, które silnie pachną. Kwiaty plumerii znane są jako hawajskie kwiaty zaślubin i Hawajki wkładają je sobie za ucho). Tak więc hotel z pachnącą nazwą był naszym domem na 1 noc. Co prawda pokój, który nam przydzielono nie miał ładnego widoku z okna (rusztowania remontowanego sąsiedniego budynku), również ustawienie mebli niekoniecznie okazało się wygodnym rozwiązaniem dla gości. Łóżko niemalże „dotykało” długiego stolika, na którym stał telewizor, czajnik z minibarem, a pod stolikiem lodówka i pufa. Otwarcie drzwi lodówki było utrudnione, a przejście na drugi bok łóżka prawie niemożliwe. Zostawała nam przeprawa przez samo łóżko. Tym razem pokój nie był tak duży jak poprzednie, łazienka była dość duża, ale z bardzo słabym oświetleniem (również rano, bo bez okna). Jednak wspomniane niewygody rekompensowało położenie hotelu. Hotel położony w centrum, po sąsiedzku z Pałacem Królewskim. Część restauracyjna mieściła się na 8 piętrze, można było korzystać z części zamkniętej, a także zjeść śniadanie na ogromnym, otwartym tarasie z przecudnym widokiem na miasto. Basen był również nieodłącznym elementem „wyposażenia” hotelowego i mieścił się obok restauracji hotelowej. Wybór potraw na śniadanie równie duży, jak w poprzednich hotelach, kucharze na poczekaniu przyrządzali potrawy typu omlety, jajecznice z dodatkami na żądanie gości. Po Kambodży przyszła kolej na Wietnam. Kolejna granica, oczekiwanie na wizy, wymiana pieniędzy na wietnamskie dongi (w każdym z hoteli nie ma problemów z wymianą waluty). Zanim dotarliśmy do Ho Chi Minh (dawny Sajgon) obejrzeliśmy tunele Cu Chi – ręcznie wykopane i wykorzystywane podczas wojny wietnamskiej. Po dotarciu do 10 milionowej metropolii okazało się, że nasz hotel Bloom Saigon Hotel położony jest w samym centrum miasta (district 1). Jak ITAKA to robi, że wszystkie hotele mieliśmy w samych centrach miast? Urokliwy hotel, z którego wszędzie blisko, zakupy zrobione późnym wieczorem na bazarze (przysłowiowe dwa kroki obok), po kilku minutach były już w pokoju hotelowym i nadal można było wybrać się na spacer deptakiem przy rzece Sajgon. Pomimo super położenia hotelu, nasz pokój był mały. Ponieważ byliśmy tu jedną noc, nie widzieliśmy sensu rozpakowywania naszych bagaży, więc otwarte 2 średnie walizki na podłodze zabrały właściwie całą wolną przestrzeń. Na szczęście, tak jak we wszystkich hotelach, łóżko było duże i wygodne. Łazienka malusieńka, no i niestety czystość w łazience pozostawała wiele do życzenia. Ponieważ zlew był naprawdę bardzo brudny, złożyłam reklamację recepcjoniście. Gdy wróciłam z krótkiego wypadu na miasto łazienka była już posprzątana, a ilość przeprosin, które otrzymałam od pracowników recepcji wieczorem, a także jeszcze rano była dla mnie zadośćuczynieniem tej hotelowej wpadki. Śniadanie jedliśmy na 11. Piętrze, z równie pięknym widokiem na miasto, jak w stolicy Kambodży. Część restauracyjna także była podzielona na część zamkniętą i część otwartą, na powietrzu (choć nie tak ogromną jak w Phnom Penh). Wczesny ranek, wschód słońca i śniadanie z widokiem na budzący się Sajgon – wrażenia bezcenne. Śniadanie w tym hotelu z wyborem wielu dań, nieodkrytych smaków, soczystych owoców. Cóż więcej chcieć? Po śniadaniowym „obżarstwie” udaliśmy się na rejs po rzece Mekong, na wyspę Thai Son. Dużą frajdą okazało się przepłynięcie sampanami mniejszą częścią rzeki, malowniczą trasą z powrotem na naszą główną łódź. Po intensywnych dniach zwiedzania przyszedł czas na odpoczynek. Przejazd autokarem do kurortu Phan Thiet zabrał nam kilka godzin, ale plusem było obserwowanie wietnamskiego życia z okiem autokaru. Wieczorem dotarliśmy do hotelu Sandunes Beach Resort & Spa. Hotel, jego położenie i otoczenie było naprawdę miłą niespodzianką. My otrzymaliśmy pokój w głównym budynku hotelowym, część naszej grupy rezydowała w bungalowach. Okazało się, że wszystkie pokoje, także te w bungalowach były bardzo duże i wygodne. Nasz pokój był ładnie urządzony, stolik i dwa foteliki mogły być także wykorzystane na dużym tarasie, z którego rozciągał się niebiański widok na Morze Południowochińskie. Ogromne łóżko w naszym pokoju z pewnością pomieściło by kilka osób, a przemiła w dotyku pościel pozwoliła na głęboki, mocny sen. W dużej łazience znajdowało się ogromne okno na pokój, dzięki któremu łazienka miała dostęp do światła dziennego. Roleta na oknie pozwalała na oddzielenie się od pokoju. Wyposażenie pokoju, jak w poprzednich hotelach, dodatkowo mieliśmy do dyspozycji dwa duże ręczniki plażowe. W broszurce z informacją hotelową znalazłam wiele ciekawostek, których nie spotkałam do tej pory w innych hotelach (nie tylko w Azji). Umieszczono informacje, gdzie znajduje się najbliższy kościół katolicki, pagoda buddyjska, o której godzinie w poszczególnych miesiącach roku wschodzi i zachodzi słońce, by można było cieszyć się widokiem tego zjawiska. Położenie recepcji również zrobiło na nas ogromne wrażenie, częściowo otwarta przestrzeń na tle lasu wyglądała imponująco. Ponieważ trafiliśmy na okres poświąteczny i noworoczny mogliśmy podziwiać ubraną choinkę w wersji wietnamskiej, na środku recepcji (były bombki i łańcuchy, tylko skromniej niż u nas). Najpiękniejszy jednak był ogród wokół hotelu. Pięknie utrzymana zieleń, kwitnące kwiaty, egzotyczne owoce na drzewach naprawdę cieszyły oko. Restauracja przepięknie położona, z zielonym, „żywym” dachem (trawnik), a obok baseny. Wybór śniadaniowych specjałów ogromny. Do plaży kilkanaście kroków i... Cudowny szum morza. Wiatr we włosach i słońce – tego nam było trzeba... W Polsce śnieg, a nas rozpieszczają promienie słoneczne (używanie filtrów obowiązkowe, bo można zamiast opalenizny otrzymać w gratisie poparzenie słoneczne i to w szybkim czasie. Mój mąż osobiście się o tym przekonał, kilka osób z grupy także). Wszystko, co dobre szybko się kończy i prawie 3-dniowy pobyt nad morzem również. Powrót do Sajgonu i nocleg w znanym już nam hotelu. W ostatni dzień jeszcze zwiedzanie (resztkami sił po cudownym odpoczynku) i jedziemy na lotnisko, byśmy bezpiecznie, na skrzydłach katarskich linii lotniczych mogli dofrunąć do Warszawy. Nie rozpisywałam się o miejscach, które zwiedzaliśmy, wszystkie dodatkowe „smaczki” pozostawiam tym, którzy tę podróż mają przed sobą. Słowa uznania należą się również lokalnym przewodnikom, którzy dla nas pracowali w poszczególnych krajach. Wszyscy panowie byli serdeczni, sympatyczni i bardzo pomocni w każdej sytuacji. W autokarze opowiadali dużo ciekawostek o ich kraju, zwyczajach, ludziach, czasem o sobie. Zachęcali (szczególnie wesoły Long – Wietnamczyk) do zadawania pytań. Chętnie odpowiadali. A dobrym duchem całej wyprawy była nasza polska pani przewodnik – Zuzanna. Pracowała nie tylko w godzinach do tego przeznaczonych, lecz także w wolnym czasie, podczas wypoczynku nad morzem. Wyprawa do tak odległego zakątka świata pozwoliła mi i mojemu mężowi zrealizować jedno z marzeń o dalekiej podróży w miejsce, które tak bardzo różni się od „naszego” świata. Piękne wspomnienia pozostaną na zawsze, zdjęcia w albumie będą dowodem… A my już ukradkiem zerkamy na kolejny katalog ITAKI z ofertą do najdalszych zakątków świata... Czyżby nam było mało i apetyt rośnie w miarę jedzenia?

Wraz z mężem wybraliśmy podróż na Zanzibar do hotelu Bluebay jako naszą podróż poślubną. Z dokonanego wyboru jesteśmy bardzo zadowoleni. Wszystko na miejscu było na najwyższym poziomie. Przy wyborze hotelu kierowaliśmy się wcześniejszymi opiniami oraz tym, że ten hotel został nagrodzony przez Itakę nagrodą Żagiel Itaki. I my również chcielibyśmy się podzielić naszą opinią :). A więc po kolei – zacznijmy od samego hotelu. HOTEL przypadł nam do gustu, gdyż nie był to standardowy hotel. Mieszkanie w domkach w afrykańskim stylu było dla nas czymś niesamowitym. I jeszcze do tego cudowny widok z tarasu na ogród i ocean... W samym pokoju hotelowym bardzo czysto, obsługa dwa razy dziennie sprzątała i ścieliła łóżko. W naszym pokoju było ogromne łóżko małżeńskie z bardzo wygodnym materacem (nigdy tak dobrze mi się nie spało :)). Nad łóżkiem była moskitiera chroniąca przed komarami oraz klimatyzacja. W każdym miejscu dostęp do Wi-Fi, nawet na plaży :). Z hotelu do plaży szło się przez piękny ogród, nad którym unosił się niesamowity zapach Zanzibaru. Najbardziej urzekł nas zapach kwiatów plumerii. W hotelu jest także możliwość skorzystania ze SPA, gdzie wykonywane są niesamowite i odprężające masaże. Dużym plusem było też to, że goście hotelu Bluebay mogli korzystać z infrastruktury hotelu Sultan Sands. WYŻYWIENIE: każdy, nawet najbardziej wybredny znajdzie coś dla siebie. Jedzonko znakomite. A to wszystko dzięki przyprawom, z których Zanzibar właśnie słynie. Do wyboru rybki, ośmiornice, kalmary, makarony, kurczaki w curry, przeróżne zupy itd. I do tego pyszne, soczyste owoce. Nas najbardziej urzekł smak jackfruita, który dostępny jest tylko tam. Nigdy w życiu nie mieliśmy okazji spróbować tak pysznego owocu. Ale żeby wiedzieć o czym mówię, trzeba samemu spróbować :). Posiłki były podawane w dogodnych dla każdego godzinach. Wszystkie wieczory były w innym stylu, od zanzibarskiego, przez meksykański, do włoskiego. I do tego, po zjedzeniu tych wszystkich pyszności, można było pospalać kalorie podczas tańców przy uroczej muzyce granej na żywo. OBSŁUGA HOTELOWA również na najwyższym poziomie. Wszyscy przesympatyczni i uśmiechnięci. Wyznają zasadę: „pole, pole”, czyli w naszym języku „powoli, powoli”. Ale nikomu to nie przeszkadzało. Komunikacja w języku angielskim, bardzo chętni do pomocy. Gdy w pokoju przestała nam działać telewizja, to po zgłoszeniu została naprawiona w przeciągu maks. 15 minut. Jeśli chodzi o POŁOŻENIE i PLAŻĘ, to brak jakichkolwiek zarzutów. Do plaży bardzo blisko, a na samej plaży były leżaki z wygodnymi materacami, na których można było przeleżeć cały dzień i zanurzyć się w swojej ulubionej książce, od czasu do czasu spoglądając na przepiękny ocean, który w ciągu dnia potrafił mieć kilka odsłon. Jak to ocean, ma przypływy i odpływy. Podczas odpływu można było się wybrać na podziwianie rafy koralowej, ale trzeba pamiętać o zabraniu butów do chodzenia po wodzie, gdyż jest tam bardzo dużo jeżowców. Zaś kiedy był przypływ, można było popływać w ciepłym jak zupa oceanie. Dużo można by tu pisać, ale kto by chciał tyle tego czytać :). Po prostu warto samemu tam polecieć i zobaczyć te wszystkie cuda w raju na Ziemi. Zanzibar od zawsze był moim marzeniem i w końcu udało mi się je spełnić. W końcu marzenia są po to, żeby je spełniać :). To co moje oczy ujrzały na miejscu, nie da się ani tego dokładnie opisać, ani nie odzwierciedlają tego zdjęcia. Warte zobaczenia, oprócz wylegiwania się na plaży są na pewno Stone Town, plantacja przypraw wraz z późniejszą ucztą z owoców tropikalnych, Prison Island wraz z zamieszkującym tam żółwiami, czy czerwone małpy znajdujące się w Jozani Forest oraz delfiny podczas wycieczki na Safari Blue. Wrażenia z wycieczek niesamowite. Zanzibar – jest to na pewno miejsce, do którego jeszcze kiedyś wrócę :).

Nasza wymarzona podróż poślubna kojarzyła nam się z wysoko zawieszonym słońcem, nieziemskimi panoramami i architekturą, którą wcześniej znaliśmy jedynie ze stron szkolnych podręczników. „Bella Italia” dała nam to wszystko i wiele, wiele więcej… ale po kolei. Nigdy wcześniej nie „wypuściliśmy nosa” poza Polskę. Był to więc nasz „pierwszy raz” i cieszymy się, że powierzyliśmy go we właściwe ręce. Wenecja, Padwa, Werona, Florencja, Piza, Neapol, Pompeje, Sorrento, Capri, Wezuwiusz, Monte Cassino, Rzym, Watykan, Asyż, Groty Frasassi, San Marino i Ravenna. Od samego wymieniania może zakręcić się w głowie. Próba opisania tak bogatej wycieczki, to niezwykle ciężkie zadanie (ale co mi tam, spróbuję ;)). Jestem przekonany, że ogrom tej wycieczki i jej różnorodność wprawiłaby w zachwyt nie tylko takich „żółtodziobów” jak my, ale też osoby, które nie jedno już w życiu widziały. Naszą trzynastodniową „podróż życia” zaczęliśmy w Warszawie. W autokarze mix wszystkich wycieczek – podobnie jak innych miast Polski, które jechały równolegle z nami. W Opolu szybka przesiadka i (jak to mówiła nasza przesympatyczna Pani pilot Beatka) „Strzała!”. Bella wystartowała. AUTOKAR komfortowy. Miejsca naprawdę wygodne, siedzenia można było w razie potrzeby rozsunąć, tak aby łatwiej było zasnąć. Ale spanie nie było nam w głowie – przynajmniej nie prędko. Zdecydowaliśmy się skorzystać z dodatkowej opcji i zarezerwować miejsca z przodu autokaru. Uważam, że to dobry pomysł dla wycieczek objazdowych. Żona uwielbia widoki zza okna, a dzięki temu miała dobry widok przez przednią szybę. W momencie, w którym minęliśmy Głubczyce i byliśmy już w komplecie Pani PILOT - Beatka nakreśliła plany na najbliższe dni i właściwie od razu dała się poznać i polubić (jak się później okazało, Pani Beatka była jednym z największych plusów wycieczki, jej olbrzymia wiedza pozwalała nam lepiej chłonąć klimat Italii, mimo zmęczenia długim sezonem nie opuszczał Jej entuzjazm i profesjonalizm – zawsze mieliśmy przygotowany film związany z regionem do którego zmierzaliśmy, zawsze służyła pomocą i informacją) PRZERWY – (tzw. „sik-pauzy” ;)) – stanowiły nieodłączny element naszej eskapady. Zarówno w drodze, jak i przy dalszym zwiedzaniu. Idealnie dla osób z wrażliwym pęcherzem. Dla nas – czas na dodatkowe zdjęcia i podziwianie architektury. Realizację PROGRAMU WYCIECZKI zaczęliśmy od WENECJI (Venise) – prawdziwa perła na początek podróży poślubnej. Wodna podróż Barracudą do krainy licznych, wilgotnych zaułków, odrapanych ścian, kanałów i wszechobecnych mostów które nadają niezwykły klimat. Profesjonalny zestaw słuchawkowy, aby nie pominąć żadnego szczegółu i spacer od Mostu Westchnień (aaachh ;)), obok Pałacu Dożów przez plac św. Marka i obok bazyliki św. Marka do Ponte Rialto. Fascynacja każdym najmniejszym szczegółem jest kluczem do zrozumienia tego miejsca. To nieprawdopodobne, ale spacerując uliczkami odnosi się wrażenie, że każdy zakamarek był dokładnie zaplanowany, zupełnie jakby dusze romantyków odzwierciedliły się w architekturze miasta. Godziny tam spędzone minęły jak sekundy. Mimo zmęczenia nocną podróżą szkoda było tak szybko opuszczać to niezwykle czarujące miasto. I tak nagle znaleźliśmy się w pierwszym hotelu. HOTELE – na przekroju całej wycieczki nocowaliśmy w pięciu. Hotel Formula, Tonfoni, Degli Ulivi („truskawka” na torcie wśród odwiedzonych hoteli), Splendore i Victory. Odczucia podobne. Najważniejsza informacja – w każdym było czysto, skromnie, ale wygodnie. (w górach, w Degli Ulivi nieziemska panorama na zatokę Neapolitańską i Wezuwiusza). WYŻYWIENIE – przed wyjazdem przeczytaliśmy wiele nieprzychylnych opinii, które nijak miały się z faktami. Najważniejsza informacja – ze względu na napięty harmonogram wycieczki śniadania były bardzo wcześnie, obiadokolacje z kolei około 20.00. Mimo, że posiłki były wystarczające i w większości hoteli można było najeść się do woli, to nie ma siły, żeby w połowie zwiedzania, w połowie dnia nie mieć ochoty czegoś podjeść (trasa po Rzymie to 12 km mierzone krokomierzem!). Śniadania – pieczywo, ser, wędliny, warzywa, croissanty, płatki – w zależności od hotelu, porcjowane lub na zasadzie szwedzkiego (włoskiego ;)) stołu. Obiadokolacje – dwudaniowe (zamiast zup najczęściej były różnego typu makarony), na drugie danie zaś jakieś mięsko. Potem deser. Kolejną stacją na naszej trasie była PADWA (Padova). Kojarzona ze świętym Antonim i jego bazyliką, którą oczywiście zwiedziliśmy. Szczególne wrażenie zrobił na nas grób z magiczną mocą. Podobno to bazylika cudów, dlatego wierni przychodzą oddać cześć i modlitwę świętemu, zostawiając swoje prośby i fotografie. Zostawiliśmy także swoje. Następnie przespacerowaliśmy się zachwycającym placem Prato della na kształt elipsy i dotarliśmy do Piazza Erbe – słynnego targowiska, gdzie każdy miał możliwość zakupu i posmakowania nieznanych i niedostępnych u nas świeżych owoców i warzyw. Następnie WERONA (Verona) i szekspirowski balkon Juli (Casa di Giulietta), który był dla nas jednym z ważniejszych punktów wycieczki. Jednak Werona urzekła nas także swoją architekturą. Jest to małe, romantyczne miasteczko, pełne krętych uliczek. Wszystkie odwiedzone przez nas punkty były blisko siebie. Duże wrażenie wywarł na mnie jeden z największych rzymskich amfiteatrów we Włoszech – Arena w Weronie (Arena di Verona) oraz Plac Delle Erbe, który okazał się świetnym miejscem na zakup pamiątek (kolekcjonujemy magnesy ;)). Kolejny dzień i kolejne wrażenia związane z FLORENCJĄ (Firenze) – i to jakie wrażenia! Santa Maria del Fiore to estetyczna perła, którą ciężko jest objąć w całości w obiektywie aparatu. Potęga i bogactwo katedry zostaną w naszej pamięci na zawsze. Dalej trasa spaceru prowadziła obok wieży Giotta przez Piazza della Signoria z Palazzo Vecchio. „Gęstość” ważnych zabytków jest tu podobno największa, zaraz po Rzymie, a dzieła największych mistrzów epoki renesansu budzą respekt i podziw. Nie mniejszy niż późniejsza wizyta w PIZIE (Pisa). Spacer po placu Cudów ze słynną Krzywą Wieżą to niesamowite wrażenia estetyczne. Pomysł odwiedzenia tych dwóch miejscowości w jeden dzień, to strzał w dziesiątkę (z nadmiaru piękna można niemal zemdleć ;)). NEAPOL (Napoli) okazał się wycieczką autokarową z przystankami w określonych punktach miasta. Krótka historia zamku Nuovo i Pałacu Królewskiego. Widok na zatokę Neapolitańską i Wezuwiusza. Czas na posmakowanie regionalnej pizzy i innych miejscowych przysmaków i „strzała” do POMPEI (Pompeii). Wizyta w ruinach została poprzedzona filmem zapoznawczym, który idealnie wprowadził nas w klimat starożytnych ruin. W takich miejscach człowiek uzmysławia sobie potęgę natury – po wybuchu Wezuwiusza pozostały w większości jedynie ruiny domów mieszkalnych. Między nimi rozsiane perełki, takie jak Termy Stabiana czy Villa dei Misterii z zachowanymi freskami, płaskorzeźbami, mozaikami czy innymi zdobieniami. Rzut oka na Forum, z którego rozciągał się kapitalny widok na ruiny i Wezuwiusza, który kusił i nęcił, ale musiał na nas jeszcze zaczekać, bo kolejny dzień mieliśmy spędzić w raju. Tak w raju, bo ciężko znaleźć lepsze słowo, aby opisać wyspę CAPRI – podobno najpiękniejszą na morzu Śródziemnym. Dotarliśmy na nią wypływając promem z kurortu Sorrento. Po dotarciu udaliśmy się rejs wokół wyspy. Była to wspaniała wodna przygoda uwieńczona przepłynięciem pod Łukiem Miłości. Sama wyspa to nie tylko zapierające dech w piersiach panoramy, to różnorodność. Mówiąc kolokwialnie – kopara opada ;). Można spacerować po małych i malowniczych uliczkach i w nieskończoność podziwiać piękno, ciesząc się świeżym powietrzem, zapachem drzew cytrynowych i malowniczymi ogrodami. To wszystko w połączeniu z włoską architekturą sprawia, że Capri jest absolutnie hipnotyzująca, zjawiskowa, piorunująca… Ach… Pół żartem, pół serio – po zobaczeniu Capri można już spokojnie umierać ;). Oczywiście nie mieliśmy takiego zamiaru, woleliśmy w końcu odwiedzić naszego starego znajomego, który od kilku dni ciągle przewijał się na horyzoncie. WEZUWIUSZ (Vesuvio) – do wejścia na wulkan na pewno przydadzą się wygodniejsze buty, teren jest piaszczysty, a droga dość stroma. Nie każdy okiełznał Wezuwiusza, dla starszych osób to spory wysiłek, jednak naprawdę warto trochę się zmęczyć. Nasze wrażenia – bezcenne. Dookoła rozpościera się niesamowity widok na Neapol i okolice. POGODA – ogólnie warto wspomnieć, że przez cały czas trwania wycieczki mieliśmy niesamowicie dużo szczęścia. Mgła ani razu nie przeszkodziła w podziwianiu przepięknych panoram. Praktycznie każdy dzień wycieczki to bezchmurne niebo i temperatury przekraczające 25 stopni Celsjusza (pod koniec października!). Cóż… Podobno solidnie zasłużyliśmy sobie na tę pogodę i na urlop ;). Wracając do Wezuwiusza. Wiadomo – wulkan – zew natury. Ekscytacja wyprawą od samego rana ;). Frajda Żoneczki po dotarciu na szczyt – bezcenna ;). Sam krater – przytłaczający. Unoszące się dymy budziły jednocześnie i podziw, i respekt. Tego samego dnia odwiedziliśmy także MONTE CASSINO – niesamowity kontrast i podróż w czasie. Na chwilę oderwaliśmy się od czasów starożytności, by przenieść się do ponurych lat II wojny światowej. Chwila na wyciszenie, oddanie szacunku młodym polskim żołnierzom poległym w Bitwie pod Monte Cassino. Odwiedzenie klasztoru benedyktyńskiego i wizyta w Historiale di Cassino – multimedialnym muzeum historii. Niesamowita powtórka historii i bardzo dobra lekcja patriotyzmu. Do starożytności powróciliśmy jednak bardzo szybko i to w mistrzowskim stylu – kolejnym punktem wyprawy był RZYM (Roma). Wiedzieliśmy, że historia drzemie tu niemal w każdym budynku, ale architektura i tak wprawiła nas w osłupienie. Uwielbiam opowieści o gladiatorach („Gladiator” to jeden z moich ulubionych filmów), dlatego zobaczenie Koloseum było dla mnie niezwykle wyczekiwanym przeżyciem. Dalej Forum Romanum, Kapitol, Plac Wenecki, Panteon, Piazza Navona, plac Hiszpański ze słynnymi Schodami Hiszpańskimi i Fontanna di Trevi. Natężenie piękna na stosunkowo niewielkiej przestrzeni było piorunujące. Rzym to osobna historia, którą zdążyliśmy jedynie „polizać przez szybę”, ale jak ta szyba nam smakowała! Kolejny dzień to WATYKAN (Vaticano) – Plac Świętego Piotra już z daleka robił olbrzymie wrażenie. Mieliśmy szczęście i trafiliśmy akurat na Mszę Beatyfikacyjną, po której Papież Franciszek zrobił wokół placu rundę honorową. Dzięki temu mieliśmy okazję (w cudzysłowie) niemal go dotknąć. Żeby wejść podczas mszy na Plac Świętego Piotra oraz dalej, już po mszy do Bazyliki należało odstać swoje w kolejce. Podczas kontroli bezpieczeństwa – wymogi prawie jak na lotnisku, więc ulubiony scyzoryk musiał zostać w walizce ;). Bazylika zrobiła na nas kolosalne wrażenie: ogrom przestrzeni, wnętrza, kopuły, zgromadzone tam zbiory. Człowiek czuje się w niej taki malutki. Jednak najważniejszym miejscem Bazyliki w naszych sercach był grób Jana Pawła II – dla mnie osobiście najważniejszy punkt całej wycieczki. Chwile, które pozostaną w pamięci na zawsze. Punkt kulminacyjny mieliśmy już niby za sobą, ale Italia zdążyła nas nauczyć, że trzeba ją doceniać, bo tuż za rogiem czai się coś piorunującego. I rzeczywiście ASYŻ (Assisi) czaruje. Jednolita, kamienna zabudowa domów nadaje temu miejscu wyjątkowy klimat i stawia na nogi lepiej od porannej kawy. Wąskie i kręte uliczki sprawiają wrażenie, że przenieśliśmy się wprost do średniowiecza, w najlepszej jego odsłonie. Do tego fantastyczne widoki na pobliskie wzgórza i charakterystyczna dla tego miejsca cisza. Estetyka Asyżu to uczta dla oczu (ile myśmy tam nastrzelali fotek ;)). Po zwiedzeniu wnętrza Bazyliki św. Franciszka i św. Klary udaliśmy się do Gengi, szybka przesiadka do busa i „sza bada” w góry (warto zabrać tu cieplejsze ubrania), gdzie czekały na nas Groty Frasassi (Grotte di Frasassi). I znowu za rogiem czaiła się na nas estetyczna bomba. Tym razem wytworzona przez siły natury. Żeby uzmysłowić wielkość jaskiń napomknę, że największa ma średnicę 180 m i 200 m wysokości. Interesujące kształty stalagmitów i stalaktytów robiły ogromne wrażenie. Kolejnego dnia musieliśmy szykować paszporty (taki żarcik ;P) bo czekało na nas SAN MARINO – najstarsza republika świata. Na początek degustacja miejscowych trunków i dalej spacer trasą turystyczną po średniowiecznych, baśniowych murach i naszym subiektywnym zdaniem (obok Capri), najpiękniejsze panoramy na całej trasie wycieczki. Widok rozciągającego się zamku na tle miasteczka i dalej morza Adriatyckiego zapierał dech w piersiach. Był dumny i dostojny – idealnie wpisywał się w charakter tego miejsca. Chwila na zakup pamiątek i powrót do CASENATICO, gdzie mieliśmy pół dnia wolnego na „plażing”. Odległość z hotelu Victory do plaży wynosiła 200 metrów. Oczywiście cała plaża nasza - woda 18°C, cieplejsza niż Bałtyk w sezonie, więc jak tu nie popływać ;). I w końcu dotarliśmy do RAWENNY (Ravenny) – stety i niestety, bo w głowie przewijały się myśli, że to już niemal koniec naszej wyprawy – piękne mozaiki San Vitale i Zona Dentesca wieściły rychły powrót do domu. Kończąc warto wspomnieć o perfekcjonizmie organizacyjnym ITAKA – po drogach poruszaliśmy się o określonych porach, w których było małe natężenie ruchu, a zwiedzanie rozpoczynaliśmy w godzinach porannych, kiedy przy zabytkach było jeszcze mało turystów. Szacun dla kierowcy, bo niektóre uliczki były tak ciasne i kręte, że ciężko byłoby zmieścić się osobówką (do tego Włosi jeżdżą jak chcą ;)). Młodzi ludzie często próbują organizować sobie urlop we własnym zakresie, ale - zupełnie szczerze - nie ma szans zobaczyć tyle miejsc w tak krótkim czasie. I w końcu urlop jest po to, żeby wyłączyć na chwilę umysł i odpocząć ;). Na koniec kilka słów o UCZESTNIKACH WYCIECZKI – pierwsza myśl jeszcze w Opolu – „to wycieczka emerycka” ;), kolejne, że jesteśmy w fajnej, kameralnej grupie, wśród osób które wiele już widziały i chętnie dzieliły się swoimi doświadczeniami. Wielka szkoda, że ledwo zdążyliśmy się trochę poznać, a już trzeba było rozjeżdżać się do domów ;). Pozdrawiamy Panią Gosię i Pana Stanisława, Panią Elę i Pana Antoniego (którzy na czas wycieczki nas „adoptowali” ;)) oraz Pana Rysia z żoną Halinką. Było nam niezmiernie miło zwiedzać Italię w Waszym towarzystwie.

Pragnę podzielić się moją opinią o Hotelu Delfinia Resort, którego wybór był strzałem w dziesiątkę. Jeśli marzysz o wypoczynku z dala od zgiełku dużych miast, lubisz słoneczne i morskie kąpiele, planujesz zwiedzić najpiękniejsze miejsca na wyspie Rodos, przywiązujesz dużą wagę do jakości serwowanego jedzenia oraz atmosfery wokół Ciebie, idealnym rozwiązaniem będzie pobyt w tymże hotelu. Wróciliśmy z wakacji z Itaką zadowoleni, wypoczęci, pełni energii i pozytywnych wrażeń. Hotel jest położony blisko centrum Kolymbii, w urokliwej, spokojnej okolicy. Obsługa hotelu na wysokim poziomie, o profesjonalnym podejściu i bardzo dobrej organizacji, fantastyczna atmosfera, wszyscy niezmiernie sympatyczni i zawsze pomocni. W całodobowej recepcji i w barze można się dogadać po polsku, co stanowi ułatwienie dla osób nie znających angielskiego. W Delfinii znajdują się dwa czyste baseny z pięknym widokiem na góry, z wystarczającą ilością leżaków: duży basen dla wszystkich oraz basen dla dzieci. Jest też brodzik ze zjeżdżalnią dla najmłodszych. W dużym basenie można było skorzystać z aerobiku wodnego prowadzonego przez animatora. Atrakcją są dwie różne, zachwycające plaże. Do kamienistej plaży szliśmy ok. 5 minut, do piaszczystej plaży ok. 10 minut. Przy kamienistej plaży, blisko brzegu jest bardzo głęboko, toteż rodzinom z dziećmi i osobom bez dobrych umiejętności pływackich polecamy plażę piaszczystą, z łagodnym zejściem do morza. Miejscowość Kolymbia stanowi idealną bazę wypadową dla turystów ze względu na swoje położenie. Oprócz bardzo ładnych plaż warto zobaczyć niezwykłą aleję eukaliptusową. W centrum miejscowości w barach można było oglądać mecze polskiej reprezentacji oraz pobawić się na dyskotece. Bezpośrednio przy hotelu mieści się bardzo dobrze wyposażony sklep (ceny niższe bądź takie same jak w centrum), a na terenie samego hotelu wypożyczalnia samochodów (ceny były niższe niż w centrum). Dwa razy wypożyczaliśmy stamtąd samochód i nie mieliśmy żadnych zastrzeżeń. Bar hotelowy był otwarty do godziny 23, oferował szeroki wybór napojów i drinków w opcji all inclusive. Wieczorem przy barze codziennie odbywały się animacje, najbardziej podobał nam się wieczór tradycyjnych tańców greckich. Na terenie hotelu znajdują się również: zacieniona strefa zabaw dla dzieci, boisko do siatkówki, stół do tenisa stołowego, bilard, minigolf. W hotelowej restauracji zadbano o najmniejszy szczegół, jest klimatyzowana, przestrzenna, nie ma kolejek i jakiegokolwiek problemu ze znalezieniem miejsca. Można zjeść w środku albo na tarasie, na świeżym powietrzu. W jednej z części restauracji jest telewizor, na którym puszczano bajki dla dzieci. Serwowane menu naszym zdaniem zadowoli każde gusta kulinarne. Jedzenie było wyśmienite i urozmaicone. Dużym atutem dla rodzin z dziećmi były specjalne, ślicznie zrobione kanapeczki dla dzieci, naleśniki, miód, dżemy, nutella i musli itd. Był bogaty wybór mięs, ryb i sałatek. Nie brakowało zarówno typowo greckich potraw, jak i frytek, pizzy. Żona jest wegetarianką, więc wielkim atutem były dla niej pyszne dania wegetariańskie (łącznie z zupami), oznaczone symbolem VG. Do każdego posiłku oraz w wyznaczonych godzinach do wyboru: lody (z polewami), ciasta i owoce: melony, pomarańcze, arbuzy, banany oraz napoje gazowane, soki, kawa, herbata, piwo, wino. Do sałatek można było użyć różnego rodzaju oliwy i przypraw. Pokoje w zależności od zakwaterowania różniły się, jedne były całkiem nowocześnie urządzone, inne ze starszym wyposażeniem. Nasz pokój znajdował się na pierwszym piętrze, z balkonem od strony bardzo mało ruchliwej ulicy, dzięki czemu mogliśmy się cieszyć ciszą i spokojem. Pokój był codziennie sprzątany, a ręczniki, pościel wymieniane. Pokoje posiadały prawidłowo działającą klimatyzację, telewizor z telewizją SAT, sejf (za dopłatą), lodówkę. W pierwszym dniu pobytu zawitał do nas serwis z zapytaniem, czy wszystko działa bez zarzutów, toteż usterka została usunięta niezwłocznie. Nie spotkaliśmy nieproszonych gości w postaci robaków, ale warto jest zaopatrzyć się w preparat na komary. Warto podkreślić profesjonalizm rezydenta Itaki. Udzielał rzetelnych informacji i obszernie zaprezentował oferty zorganizowanych wycieczek. Z uwagi na to, że lubimy indywidualne wyprawy, sami wypożyczyliśmy samochód i podczas całego pobytu na tej wyjątkowej wyspie zwiedziliśmy miasta: Rodos, Faliraki, Lindos, zobaczyliśmy także plażę Tsambika oraz Zatokę Anthony'ego Quinna. Szczególnie byliśmy zachwyceni niepowtarzalnym klimatem miasta Lindos oraz unikalną Zatoką Anthony'ego Quinna. Zdecydowanie warto zobaczyć te miejsca. Zapierające dech w piersiach widoki zapamiętamy na długie lata. Tydzień z Itaką był dla nas rewelacyjnie spędzonym czasem i jesteśmy pewni, że jeszcze wrócimy na wyspę Rodos, a hotel Delfinia z przyjemnością będziemy polecać każdemu.

Portugalski Real Bellavista Hotel & Spa to miejsce, w którym wspólnie z mężem spędziliśmy tydzień naszego wyczekiwanego i upragnionego urlopu, położone około godziny drogi od lotniska w Faro. Miejsce to w stu procentach spełniło oczekiwania nasze jako młodego małżeństwa – z jednej strony blisko przepięknego wybrzeża, z drugiej zaś blisko centrum oferującego wiele rozrywek w postaci restauracji, pubów i klubów. Hotel czysty, zadbany, przytulny i przede wszystkim spokojny, co w Albufeirze nie jest standardem (jest to mocno imprezowa miejscowość). Ogromne wrażenie zrobił na nas codziennie sprzątany, wielki pokój z balkonem, ogromnym łóżkiem, sofą, wielką łazienką i ozdobnymi płytkami azulejos, które przypominały nam o poranku, że jesteśmy w ojczyźnie da Gamy. Czystość pokoju jak i całego hotelu absolutnie perfekcyjna, co jest zasługą ciężko pracującej i przesympatycznej obsługi. Sądzimy, że to właśnie ona w największej mierze przyczynia się do tak dobrej jakości naszego pobytu – zarówno Panie, które sprzątały, jak i kelnerzy, kucharze oraz recepcjoniści każdorazowo dokładali wszelkich starań, by goście byli zadowoleni i mogli w spokoju oddać się urlopowemu relaksowi. Przykładem może być ogromne zaangażowanie w pomoc nam w wynajęciu samochodu w lokalnej wypożyczalni, który mimo szczytu sezonu udało się zorganizować dla nas z dnia na dzień. Praktycznie całość obsługi w bardzo dobrym stopniu komunikowała się w języku angielskim. Wyżywanie w hotelu było bardzo pyszne i różnorodne, potrawy praktycznie nie powtarzały się w ciągu całego tygodnia naszego pobytu. Urozmaicenie posiłków było duże, w czasie obiadu czy kolacji można było skosztować owoców morza, najróżniejszych ryb (w tym nawet rekina!), na różne sposoby przyrządzanego drobiu i wołowiny oraz wieprzowiny (grillowane, pieczone), wielu rodzajów ziemniaków, różnorakich sałatek czy nawet hamburgerów i hot-dogów. Na kolana powalały portugalskie desery. W restauracji znajdował się także osobny stół dla dzieci, z potrawami przygotowanymi specjalnie dla nich. Śniadania także były bardzo bogate, codziennie był duży wybór wędlin, serów, słodkości, pieczywa oraz jajek pod kilkoma postaciami. Całość urozmaicał wielki wybór alkoholi (zwłaszcza win) oraz oryginalnych napoi. Jesteśmy przekonani, że każdy smakosz odnalazłby coś dla siebie. Nie mieliśmy okazji korzystać z hotelowych animacji, ponieważ nie jesteśmy zwolennikami tego typu atrakcji hotelowych, jednak wiemy, że odbywały się one zarówno w ciągu dnia (np. gry w basenie dla dzieci) jak i wieczorami (dla dzieci i dorosłych, np. karaoke, pokazy gadów) i korzystało z nich wiele osób. Na miejscu, u rezydenta można było wykupić także jedną z wielu genialnych wycieczek, jak np. dwudniową do Lizbony i Fatimy czy jednodniową do sąsiedniej, hiszpańskiej Sewilli. Także w tej materii było w czym wybierać! Hotelowe baseny były stosunkowo małe, a co za tym idzie – przepełnione rodzinami z dziećmi, jednak nie dotyczy to całego dnia. Poza tym, dla dzieciaków spędzających tam wakacje z pewnością było to plusem, ponieważ nie brakowało im towarzystwa wesołych rówieśników. Prócz pełnowymiarowych basenów, w hotelu znajdowały się także brodziki dla najmłodszych amatorów kąpieli. Liczne leżaki dookoła basenu były bezpłatne i o poranku nie było problemu z odnalezieniem miejsca (gorzej po południu). W barach dookoła basenów serwowane były przekąski, ciepłe i zimne napoje oraz alkohole. Położenie hotelu jak na Albufeirę było wyśmienite – z jednej strony do centrum było dość blisko, kursował tam hotelowy autobus (tak jak i na dwie plaże – miejską, dość zatłoczoną Praia De Inatel, jak i na boską, mniej uczęszczaną, Praia De Santa Eulalia). W mieście można było cieszyć się nocnym, intensywnym życiem klubów i pubów. Z drugiej strony, położenie w pewnej odległości od centrum miało swoje wielkie plusy, ponieważ nocą w hotelu panował spokój i cisza, nie dobiegały żadne dźwięki z ulicy. W odległości 10 minut piechotą od hotelu znajdowało się spore centrum handlowe z supermarketem oraz kafejki, kawiarnie, restauracje. Takie położenie Real Bellavista jest złotym środkiem i na pewno jest korzystane dla rodzin z dziećmi, których tam nie brakowało, ale także dla ludzi, którzy szukają połączenia szalonej rozrywki z błogim lenistwem. Absolutnym hitem i najmocniejszą stroną wakacji i położenia tego hotelu były przecudowne okoliczności natury, w których leży Albufeira. Zdecydowanie numerem jeden są tu niesamowite okoliczne plaże, na których turkus oceanu spotyka się z pomarańczami majestatycznych klifów i miękkim jak mąka, czystym piaskiem. Na większości plaż można było bez problemu znaleźć centra sportów wodnych (rowerki wodne, parasailing, etc.) czy tawerny z przepysznymi rybami. W prawdzie niemal wszędzie spotkać można było sporą ilość turystów, jednak uważamy, że jest to naturalne, gdy wyjeżdża się na wakacje w szczycie sezonu. Reasumując, jesteśmy niezmiernie zadowoleni z wakacji w tym miejscu i zakochani w bajecznej Portugalii. Nasze wakacje zostały zorganizowane w 100% wedle naszych oczekiwań i nie ma w zasadzie żadnej rzeczy, którą moglibyśmy ocenić negatywnie (no, może za wyjątkiem faktu, że czas zbyt szybko upłynął :)). Nasze wakacje zorganizowane zostały w 100% tak, jakbyśmy sobie tego życzyli, począwszy od komfortowego lotu z Katowic i punktualnego transferu do hotelu. Hotel był naprawdę świetny, zwłaszcza biorąc pod uwagę stosunek wysokiej jakości do przystępnej ceny. Zarówno jego położenie, jak i czystość, obsługa i wyżywienie były na wyśmienitym poziomie. Wspólnie z mężem twierdzimy, że były to najwspanialsze wakacje, na jakich mieliśmy okazję być. Każdy podróżujący szuka czegoś innego – dla nas najważniejsze jest spędzenie wolnego czasu w miłych okolicznościach przyrody, a te na południowym wybrzeżu Portugalii są wręcz powalające – plaże znajdujące się na tym wybrzeżu, pełne klifów i pomarańczowych skał, okalane miękkim i czystym, żółtym piaskiem były najpiękniejszymi europejskimi plażami jakie widzieliśmy. Oświetlone popołudniowym słońcem, z kontrastującym turkusem oceanu wprost zniewalały. Mogę obiecać, że te okoliczności są rajem dla zapalonych fotografów, czego miałam okazję doświadczyć na własnym obiektywie. Warto wybrać się na dłuższą wycieczkę i zobaczyć także te mniejsze plaże, bardziej oddalone od hotelu, które absolutnie zapierają dech w piersiach. Mowa tu m.in. o Praia Do Camilo, Praia De Benagil, Praia de Marinha (można je zwiedzić jednego dnia czy to wypożyczając samochód, czy udając się w rejs statkiem). Miejsca tak majestatyczne jak Ponta Di Piedade czy Przylądek Św. Wincentego, gdzie południowo-zachodni kraniec Europy spotyka się z nieokiełznanym Atlantykiem, zapierają dech w piersiach. My pokonaliśmy blisko 200 km wynajętym na miejscu samochodem i były to rewelacyjnie zainwestowane pieniądze, ponieważ odwiedzonych miejsc nie zapomnimy nigdy. Koniecznie trzeba wspomnieć także o tym, że Portugalczycy są narodem niezwykle miłym, pomocnym i gościnnym – na każdym kroku spotykaliśmy uśmiechnięte twarze, co potęgowało wrażenie, że znajdujemy się w raju. Sądzimy, że Portugalia jest bardzo dobrą destynacją dla osób nieznoszących nieustających upałów, ponieważ w czasie, kiedy my spędzaliśmy tam wakacje (koniec lipca) wieczory i noce były wręcz chłodne – temperatura spadała nawet do 14 stopni, co pozwalało orzeźwić się, odpocząć od słońca i spać bez klimatyzacji przy otwartym oknie. W ciągu dnia natomiast nie było czuć zanadto doskwierającego upału – temperatura dochodziła nawet do 37 stopni – jednak nad oceanem zawsze powiewał przyjemny wiatr. Jak zatem można podsumować czas spędzony w tym cudownym zakątku Ziemi? Istnie rajskie plaże, swoboda jak u siebie, jedzenie do syta skropione pysznym portugalskim winem, którego nie spróbować to chyba grzech – wakacje jak ze snu, który niestety tak szybko się skończył! Portugalio, nie mówimy żegnaj, mówimy do zobaczenia!

Hotel Castanheiro znajduje się w ścisłym centrum Funchal przy uroczej, mało uczęszczanej uliczce. Wszędzie można dotrzeć pieszo - na promenadę (a więc również nad Atlantyk), do kolejki elektrycznej Teleferico, na słynny targ czy do galerii handlowej, do przystanków autobusowych czy postoju taksówek. Personel jest naprawdę bardzo miły i stara się szybciutko pomóc. Ciężko nam się było połapać w komunikacji miejskiej, ale pani z recepcji nie dość, że wydrukowała nam rozkłady jazdy, to jeszcze narysowała mapkę którędy dojść na przystanek i powiedziała jaki kolor będzie miał autobus. W czasie naszego pobytu obchodziłem swoje urodziny. Jakież było moje zdziwienie, kiedy w pokoju zastałem tort ze świeczką oraz życzenia od obsługi hotelu! Bardzo miła niespodzianka. Zapomniałem dodać, że na Maderę dostaliśmy się ok. północy – bardzo zmęczeni i głodni. W pokoju jednak czekał na nas posiłek! Hotel jest bardzo czysty i zadbany. Nic nie nosiło śladów użytkowania. Łóżka wygodne, ale jeśli komuś coś by nie odpowiadało można było zgłosić to obsłudze i dopasowali by w miarę możliwości do indywidualnych wymagań. Taką informację znalazłem na stoliku nocnym. Na piątym piętrze (więc na dachu) znajduje się basen (z pięknym widokiem!), leżaki, bar oraz jacuzzi. W pokojach były szlafroki oraz ręczniki basenowe. Basen i jacuzzi czyściutkie. Głębokość wody to 1,10 m, więc każdy mógł się w nim czuć swobodnie. Hotel posiada również basen kryty oraz SPA z którego my nie korzystaliśmy. Hotel jest raczej biznesowy niż turystyczny, więc animacji było niewiele – raz, podczas obiadokolacji mieliśmy okazję oglądać (niektórzy nawet brać udział) tradycyjne maderskie tańce oraz pieśni ludowe. Śniadania były w formie szwedzkiego bufetu. Naprawdę ogromny wybór i napojów (można było pić szampana do śniadania!) i posiłków na słodko i na słono. Obiadokolacje ustalane są na konkretną godzinę. W menu do wyboru dwie przystawki, dwa desery oraz cztery dania główne. Wakacje na długo zapadają w pamięci. Czytałem na forach internetowych, że na Maderę NIE powinny jechać osoby, które nie lubią spacerów, a jedynie „plażing”. Co za bzdury! Podczas naszego tygodniowego wyjazdu był czas (i miejsce) i na opalanie się, i na delikatne spacery, i na kąpiel w oceanie, zwiedzanie i podziwianie pięknych widoków. Podróżowaliśmy liniami lotniczymi Travel Service. Podróż na Maderę była mniej komfortowa ze względu na wysoką temperaturę, która panowała w samolocie. Natomiast powrót był przyjemny. Na Maderze na lotnisku czekały na nas dwie Panie z ITAKI, które przyporządkowywały nas do poszczególnych autobusów. Zameldowanie poszło sprawnie i po chwili byliśmy już w naszym pokoju. Śniadania były od 7:00 do 10:00, więc i coś dla śpiochów, i coś dla rannych ptaszków. Pierwszego dnia było spotkanie z rezydentem, który opowiedział, co na wyspie warto zobaczyć, jakie wycieczki fakultatywne biuro proponuje oraz odpowiadał na pytania. Przez dwa dni w tygodniu miał też w naszym hotelu swój dyżur. Skorzystaliśmy z jednej wycieczki ze względu na dość wysoki ich koszt (61 euro za osobę), ale teraz, kiedy jestem już po, uważam że była warta tych pieniędzy. Po pierwsze polski przewodnik – Pani Zosia. Młoda, energiczna kobieta, która opowiadała tak, że nawet jak już nie chciało się słuchać, bo przecież gorąco, bo zmęczenie, bo już za długo, to i tak się słuchało – taki miała dar opowiadania. Zwiedzaliśmy zachodnią część wyspy. Zawsze był czas wolny. W cenie obiad. Nie byle jaki obiad, ale dobry obiad. Nad samym oceanem. Mało co jest mnie w stanie przestraszyć, ale przejazd autokarem po maderskich drogach zrobił odpowiednie wrażenie. Kierowca jednak jechał bezpiecznie, bez szaleństw. W razie obaw polecam ubrać na głowę bluzę, jak zrobiła jedna z naszych przerażonych współpasażerek. :). Samodzielnie już odkryliśmy w miejscowości Machico plażę, na którą przywieziony jest złoty piasek z Sahary. Z Funchal można tam bez problemu dojechać w 40min i cieszyć się piaskiem i słońcem (to dla tych co uwielbiają „plażing”). W samym Funchal owszem plaża również jest, ale kamienista – polecam buty do pływania. Oglądaliśmy też Ogród Tropikalny w Monte, przejechaliśmy się kolejką Teleferico, widzieliśmy muzeum Ronaldo, tradycyjny zjazd saniami (na wyspie, która nigdy nie widziała śniegu!), widzieliśmy piasek z Sahary nie będąc w Afryce oraz wszystkie atrakcje, które oferowała nam wycieczka fakultatywna. Zdążyliśmy się też opalić i porządnie wypocząć w jacuzzi popijając „pink mojito” i obserwując całą wyspę. Jeśli zastanawia jeszcze temperatura, którą stacje pogodowe podają dla wyspy, proszę wyłączyć telewizję. Na Maderze według termometrów, owszem, jest średnio 25 stopni, ale to nie jest „polskie” 25 stopni. Jest ciepło. Bardzo ciepło. Gorąco. Słońce niby to samo, ale jednak inne niż u nas. Co ciekawe porządnie opala również przez chmury (żona się o tym przekonała dość mocno). Polecam wyjazd, myślę że sam (tzn. z żoną oczywiście) tam ponownie zawitam!

I...taka Kuba jest piękna! Lot Warszawa- Santa Clara, 12 godzin, komfortowym Airbusem minął spokojnie, dzięki staraniom załogi Travel Service. Na lotnisku Abel Santa Maria owiała nas fala ciepłego powietrza i w momencie zapomniałyśmy o długim locie i zimnym, polskim marcu. Transfer do hotelu, który trwał 1,5 godz., rezydentka wypełniła praktycznymi informacjami o Kubie i hotelu. Cofnęłyśmy zegarki o 5 godz., na Kubie była właśnie zmiana czasu na letni. Mijaliśmy miasteczka i wioski z domkami, jak u nas w ogródkach działkowych i już wgapialiśmy się we wszechobecne plakaty, murale i zdjęcia z podobizną Che Guevary. Ostatni odcinek to droga wzdłuż grobli o długości 48km. Do niedawna wstęp na Cayo Santa Maria mieli tylko turyści, zagraniczni goście i pracownicy hoteli. Niesamowite odcienie oceanu po obu stronach drogi, lazurowe niebo i „Chan Chan” Buena Vista Social Club z radia w autokarze wystarczyły, żeby poczuć wakacje. Hotel Memories, to olbrzymi ogród podzielony na trzy części, w sumie 22 bungalowy, każdy po 60 pokoi, trzy baseny, dwie restauracje, 5 tematycznych à la carte, amfiteatr, korty tenisowe, kluby dla dzieci. Otrzymałyśmy pokój na parterze, z cieknącą spłuczką i nie otwierającymi się drzwiami na taras. Nie było żadnego problemu z wymianą pokoju na słoneczny, na pierwszym piętrze z działającym expresem do kawy i pełną lodówką. Nasz bungalow był najbardziej oddalony od restauracji, lobby, baru, ale najbliżej plaży i dwa kroki od Pueblo La Estrella, miasteczka turystycznego, stworzonego jakby dla potrzeb filmu. W dzień ze straganikami z rumem, kawą, cygarami, obrazami, starymi pocztówkami, płytami z karaibską muzyką, pamiątkami rewolucji i koszulkami z Che. Wieczorem zamieniającego się w klimatyczne miejsce pełne knajpek, tawern, dyskotek. W La Estrella w poniedziałki organizowany był wieczór w rytmach muzyki kubańskiej z udziałem gwiazd ze słynnego Buena Vista i Afro Cuban All Stars, a w czwartki widowisko na miarę Tropicana Show z gorącą salsą i szaloną rumbą. Z wieży, górującej nad Pueblo, można było podziwiać różne, nieopisane słowem odcienie oceanu, dosłownie tak, jak zapewniał Kubańczyk sprzedający pod wieżą marakasy, rzeźbione figurki, pudełka na cygara i egzotyczne maski. Patrząc na te nieziemskie widoki, łatwo uwierzyć, że tak właśnie powinien wyglądać raj. Do Pueblo starymi buickami, cadillacami, hudsonami, chevroletami, dodgeami czy fordami, pracującymi na etatach taksówek, przyjeżdżali turyści z okolicznych hoteli. Z parkingu obok miasteczka odjeżdżał Panoramic Bus, który zbierał turystów z hoteli w drodze do oddalonego o 6 km Delfinarium. Hotel Memories leży na początku 13 km plaży, pięknej, szerokiej, o piasku czystym i drobnym, jak mąka. Woda oceanu przybiera wszystkie odcienie turkusu, a piasek oblewany przez fale jest zbity i twardy, jak stół, więc spacer czy jogging to niekończąca się przyjemność. Na plażę prowadzą drewniane pomosty, zbudowane dla ochrony wydm i roślinności. Przy plaży, basenach, czy lobby bar serwowane są kolorowe drinki na bazie rumu, ginu, czy lokalnej whisky. Obowiązkowo Cuba Libre, Daiquiri, Mojito, Pina colada... Przy plaży również bar z przekąskami, kubańskie sandwicze i tortilla z wieprzowiny. Ze sportów wodnych w centrum Nautilius, powodzeniem cieszyły się wycieczki katamaranem. Na kajaki i rowery wodne był niestety za duży wiatr i fale. Pokoje duże ,funkcjonalne, łóżka wygodne, sejf z działającym zamkiem, żelazko z deską, ekspres do kawy. Ręczniki ze względu na dużą wilgotność nie wysychają w łazience, ale błyskawicznie są suche, wywieszone na balkonie. Lodówka codziennie uzupełniana w piwo, colę, wodę, pod warunkiem zostawienia napiwku dla pokojówki. W zamian pięknie upięte firanki, cuda wyczarowane z ręczników i miłe podziękowania. Napiwki dla kelnerów, barmanów, bagażowych, kierowców, pokojówek, wpisane są w ten wyjazd i musimy o tym pamiętać, o ile chcemy być zapamiętani i dobrze obsłużeni. Dotyczy to zwłaszcza kelnerów w restauracji, którzy potem zadbają o nas odpowiednio. Nic dziwnego, skoro średnia płaca na Kubie to 25 CUC/Euro, praca w turystyce jest najbardziej opłacalna, a każdy zatrudniony oddaje stałą część z napiwków z każdego dnia. Stołówka z dużym wyborem dań. Każdy w menu znajdzie coś dla siebie. Warzywa pachnące polskim latem, ryby smażone „na żywo”, których nazw nie sposób spamiętać, owoce smakujące inaczej niż w kraju. W czasie pobytu przysługują trzy kolacje à la carte. W restauracji śródziemnomorskiej polecamy na przystawkę sałatkę grecką, która wyglądem i smakiem nie ma nic wspólnego z naszym wyobrażeniem o sałatce greckiej. W restauracji włoskiej na deser tiramisu, którego smak pamiętamy do dzisiaj, a w meksykańskiej polecamy nachos z kurczakiem, papryką jalapeno i salsą. Codziennie o godz. 21 w amfiteatrze odbywały się występy młodych, roztańczonych i rozśpiewanych animatorów. Szczególnie wieczór poświęcony twórczości Michaela Jacksona czy Tropicana Show zapadają w pamięć. W lobby można połączyć się z Internetem – 1,5CUC za 1 godzinę. Nie jest to proste zadanie, ale przy odrobinie cierpliwości można sprawdzić pocztę, nowości na fb, nawet przesłać zdjęcia przez messengera. Obowiązkowo, należy się wylogować, żeby nie stracić pozostałych minut. Były dni, kiedy nie było możliwości zalogowania, dokupienia następnej karty, nawet nie było nadziei na taką możliwość przez kolejne dni pobytu. Pamiętajmy, że Internet na Kubie działa od 2015, więc mamy szczęście. Wymiany Euro na Peso, najlepiej dogadać z rezydentką. Przelicznik u niej był 1:1. W kantorze za 100 Euro dostałyśmy 97 Peso. Wśród turystów przewagę stanowią Kanadyjczycy, Amerykanie, Francuzi, w dużej mniejszości Polacy, Rosjanie, Czesi. Z wycieczek obowiązkowo Hawana, żeby oprócz błogiego lenistwa na karaibskiej plaży odbyć podróż wehikułem czasu, jak zapewniała rezydentka, a później udowodniła przewodniczka wycieczki. Obie dziewczyny to odpowiednie osoby na właściwych stanowiskach. Kompetentne, życzliwe, profesjonalne, godne polecenia. Hawana to klimatyczne miasto żyjące przeszłością i z nadzieją patrzące w przyszłość. Obowiązkiem każdego turysty jest spacer po odnowionej części Havana Vieja, część centralna z Capitolio i Teatrem Wielkim, bulwar Malecon, Plac Rewolucji oraz słynny bar Floridita, gdzie Hemingway spędzał czas przy Daiquiri. Warto wydać 10CUC/os. żeby odbyć godzinną przejażdżkę kabrioletem po ulicach Hawany. Nasz kierowca okazał się fanem motoryzacji, który z pasją opowiadał o swoim Chevrolecie z 59 roku. Brawurowo wyprzedzał inne stare krążowniki szos, które tutaj przeżywają drugą młodość. Dzięki odrestaurowanym budynkom na pięknej starówce panuje klimat z dawnych lat. Uliczni grajkowie dają tu koncerty na każdym rogu, a imprezy trwają do białego rana, ale to trzeba zobaczyć...

Wycieczka barwna, ciekawa, z różnorodnym programem, bez długich przejazdów, bez większych trudności, godna polecenia. Szczególnie należy ją polecić miłośnikom pięknej architektury i przygód kulinarnych. Wycieczka "W rytmie flamenco" to takie andaluzyjskie ABC. Szczegóły? Proszę bardzo... W lutym człowiek jest najbardziej spragniony trzech rzeczy: słońca, zieleni i pożywki dla ducha, nieco już uśpionego po letnich wakacjach, które dawno minęły. Tak narodził się w mojej głowie pomysł wyjazdu do Andaluzji, słynącej z łagodnych zim, wspaniałych zabytków i ognistego flamenco. Razem z przyjaciółką zdecydowałyśmy się na wycieczkę objazdową „W rytmie flamenco” z biurem ITAKA. W Hiszpanii nigdy wcześniej nie byłyśmy. Wróciłyśmy zachwycone i teraz tryskamy radością i energią. Que viva Espana, la tierra del sol! Pierwszy dzień po porannym przylocie wykorzystałyśmy na samodzielne odkrywanie atrakcji wybrzeża Costa del Sol. Hotel „Las Palmeras” w Fuengiroli położony jest bardzo blisko stacji kolejowej, kupiłyśmy więc bilety powrotne do Benalmadeny (3,6 EUR) i po niecałej godzinie znalazłyśmy się w jednej z największych motylarni Europy, gdzie wśród tropikalnej roślinności swobodnie fruwały kolorowe motyle ze wszystkich stron świata. Najtrudniej było sfotografować słynnego błękitnego morfeusza, gdyż jest bardzo płochliwy, lecz zaparłyśmy się i w końcu odniosłyśmy sukces. Miałyśmy też okazję przyjrzeć się gąsienicom i poczwarkom różnych gatunków, a nawet zobaczyć jak z poczwarki wylęga się motyl. Po pysznej kawie i promocyjnym ciastku udałyśmy się pieszo do Castillo Colomares, czyli zameczku-pomnika Kolumba, wybudowanego w XX wieku przez amerykańskiego lekarza, który uważał, że tak wielki i zasłużony dla świata człowiek jak Krzysztof Kolumb ma w Hiszpanii zbyt mało pomników. W zameczku nikt nie mieszka, a jedynym pomieszczeniem, jakie można zobaczyć, jest maleńka kaplica, w której – jak miał nadzieję twórca pomnika – kiedyś spoczną prochy Wielkiego Odkrywcy. Zameczek jest wielce ozdobny, po prostu bajkowy, a każdy detal jest nawiązaniem do historii życia i odkryć Kolumba. Wstęp kosztuje tylko 2 EUR. Według mnie – must see! Potem przeszłyśmy spacerkiem przez zabytkową część Benalmadeny, lśniące w słońcu bielą pueblo blanco, a po powrocie do hotelu zasiadłyśmy do ogromnej kolacji. W „Las Palmeras” mają niezły bufet! Zupa, warzywa, owoce, ryby, mięso, desery – nie da się spróbować wszystkiego. Wprawdzie się starałyśmy, ale cóż, musiałyśmy się poddać. Następnego dnia już z grupą, liczącą 16 osób, odwiedziłyśmy Malagę. Ze wzgórza zamkowego można podziwiać port i miasto ozdobione mnóstwem puszystych palm. Podczas spaceru przez wzgórze pilotka opowiadała nam nie tylko o historii miasta, ale także o posadzonych w mieście roślinach. Znała wszystkie ich nazwy, a do tego rozmaite ciekawostki. Dla mnie – bomba. Kulminacyjnym punktem programu była renesansowa katedra, lecz tutaj przeżyłyśmy rozczarowanie: nie wchodzimy do środka! Pilotka wyjaśniła, że w dalszej części programu będziemy oglądać katedry o podobnym układzie wnętrza, za to znacznie bogaciej ozdobione, ale oczywiście jeżeli ktoś ma ochotę, może kupić bilet za 5 EUR i wejść, jest na to czas. Zrobiłyśmy to i nie żałujemy, katedra nam się podobała, pierwszy raz w życiu widziałyśmy podwójną ambonę i chór z organami po środku nawy. Myślę jednak, że jeżeli ktoś nie jest pasjonatem architektury sakralnej, może sobie to wejście darować, ponieważ później faktycznie ogląda się wnętrza jeszcze wspanialsze. Tego samego dnia zahaczyliśmy jeszcze o zjawiskową Rondę, miasto usadowione po dwóch stronach wąwozu rzeki Guadalevin. O wysokim na 100 metrów moście przerzuconym przez wąwóz i panoramie okolicy nie będę pisać, to trzeba po prostu zobaczyć. Przy okazji przyznam się, iż tak długo podziwiałyśmy XVIII-wieczny most, że w końcu zgubiłyśmy grupę i nie mogłyśmy jej odnaleźć w plątaninie wąskich uliczek, którymi podążały strumienie turystów. Musiałyśmy wykonać telefon do pilotki (ważne: każdy powinien mieć przy sobie jej numer!) i wszystko skończyło się dobrze. Przyszedł po nas hiszpański przewodnik, towarzyszący obowiązkowo każdej grupie. Przynajmniej na coś się przydał! W Rondzie zwiedzaliśmy też arenę korridy. Nawet bez uczestniczenia w samym spektaklu można było poczuć, jak marny jest los byków wybranych do walki z torreros. Potem długo rozmawiałyśmy o korridzie, szukając jakichkolwiek argumentów za, lecz nie znalazłyśmy ani jednego. W czasie wolnym poszłyśmy do baru tapas, czyli przekąskowego. Zamówiłyśmy zestaw za 10 EUR „6 ciepłych przekąsek + 2 małe piwa”. Podano nam wielki talerz pełen mięsnych potraw i frytek (które Hiszpanie jedzą do wszystkiego). Był tam między innymi panierowany kurczak, wołowina na słodko i smażone kalmary. Najadłyśmy się aż za bardzo. Jeżeli hiszpańskie przekąski są tak obfite, to jak musi wyglądać danie obiadowe? Hotel pod Gibraltarem, w którym spędzaliśmy tę noc, nie zapisał się w naszej pamięci złotymi literami. I to wcale nie z powodu wydzielonych racji żywieniowych (nie było bufetu, a serwowane danie główne nie wszystkim smakowało i nie wszystkich zaspokoiło). Wieczorem w hotelu wysiadło światło, tak więc prysznic brałyśmy przy latarce i nie mogłyśmy poczytać przed snem. Miałyśmy w dodatku takiego pecha, że w naszym pokoju światła nie było również rano, a że dzień w tych stronach świata wstaje dopiero po ósmej, musiałyśmy się pakować po ciemku, licząc na głos każdą skarpetkę i każdy „piterek”, żeby niczego nie zostawić. Śniadanie było małe, również serwowane, tylko jedna bułka na osobę. Nam to wystarczyło, lecz panowie mogli być nieco głodni. Gibraltaru byłyśmy bardzo ciekawe. Okazało się, że to taka „mała Anglia”. Czerwone budki telefoniczne, fish-and-chips, Marks-and-Spencer, w kafejkach herbata z mlekiem, w byłych meczetach kościoły protestanckie, a do tego angielska pogoda. Busikiem wjechaliśmy na zbocze góry zwanej The Rock i zaliczyliśmy kilka punktów widokowych, odwiedziliśmy pomnik generała Sikorskiego odsłonięty w 70-tą rocznicę katastrofy jego samolotu nad Gibraltarem, weszliśmy do niesamowicie oświetlonej wszystkimi kolorami tęczy jaskini krasowej i przywitaliśmy się z bezogonowymi makakami, które jednak nie były tego dnia zbyt aktywne z powodu pogody, więc większej sesji zdjęciowej nie było. W drodze do Kadyksu spróbowałyśmy w przydrożnym zajeździe kilku hiszpańskich potraw, m.in. gulaszu z jelenia, który z czystym sumieniem mogę polecić, to była naprawdę dobrze przyrządzona dziczyzna. Ale chyba najciekawsza była zupa o nazwie salmorejo. To zupa podawana na zimno, będąca kwaskowym miksem świeżych pomidorów i chleba. Chociaż zimna, w Hiszpanii jest jadana o każdej porze roku. Mnie bardzo smakowała. Kosztowała 4,5 EUR. W Kadyksie, mówiąc szczerze, jedyną pożywką dla naszego ducha był mały ogród botaniczny na nabrzeżu atlantyckim i uginające się pod ciężarem owoców drzewka pomarańczowe na ulicach. Spacer po starówce właściwie nie wniósł w nasze życie nic poza bólem nóg. Renesansową katedrę oglądało się tylko z zewnątrz, ale nie płakałyśmy. Byłyśmy tak zmęczone, że w czasie wolnym nie weszłyśmy do środka. Snułyśmy się tylko wąskimi uliczkami, wypatrując detali. Bardzo podobały się nam wmurowane w ściany budynków ozdoby z malowanych płytek ceramicznych, zwłaszcza te o treści religijnej. Pod Pomnikiem Wolności na jednym z placów widziałyśmy śpiącego mężczyznę z dobytkiem w postaci kilku plastikowych worków. Zastanawiałyśmy się, czy śpi tak po prostu, czy też jest to happening mający zwrócić uwagę ludzi na to, jak w dzisiejszych czasach może wyglądać życie wolnego człowieka w wolnym kraju. Następny hotel, w którym spędzaliśmy dwie noce, położony był pod Sewillą na odludziu. Jedyną rozrywką na wieczór było wyjście do pobliskiego supermarketu, lecz zmęczone zwiedzaniem, nie potrzebowałyśmy wiele więcej. W supermarkecie trafiłyśmy na promocję: hiszpańska szynka z kością, przypominająca kształtem i wielkością rakietę tenisową (tylko dużo cięższa) kosztowała jedynie 20 EUR. Spróbowałyśmy – pycha! Gdyby nie jej ciężar (7 kg), pewnie byśmy kupiły do domu. Skończyło się jednak tylko na przepysznych, słodkich jak miód mandarynkach. Przed hotelem uszczknęłyśmy też z drzewa jedną pomarańczę. Zawsze słyszałam, że sadzone dla ozdoby pomarańcze są gorzkie jak piołun. Ta jednak nie była w najmniejszym stopniu gorzka – wręcz przeciwnie. Sewilli nie będę opisywać w detalach. Miasto jest przepiękne i szczyci się wieloma wspaniałymi zabytkami. Sama nie wiem, co wywarło na nas większe wrażenie: Plac Hiszpański z misterną, kolorową ceramiką, czy pałac Alkazar będący oszałamiającym przykładem stylu mudejar, a może XV-wieczna katedra będąca jednym z najwspanialszych gotyckich kościołów na świecie. Na pewno warto wspiąć się na wieżę katedry, Giraldę, by obejrzeć miasto z góry. Warto przysiąść w kafejce i spróbować np. hiszpańskiej tortilli, przypominającej gruby omlet z masy ziemniaczano-jajecznej. Uwaga tylko na zdolności lingwistyczne kelnerów: niby pracują w miejscu nawiedzanym przez turystów przez okrągły rok, niby mówią po angielsku - lecz nie rozumieją co to znaczy „coffee after meal”. Nam podali kawę przed jedzeniem. Zaprotestowałyśmy i musieli przynieść drugą po jedzeniu, jednak później na jakichś tajemniczych zasadach doliczyli nam do rachunku… sztućce! Dziwnym trafem sztućce były nieomal dokładnie w cenie kawy. Żeby nie psuć sobie humoru, nie kłóciłyśmy się, wzięłyśmy incydent na wesoło. Po kawie przeszłyśmy się po centrum Sewilli i obejrzałyśmy kilka tancerek flamenco występujących na ulicy przy akompaniamencie głośników. Ich ruchy były doskonałe, aczkolwiek mogłyby mieć na sobie stroje „bardziej flamenco”. Dzień nasza grupa zakończyła w neobarokowej bazylice Macarena, znanej z figury Matki Boskiej Płaczącej nieznanego autorstwa, noszącej pięć szmaragdowych broszek przypiętych do sukni. Pilotka powiedziała, że na twarzy Matki Boskiej znajduje się pięć brylantowych łez. Wszyscy wypatrywaliśmy tych brylantów, lecz w internecie stoi, że są to zwykłe szkiełka, natomiast – według mojego przewodnika z serii Rough Guides – brylanty tworzą środki w pięciu szmaragdowych broszkach. Być może różne źródła podają różne informacje… Tak czy siak, figura jest piękna. Jej twarz jest urodziwa i ma wiele wyrazu. Jej suknia – koronkowo-złota, po prostu wspaniała. W hiszpańskich kościołach jest w ogóle wiele figur ubranych w prawdziwe, bogato zdobione szaty i obwieszonych prawdziwą biżuterią. Do mnie przemawia to znacznie bardziej niż płaskie obrazy. Po trudach całodziennego, pieszego zwiedzania Sewilli z przyjemnością zjadłyśmy w hotelu kolację, wybierając dania z oferty bufetowej może nie aż tak bogatej jak w „Las Palmeras”, lecz wystarczającej, a co najważniejsze – bardzo smacznej. Pilotka okazała się tu nie tylko przewodnikiem wycieczki, ale także opiekunem grupy, pomogła nam bowiem w wymianie zepsutej lampki nocnej, idąc na naszą prośbę do recepcji. Kolejny dzień upłynął nam na zwiedzaniu Kordoby (słynącej przede wszystkim z Mezquity, czyli katedry będącej efektem przebudowy jednego z najwspanialszych meczetów świata) oraz renesansowej Ubedy, wpisanej na listę UNESCO. Mezquita nikogo nie rozczaruje, to mogę zagwarantować. Jej architektoniczny rozmach wprost rzuca na kolana. Połączenie mauretańskich łuków z chrześcijańskimi ołtarzami jest niezwykłym świadectwem burzliwej historii tego rejonu świata i nabiera dodatkowego wymiaru w dzisiejszych czasach, gdy islamski terroryzm niszczy innowierców za ich religijną i kulturową inność, ale kto wie, może także mści się za wszystkie meczety przerobione na kościoły? Aby się zrelaksować psychicznie po tych rozważaniach, w czasie wolnym poszłyśmy z przyjaciółką na zakupy. W sklepiku obok katedry nabyłyśmy kilka wzorzystych chust z lekkiego, chłodzącego materiału, idealnych na lato, po 5 EUR za sztukę. Wspomniana Ubeda to prawdziwe cudeńko, prowincjonalne miasteczko pełne urokliwych budowli z kamienia, z których słońce wydobywa delikatność rysów. Nie ma w nim ani jednego barokowego budynku, cała starówka w prawie 100% pochodzi z okresu renesansu. Spacer przez zalany słońcem plac Vazquez de Molina z piękną Kaplicą Zbawiciela (powstałą, rzecz jasna, z przebudowanego meczetu) zapamiętamy na zawsze i wcale nie tylko dlatego, że pewien pan uporczywie wchodził nam w każdy kadr. Z tarasu widokowego rozpościera się panorama okolicy – wzgórza i góry pokryte aż po horyzont równymi rzędami drzewek oliwnych. Tak rozległych plantacji oliwnych nie widziałyśmy nigdy w życiu. Ubeda jest jednym z najważniejszych producentów oliwy w Hiszpanii. A niedaleko niej znajduje się inne wyjątkowe miasteczko, również wpisane na listę UNESCO – Baeza. Tam także udaliśmy się na spacer, by podziwiać kolejne perełki renesansu, jak np. dawny uniwersytet. W jednym z zaułków odkryliśmy jeszcze kościół romański. A na koniec czekała nas degustacja oliwy. W sklepie z mydłem i powidłem (dosłownie!) na talerzyki wylano sześć różnych gatunków wyrabianej w Baezie oliwy. W oliwie maczało się kawałeczki chleba i można było zrobić sobie tyle „powtórek” z każdego gatunku, na ile się miało ochotę. Dowiedziałyśmy się, zarówno organoleptycznie, jak i teoretycznie od naszej pilotki, że Hiszpanie lubią oliwy pozostawiające wyraźnie gorzki i piekący smak w ustach. Nam akurat to nie przypadło do gustu, więc poszukiwałyśmy takich gatunków, które mają jak najmniej goryczki. W końcu obkupiłyśmy się nie tylko w oliwę (pół litra 5-6 EUR), ale jeszcze w hiszpańskie chlebki figowe, które są dobrym prezentem dla polskich łakomczuchów, bo znakomicie znoszą długi transport. Następne dwie noce nasza grupa spędziła w sympatycznym hotelu w Grenadzie. Mnie i przyjaciółce trafił się irytująco ciasny pokój, ale cóż, widocznie poprzednie hotele nas rozpuściły. Inni jakoś nie narzekali, mówili wręcz, że mają duże pokoje. Posiłki w hotelowej restauracji były obfite i jakościowo bez zarzutu, zawsze w formie bufetu. Tam właśnie spróbowałyśmy słynnej hiszpańskiej kanapki: kawałek opieczonej bułki polewa się oliwą i kładzie na to łyżkę zmiksowanych pomidorów, soli i pieprzu. Jest to proste i dla nas, Polaków, nieco dziwne, lecz w gruncie rzeczy smaczne i zdrowe jedzenie. Na Grenadę czekali wszyscy, wiadomo – z powodu słynnej na cały świat Alhambry. Jestem bardzo wdzięczna ITACE za to, że mieliśmy tam naprawdę dużo czasu (aż 3 godziny) i mogliśmy chłonąć urodę kolejnych pałaców oraz ogrodów, które nawet o tej porze roku robiły wrażenie, chociaż kwitło stosunkowo niewiele roślin. Największy zachwyt wzbudził we mnie Pałac Nasrydów, robota iście koronkowa, zdradzająca wielki „strach przed pustką” architektów. Roiło się w nim od ciekawych motywów zdobniczych jak np. fałszywe łuki, nie pełniące żadnej roli podporowej, misterne „plastry miodu”, czy sztuczne stalaktyty. Sławny dziedziniec z Fontanną Lwów był częściowo w remoncie, lecz na szczęście można było znaleźć miejsce na ładną fotkę bez rusztowań. Z Alhambry przywiozłam piękne zdjęcia i piękne wspomnienia. Widoki z jej tarasów na miasto były, mówiąc swobodnym językiem, obłędne. Potem zwiedzaliśmy jeszcze monumentalną katedrę i kaplicę grobową hiszpańskich królów, w której pod żadnym pozorem nie wolno było robić zdjęć (a szkoda, bo byłoby co fotografować). Dzień był męczący, lecz wieczorem trzeba się było zebrać w sobie i pojechać na flamenco show. Urządzono go w sali wykutej w skale, uczciwie mówiąc kiszkowatej, ciasnej i okrutnie dusznej, lecz dającej za to poczucie bliskiego kontaktu z artystami. Podczas gdy widzowie sączyli sangrię i wino wliczone w cenę biletu, tancerki dosłownie polerowały spódnicami ich buty. A gdy stepowały z ogniem w oczach i w nogach, widzowie chowali stopy pod krzesła, żeby przypadkiem nie oberwać obcasem. Możliwe, że można zobaczyć flamenco w lepszym wykonaniu (i na pewno w bardziej komfortowych warunkach), lecz absolutnie nie żałuję wydanych pieniędzy. Na koniec dała jeszcze popis na oko pięcioletnia dziewczynka i słowo daję, wszystkie wywijasy i kroki wyszły jej świetnie. Rośnie nowe pokolenie strażników tradycji! Ostatni dzień wycieczki był nieco smutny. Sprawiła to przede wszystkim pochmurna i deszczowa pogoda, ale także myśli o tym, że już koniec andaluzyjskiej bajki, że trzeba wracać do polskiej zimy, szarej codzienności, obowiązków. W miasteczku Lanjaron podczas degustacji miejscowych wyrobów poznaliśmy nowe smaki, szczególnie smak hiszpańskiej szynki (niebo w gębie), kiełbasy salchichio z pieprzem (pycha), dojrzewających serów (rewelacja) i różnych win. Ja wybrałam wino naranja, to znaczy słodkie, aromatyzowane pomarańczami, jak na mój gust zbyt słodkie i zbyt mało aromatyzowane. Piłam też malagę ze skórzanego bukłaka (znowu zbyt słodką jak na trunek) lecz duma, iż udało mi się nie oblać ubrania wyrównała ten mały dyskomfort. Razem z przyjaciółką obkupiłyśmy się w lokalne wędliny, sery i suszone figi z białym nalotem. W drodze do kurortu Nerja planowałyśmy hiszpańskie przyjęcia, jakie urządzimy po powrocie dla swoich rodzin. W Nerji wiało chyba na dziesięć w skali Beauforta. Flagi głośno łopotały, a palmy trzęsły potarganymi łbami, lecz widok z tzw. Balkonu Europy na brzeg morza i miasteczko na tle malowniczych gór nikogo nie zawiódł i fantastycznie utrwalił się na zdjęciach. Plaże Nerji, chociaż same w sobie skromne i raczej ciemne, z racji swego położenia muszą należeć do najpiękniejszych na świecie. Natomiast jaskinia krasowa Cueva de Nerja otrzymała ode mnie tytuł największego rozczarowania wycieczki. Ostrzyłam sobie zęby na obejrzenie odkrytych w niej rysunków naskalnych, widocznych na wszystkich reklamach, lecz nic z tego. Na pocieszenie miałam największy na świecie, 32-metrowy stalagnat objęty patronatem UNESCO. Owszem, wielki. I owszem - piękny. Erozjo – chapeau bas! Do hotelu „Las Palmeras” w Fuengiroli grupa dotarła około 15:30. Pilotka pożegnała się z nami i dalsze myszkowanie po Costa del Sol musiało się już odbywać na własną rękę. Zdecydowałyśmy się na Muzeum Picassa w Maladze, bądź co bądź miejscu urodzenia artysty. Żeby zdążyć do muzeum (w niedziele od 17:00 wstęp bezpłatny) musiałyśmy się z przyjaciółką sprężyć. Dojazd pociągiem do Malagi zajmuje godzinę, potem jeszcze trzeba dojść do starówki (15 min szybkiego marszu od stacji) i znaleźć muzeum (10 min). Pod muzeum na sprężonego turystę z wycieczki „W rytmie flamenco” czeka niemiła niespodzianka: kolejka na trzy kilometry. Byłyśmy tam parę minut po 17:00, tymczasem okazało się, że o 17:30 wrota do muzeum są zamykane. Nie miałyśmy najmniejszych szans! Zgrzytałyśmy zębami bardzo głośno, bo bilet powrotny z Fuengiroli do Malagi kosztował nas po 7,2 EUR na głowę. Szkoda, że pilotka zapomniała nas uprzedzić, że dostanie się do muzeum graniczy z cudem… Ale cud się nam właśnie przydarzył: spotkałyśmy znajomych, którzy już swoje odstali i przygarnęli nas do kolejki. Weszłyśmy z nimi w ostatniej chwili, tuż przed zamknięciem bramy. W galerii z 38-ma arcydziełami sławnego mistrza kubizmu doznałyśmy szoku i frustracji. To dla takich bohomazów jechałyśmy zmęczone kawał drogi, płaciłyśmy za bilety kolejowe, denerwowałyśmy się? Same namalowałybyśmy ładniejsze obrazki, ba! - pies namalowałby lepsze, trzymając pędzel w zębach. Picasso musiał mieć dobry PR. I nawet nie w tym rzecz, że jego wizje ciała ludzkiego, czy ludzkiej twarzy były chore, obsesyjne, deliryczne, z deformacją na deformacji. Rzecz w tym, że jego obrazy są paskudne, po prostu bazgroły klasy śmietnikowej. Nie oszukujmy się: Picasso zwyczajnie marnował płótno i farby… I tak wycieczka dobiegła końca. Poznałyśmy zaledwie cząstkę Andaluzji, lecz zobaczyłyśmy naprawdę dużo. Program wycieczki był ciekawy i różnorodny, jak najbardziej godny pochwały. Wszędzie (oprócz katedry w Grenadzie) można było robić zdjęcia. Hotele, w których mieszkaliśmy można ocenić jako zupełnie przyzwoite, a wyżywienie jako bardzo dobre. Pilotka zaprezentowała się jako osoba w pełni profesjonalna, z ogromną wiedzą i dużym doświadczeniem. Autokar był porządny i dosyć wygodny, a na trasie nie było bardzo długich, nużących przejazdów. Całodniowe zwiedzanie Sewilli i Grenady na własnych nogach mogło być (i było) męczące dla mniej wytrwałych piechurów. Poza tym nikt nie doświadczył większych trudności, jeśli nie liczyć 120 schodów w górę i w dół w jaskiniach Nerji. Kilka osób zrezygnowało z ich zwiedzania z powodu problemów z kolanami. A my? Najedzone, zmęczone wrażeniami, z kartami SD pełnymi cyfrowych wspomnień, z walizkami ciężkimi od hiszpańskich przysmaków, wsiadłyśmy z przyjaciółką do samolotu. Do Hiszpanii wrócimy na pewno. Do Andaluzji pewnie kiedyś też, żeby poznać ją jeszcze lepiej. Alhambry i Mezquity nigdy nie zapomnimy. A jeszcze lepiej zapamiętamy hiszpańskie kościoły, które powinien odwiedzić każdy katolik, bo są – czuję to – najpiękniejsze na świecie.

Wycieczka 'Wieżowce i karawany', czyli objazdówka po Zjednoczonych Emiratach Arabskich to strzał w dziesiątkę! Nasze wymarzone wakacje stały się rzeczywistością. Na dworze śnieg i mróz (w końcu to dopiero styczeń :), a my wracamy opaleni, wypoczęci, zadowoleni i pełni wrażeń… ale wszystko po kolei! Pierwszy dzień – walizki spakowane, wyjazd na lotnisko w Katowicach, szybka odprawa i 5,5 godzinny lot samolotem linii Travel Service, lądowanie na lotnisku w Ras Al Khaimah. Czeka na nas autokar i sympatyczny kierowca ze Sri Lanki - Riwal wiezie nas (około godziny) do pierwszego hotelu z sieci hoteli Rotana. Pilotka – p. Agnieszka ciekawie opowiada nam o Emiratach, panujących tu zwyczajach i przedstawia plan wycieczki. Hotel Centro Rotana trzygwiazdkowy z nazwy, ale realnie o znacznie wyższym standardzie, bardzo elegancki, zadbany, z przeszkloną, bezszelestną windą. Szybkie zakwaterowanie, otrzymanie klucza, wjazd windą na II piętro i naszym oczom ukazuje się elegancki pokój z wszystkimi wygodami, z żelazkiem, deską do prasowania, serwisem kawowym, czajnikiem i wodą mineralną (1 butelka na osobę). W łazience kosmetyki, suszarka do włosów i komplet ręczników. Kolacja w formie bufetu, elegancka restauracja (przy wejściu podajemy nr pokoju), krótki spacer po okolicy i pierwszy nocleg. Drugi dzień – śniadanie w formie bufetu, walizki do autokaru i o godz. 9:00 wyjazd z hotelu. Rozpoczynamy zwiedzanie Sharjah, najbardziej rygorystycznego z Emiratów pod względem obyczajowości – publicznie nie wolno się obejmować, trzymać za ręce, czy chodzić zbyt lekko ubranym (muszą być zakryte ramiona i kolana!), gdyż grozi za to kara więzienia lub chłosty! Przechodzimy obok meczetu Króla Faisala i fortu Sharjah, zwiedzamy ciekawie przygotowane Muzeum Dziedzictwa, targowisko Souk Al Arsa i elegancki niebieski Souk z dywanami, biżuterią i rękodziełem. Wszędzie mamy czas na zdjęcia, toalety (wszystkie są bezpłatne), zakupy i ewentualny obiad. Po południu przyjeżdżamy do stolicy Emiratów – Abu Dhabi. Śpimy w zadbanym hotelu Centro Capital z sieci Rotana (dwie noce). W tym hotelu również szybkie zakwaterowanie, miła obsługa, w każdym pokoju serwis kawowy, żelazko, kosmetyki (zresztą, tak jest też w każdym następnym hotelu), Wchodząc do restauracji podajemy nr pokoju i korzystamy z bufetu w formie szwedzkiego stołu. Wifi dostępne w pokoju. Wieczorem spacer po okolicy, podziwianie oświetlonych wieżowców, no i możliwość skorzystania z basenu, usytuowanego na 20 piętrze hotelu, na wolnym powietrzu. Widok wart zapamiętania! Trzeci dzień – zwiedzanie stolicy Emiratów – Abu Dhabi. Najpierw ubieramy się we wszystko co mamy, żeby wejść do meczetu Szejka Zajeda – pierwszego prezydenta kraju, sprawującego tę funkcję przez 33 lata, ojca obecnie panującego szejka Khalifa. W meczecie kobiety muszą mieć długie rękawy, zakrywające nadgarstki, długie spodnie lub spódnice (nieprześwitujące) i całkiem zakryte włosy, mężczyźni mogą mieć krótkie rękawy i odkryte głowy, ale muszą mieć długie spodnie!). Tak ubrani (niektórzy jak przebierańcy ?) wchodzimy do cudownego meczetu z białego marmuru, który robi na nas niesamowite wrażenie. Przed wejściem przechodzimy przez kontrolę ubioru (niektórzy zostają zawróceni, by inaczej się ubrali – ale naprawdę warto!). Mamy czas wolny, zwiedzamy – każdy w swoim tempie, robimy przepiękne zdjęcia i rozkoszujemy się widokiem wspaniałej budowli, pełnej 24-karatowego złota, marmuru, kamieni szlachetnych, kryształowego szkła i ceramiki. Nieskazitelna biel budowli – ósmego z największych meczetów świata robi niesamowite wrażenie. Meczet góruje na wyspie Abu-Dhabi i jest widzialny z każdego punktu w mieście. Promienie słońca odbijają się w biało-złotych kopułach olśniewającego dzieła sztuki. Następnie przejeżdżamy przez dzielnicę Corniche – podziwiamy piękne wieżowce ze szkła i stali, hotele i apartamentowce. Robimy przerwy na zdjęcia, na plaży z widokiem na drapacze chmur, spokojnie, bez pośpiechu każdy zdąży utrwalić to, co go zachwyca, a naprawdę jest na co popatrzeć! Potem galeria handlowa i wieża z okrągłą restauracją na 20 piętrze – wjazd windą ze środka galerii. Warto, bo widoki fantastyczne! Potem jedziemy na wyspę Saadiyat (o tej porze roku muzeum repliki Louvre zamknięte), a następnie wyspa Yas, gdzie oglądamy z mostu tor Formuły 1 i słyszymy ryk silników samochodów. Następnie dojeżdżamy do Parku Ferrari, mamy godzinę czasu wolnego na obejrzenie samochodów, zrobienie zdjęć i zakupów gadżetów w sklepie Ferrari (szczególnie zachwyceni są panowie, ale i panie nagminnie fotografują się przy eleganckim ferrari, stojącym na środku galerii :) Około godziny 18 wracamy do hotelu, jemy kolację w formie szwedzkiego stołu, idziemy na wieczorny spacer, a potem nocleg. Czwarty dzień – śniadanie o godz. 800, pakujemy walizki do autokaru i jedziemy w góry Hajjar, do miejscowości Al Ain, jednego z najstarszych miast w Emiratach, znanego ze źródeł wody pitnej, którą potem pijemy z butelek kupowanych w sklepach. Możliwość wizyty na targu wielbłądów za dodatkową opłatą 10 dolarów od osoby. Następnie przyjeżdżamy do fortu obronnego Jahili, gdzie zostajemy poczęstowani słodką kawą z kardamonem i daktylami. Następnie jedziemy do dawnej posiadłości szejka Zajeda, zwiedzamy komnaty, w których mieszkał, salony, w których przyjmował dostojników państwowych i podglądamy prywatne życie w sypialniach z oryginalnymi łóżkami szejka. Czas wolny na zdjęcia, obejrzenie portretów rodziny Zajeda i przyjazd do Muzeum Narodowego Al. Ain z ciekawymi eksponatami. Krótka wizyta w oazie, czas na zdjęcia i pokaz wchodzenia miejscowego człowieka na palmy przy pomocy odpowiedniego pasa. Niektórzy uczestnicy wycieczki też próbują wejść, ale trochę gorzej im to wychodzi… ?. Następnie wizyta w ogrodach archeologicznych Hilli z zabytkami z 3 tysiąclecia p. n.e i przyjazd do bardzo eleganckiego hotelu pięciogwiazdkowego z sieci Rotana. Hotel ekskluzywny, elegancko urządzony. Zostajemy poczęstowani na powitanie sokami owocowymi i sprawnie zakwaterowani w komfortowych, nowocześnie urządzonych pokojach. Lobby hotelowe bardzo gustowne, przyjemna restauracja z dobrym jedzeniem w formie bufetu, ciastkami i owocami. Przeszklone windy bezszelestnie obsługiwane (żeby wjechać na swoje piętro, trzeba w windzie przyłożyć do czytnika kartę magnetyczną, czyli klucz do pokoju). W hotelu jest SPA, basen i restauracja na powietrzu przy basenie, z pięknie oświetlonymi lampami i kwitnącymi w donicach kwiatami. Bezpośrednio z hotelu jest przejście do kolejnej galerii handlowej, gdyby ktoś miał jeszcze niedosyt zakupów. A jest co oglądać i kupować: perfumy, olejki zapachowe, świeże pachnące przyprawy, migdały w czekoladzie. Wieczorem powrót do hotelu, pakowanie walizek i nocleg. Piąty dzień – po śniadaniu wyjazd z bagażami z hotelu, (bo tu spaliśmy tylko jedną noc, a szkoda :) i jedziemy zwiedzać Dubaj. No i tu dopiero zaczyna się bajka! Dubaj po prostu powala na kolana. Wszystko co można określić wykrzyknikiem „och” i „ach” jest właśnie w Dubaju! Najpierw zabytkowa forteca Al.-Fahidi i zwiedzanie z przewodnikiem Muzeum Dubaju, które daje do myślenia jak szybko rozwinęło się to miasto. W ciągu 50 lat z pustyni i wielbłądów Emiratczycy przesiedli się na luksusowe limuzyny i zamieszkali w cudownych, przestronnych apartamentowcach. Już z okien autokaru fotografujemy lśniące drapacze chmur w kolorze nieba, w których odbija się słońce, kolorowe kobierce kwiatów na przydrożnych rabatach… Niezapomniany widok, wszędzie słychać tylko szum migawek aparatów fotograficznych, robiących zdjęcia z rekordową prędkością, żeby tylko czegoś istotnego nie przegapić. Wsiadamy do wodnych taksówek zwanych „abrami” i płyniemy na drugi brzeg. A tam targ z przyprawami i słodyczami, ciuchami i fajkami wodnymi we wszystkich kolorach, Gold Souq, czyli „Złota Uliczka”, a dokładniej mówiąc aleja z samymi jubilerskimi sklepami, w których króluje złota biżuteria, cudowne kolie jak u królowej, oszałamiające wzory naszyjników, bransoletek, pierścionków, kolczyków. Można ubrać się tylko w to złoto i zakryć nim całe ciało… Jak ktoś planuje zakup złotej biżuterii, to tylko tam, bo takich cudeniek jeszcze nigdzie nie widziałam… Złoto wręcz wylewa się z witryn sklepowych i kusi przechodniów, by chociaż na nie popatrzeć, a w sklepikach eleganckie panie w czarnych abajach i piętnastocentymetrowych szpilkach z torebkami za 20 tysięcy i mężczyźni w bielutkich, wyprasowanych kondurach i fantazyjnie wywiązanych kofijach na głowie z wypchanymi portfelami w dłoniach… Po udanych zakupach jedziemy na sztuczną wyspę Jumeirach, czyli Palmę - sztuczne wyspy z zapierającymi dech w piersiach apartamentowcami najbogatszych ludzi świata i „pozwijanymi” wieżowcami. Jedziemy autokarem tylko po pniu palmy, bo liście – to pozamykane szlabanami enklawy bogaczy z bieluteńkimi jachtami przycumowanymi w przystani. Dojeżdżamy do wizytówki Dubaju - ***** hotelu Atlantis, usytuowanego na szczycie korony palmy, najbardziej ekskluzywnego hotelu, z okien którego rozciąga się widok na morze Arabskie… Robimy przystanek na zdjęcia, kolejne „ochy” i „achy” i jedziemy na piękną, piaszczystą plażę przy hotelu Burj Al Arab, czyli słynnego, siedmiogwiazdkowego hotelu w formie Żagla, jednego z najwyższych wieżowców na świecie. Po dniu pełnym wrażeń zjeżdżamy do hotelu Al Khoory na nocleg, w którym śpimy 3 noce, czyli do końca pobytu w Emiratach. Hotel trzygwiazdkowy, raczej najmniej wykwintny ze wszystkich, w których byliśmy, ale niczego w nim nie brakuje. Tak, jak w pozostałych jest serwis kawowy w pokoju, czajnik, woda mineralna, dostęp do wi-fi (kod dostępu razem z kluczem do pokoju). Bierzemy szybki prysznic, jemy kolację i jedziemy na wycieczkę fakultatywną – Dubaj nocą. W oczach mienią się pięknie oświetlone budynki, wieżowce, sklepy, luksusowe limuzyny. Przechodzimy przez Dubaj Mall – największe centrum handlowe świata, z ogromnym akwarium z 33 tysiącami zwierząt morskich, na pokaz tańczących fontann. To po prostu cudo, które koniecznie trzeba zobaczyć. Fontanny tańczą do różnych gatunków muzyki i mają aż 285 metrów długości. Strzelają w górę na wysokość 150 metrów i podobno są widziane nawet z kosmosu… Nie wątpię w to, bo są naprawdę fantastyczne i do tej pory mam je przed oczyma! Pokazy rozpoczynają się co pół godziny i można je podziwiać codziennie od godz.18 do 23.30. Po rozkoszy dla duszy i umysłu, około godz. 23.00 wracamy do hotelu i udajemy się na zasłużony odpoczynek, myśląc już o kolejnych atrakcjach, które czekają nas następnego dnia. Szósty dzień – po śniadaniu, o godz. 900 jedziemy do Miracle Garden, największego ogrodu kwiatowego na świecie, skupiającego 45 milionów roślin! To po prostu cudo, którego nie da się opisać! Cud natury i dzieło człowieka w samym sercu pustyni! Już przy wejściu czujemy zapach kwiatów, a po przekroczeniu bramy – jesteśmy w raju, bo jak inaczej nazwać ogród na powierzchni 72 tysięcy metrów kwadratowych, pełnych kwiatowych rzeźb w kształcie pawia, motyla, strusia, kapelusza, ogromnych kwiatowych serc, kaskad, parasoli, a nawet samolotu Emirates. Jeśli ktoś lubi kwiaty, to będzie tym miejscem zachwycony do granic możliwości, a jeśli ktoś do tej pory nie zwracał na kwiaty uwagi, to teraz na pewno się w nich zakocha! Obok tego miejsca nie można przejść obojętnie! Godzina czasu to stanowczo za mało, żeby nasycić wzrok bogactwem kolorów, niesamowitych kompozycji i cudownych aranżacji. Ludzie chodzący po ogrodzie – cudownie uśmiechnięci, zadowoleni, zrelaksowani… to magiczne miejsce, w którym koniecznie trzeba być, działające jak balsam na duszę. Warto dodać, że ogród jest czynny tylko zimą i wiosną, bo lato jest dla tych roślin stanowczo za gorące. Po wizycie w tym cudownym miejscu udaliśmy się do galerii handlowej Mall of Emirates, drugiej co do wielkości w Dubaju, w której mieści się sztuczny stok narciarski – Ski Dubaj. Czas na zakupy, zwiedzanie galerii, szok w oczach i lekki strach, żeby się nie zgubić w tym handlowym centrum, wielkości miasta! Po nasyceniu żołądków smakołykami z restauracyjek i kawiarni decydujemy się spędzić wolne popołudnie na plaży przy hotelu Burj al Arab. To był prawdziwy zastrzyk słonecznej energii i cudowny relaks po handlowych atrakcjach w galeriach. Do hotelu wróciliśmy taksówką (50 dirhamów), potem kolacja i wieczorny spacer po Dubaju. Siódmy dzień – po śniadaniu, o godz. 900 jedziemy po raz drugi do Dubaj Mall, położonego przy najwyższym budynku świata. Wybraliśmy kolejną wycieczkę fakultatywną, czyli wjazd na Burj Khalifa – wieżowiec o wysokości 828 metrów, wybudowany w 2009 roku. Pilotka kupuje bilety i wjeżdżamy windą na 124 piętro drapacza chmur w czasie zaledwie 46 sekund! Tam czeka na nas niesamowity widok na Dubaj z tarasu widokowego. Stajemy, siadamy przy każdym oknie, robimy zdjęcia, rozpoznajemy znane nam już budynki, sztuczną Palmę, Wyspę Świat i nasz zachwyt nad Dubajem nie ma końca… Ci, którzy nie pojechali na wycieczkę, mieli czas wolny na zakupy, ale i my zdążyliśmy jeszcze dokupić co nie co. Wracamy do hotelu, przebieramy się i jedziemy na kolejną ekscytującą wyprawę – safari jeepami po pustyni. Czujemy się jak na karuzeli, wjeżdżamy na strome złoto-czerwone wydmy, zjeżdżamy prosto w dół, gwałtownie zakręcamy. W jeepie piski i krzyki, a im bardziej reagujemy i piszczymy, tym bardziej nasz kierowca pokazuje co potrafi… Robimy przerwy na zdjęcia, biegamy i czołgamy się co czerwonym piasku i cieszymy się jak dzieci. Po drodze podziwiamy piękny zachód słońca, chowającego się za złotymi wydmami. Dojeżdżamy do beduińskiego obozu, zajmujemy miejsca przy stołach, siadamy na przygotowanych poduszkach i dywanach, oglądamy taniec Derwisza i smakujemy beduińskie potrawy – grillowane warzywa, ryże, makarony, kebab, owoce i napoje. Mamy możliwość zrobienia sobie zdjęć w arabskich strojach oraz udekorowania dłoni wzorami z henny. Późnym wieczorem wracamy do hotelu na ostatni już nocleg. Ósmy dzień – jak zwykle, po śniadaniu, o godz. 900 wyjeżdżamy na kolejną wycieczkę fakultatywną do Mariny. Płyniemy statkiem obok błyszczących w słońcu wieżowców i okazałych drapaczy chmur – niezapomniany widok i pożegnanie z cudownym Dubajem. Rejs trwa godzinę, a wydaje nam się, że tylko chwilkę. Zapamiętujemy ten klimat, rozkoszujemy się cudownym widokiem, którego długo nie zapomnimy. Wspaniała wycieczka na zakończenie przygody z Emiratami. Prawdziwa wisienka na torcie! Tort pyszny, ale wisienka po prostu rozpływa się w ustach… ? Wycieczka objazdowa po Emiratach to doskonały wypoczynek i zwiedzanie w jednym. Bogactwo, przepych, rozmach i wszystko co „naj”, to wizytówka tego niesamowitego kraju, w którym wszystko jest możliwe… Wszystko co najwyższe, największe, najnowocześniejsze jest możliwe tylko tutaj. Bez ograniczeń, bez zahamowań, ze środka pustyni do centrum świata. Jeśli coś jeszcze nie powstało, jeśli czegoś jeszcze nie wybudowano, jeśli czegoś jeszcze nawet nie wymyślono, to na pewno niedługo ziści się to właśnie w Dubaju! Tego jesteśmy pewni, bo po tym co zobaczyliśmy, w nic już nie możemy zwątpić… Organizacja wyjazdu bardzo dobra, wycieczka prowadzona w dobrym tempie, bez przeładowania programu i bez pośpiechu, a jednocześnie pokazująca wszystkie walory Emiratów i miejsca, które warto zobaczyć. Jesteśmy zachwyceni i polecamy ten wyjazd wszystkim, którzy są ciekawi świata.

Witam. Pragnę podzielić się z Państwem opinią na temat wycieczki objazdowej po Półwyspie Apenińskim. Postaram się to zrobić jak najbardziej rzetelnie i możliwie jak tylko się da – sprawiedliwie. Wyjeżdżamy z rodziną dość często, więc myślę, że już jako takie zdanie na temat oceny podróżowania mogliśmy sobie przez lata wyrobić. Tym bardziej, że moja opinia jest wypadkową całej naszej podróżniczej rodzinki, czyli mojej, mojego męża, pięcioletniej córci oraz dwóch babć. Mając taki „arsenał” nie jest łatwo wstrzelić się w gusta wszystkich członków. A tu proszę. Itace się udało. I to jak! Ale po kolei. Zacznę może od tego, że była to nasza pierwsza wycieczka objazdowa. Dotąd zawsze wybieraliśmy wczasy, by na miejscu wypożyczać samochód i przemierzać dany kraj. Nie powiem, lekkie obawy przed wyjazdem były. Przeczytaliśmy (niestety) kilka nieprzychylnych opinii , które – jak życie pokazało – były całkowicie oderwane od rzeczywistości i najprawdopodobniej pisane przez życiowych malkontentów, jadących na wakacje nie po to aby przeżyć przygodę życia i zobaczyć inny ciekawy świat, ale po to, by szukać dziury w całym, wyszukiwać błędów i potknięć organizatora oraz czerpać nieopisaną radość gdy już uda im się wynaleźć jakikolwiek defekt… Drugi powód do niepokoju, to stereotypowe przeświadczenie, że wycieczka objazdowa wygląda mniej więcej tak jak zapowiedział nasz znajomy. Powiedział on tak: (cyt)”… popędzą was jak bydło z Montany do Teksasu i tyle Włochy zobaczycie…” Dość tego!!! My jednak spróbujemy!!! Jedziemy!!! Start. Łódź. My z Łodzi. Inni z Warszawy, Lublina, Poznania czy Gdańska. Wszyscy zjeżdżają do Opola. Tam sprawna przesiadka na jeszcze pachnący świeżością VDL. Przed nami 14 godzin jazdy. Po drodze 3 postoje. Z naszej piątki 80% dojazdową noc przesypia „na luzie”. Pozostałe 20% to chłop na 1.90 wysoki. Stękał, wiercił się, szczęśliwy i wyspany nie był… ale zanim zdążył całkiem ścierpnąć już witało nas słońce w SAN MARINO. Najstarsza republika Europy ugościła nas przepysznymi lokalnymi likierami i jeszcze lepszymi widokami z murów zamku La Rocca o Guaita, znajdującego się na szczycie Monte Titano. Po długiej podróży takie mikropaństwo jest idealne na rozprostowanie kości. CESENATICO – latem nadmorski kurort, w listopadzie ludzi jakby mniej. I dobrze, bo cała plaża nasza! Pierwszy nocleg. Pierwszy hotel. Victory. Co tu dużo pisać. Najważniejsze kryterium spełnił w 100 %. Było skromnie, ale bardzo czysto i schludnie. I przytulnie też. ASSISI (Asyż) – Myśleliśmy, że mamy ogromnego pecha. Mgła. Nic prawie nie widać…. Ale to nieprawda, że mamy pecha. Mamy wielkie szczęście, bo nam Asyż dzięki tej mgle przedstawił się jako niesamowicie klimatyczne miejsce. Dla tych, którzy uwielbiają urok średniowiecznych, śródziemnomorskich miasteczek, pełen atrakcji Asyż wydaje się być miejscem wymarzonym do odwiedzin. VATICANO (Watykan) – Państwo-miasto niesamowite. Prawdopodobnie nie ma osoby, na której Watykan nie wywarłby ogromnego wrażenia. A już Bazylika Św. Piotra, to absolutny majstersztyk sztuk wszelakich. Jej wnętrza i zgromadzone w nich zbiory fascynują, zadziwiają, przytłaczają swoim ogromem, ilością i sławą. Czy może po takiej dawce estetycznych emocji jeszcze cokolwiek nas tego dnia zadziwić? Oczywiście… To ROMA (Rzym) – Jeśli do tej pory ktokolwiek z nas czuł jeszcze jakikolwiek niedosyt, to spacer po stolicy Włoch nasycił wszystkie zmysły. Cudowne dźwięki wszędobylskich rzymskich fontann, cisza Panteonu, niesamowity gwar okolic Ołtarza Ojczyzny na Piazza Venezia, smak przepysznych lodów przy Di Trevi, a na koniec gigantyczna dawka historii na trasie od Forum Trajana aż po jeden z Siedmiu Nowych Cudów Świata – Koloseum. RZYM to perła. Nagromadzenie piękna w tym mieście na metrze kwadratowym wręcz przytłacza… Przytłoczyła nas jeszcze bardziej niż dzień wcześniej Rzym kolejna wizyta w Watykanie. Nie wiem jakim cudem nasza pilotka Pani Ala to zrobiła, ale załatwiła wejściówki na Audiencję Generalną u papieża i to w takim miejscu, że po katechezie papież Franciszek podszedł w to miejsce, gdzie akurat mieliśmy miejscówki. Pogadanka, „przybita piątka” i soczysty buziak dla naszej córy od Głowy Kościoła – to są chwile, które zostaną już w pamięci i wspomnieniach do końca życia całej naszej rodziny… MONTECASSINO (Monte Cassino) – odwiedzamy jeszcze tego samego dnia. Wjazd stromą drogą dostarcza wielu wrażeń i emocji. Równie duże emocje wywołuje wizyta na cmentarzu Polaków poległych w Bitwie pod Monte Cassino. Chwila zadumy nad losem młodych polskich żołnierzy, a następnie odwiedziny w opactwie benedyktyńskim, którego piękno nie pozwala pozostać obojętnym. Dopełnieniem kolejnego, pełnego wrażeń dnia jest wizyta w muzeum Bitwy o Monte Cassino. Bardzo ciekawym. Bardzo pobudzającym wyobraźnię. W międzyczasie trzy noce spędziliśmy w niewielkim hoteliku Albergo Splendore w miejscowości FIUGGI. O hotelu czytaliśmy raczej pochlebne recenzje. I my również z czystym sumieniem chcielibyśmy mu wystawić opinię dobrą. W sumie to nawet bardzo dobrą, bo podobnie jak w pierwszym hotelu było bardzo czysto, przytulnie, rodzinnie wręcz. Miasteczko zaś FIUGGI obejrzeliśmy na własną rękę jednego z wolnych wieczorów. Jest bardzo urokliwe. Szczególnie stare miasto na szczycie wzniesienia subtelnie podświetlone zachęca do spacerów wąskimi uliczkami… FIRENZE (Florencja) – to kolejna „estetyczna bomba” na trasie tej wycieczki. Katedra Santa Maria del Fiore wrażenie wywiera po prostu piorunujące. Na trasie spaceru po mieście Medyceuszy są też takie miejsca jak Piazza della Signoria z Pałacem Vecchio i Loggia dei Lanzi. Tu miłośnicy kultury i sztuki mają sporo czasu na kontemplowanie dzieł największych mistrzów doby renesansu. Jeśli do kogokolwiek przemawiają takie nazwiska jak Dante Alighieri, Michał Anioł, Galileusz – to Florencję bezdyskusyjnie musi odwiedzić. A na koniec tej wspaniałej podróży Itaka zabrała nas w miejsce absolutnie niesamowite! Do Wenecji (VENEZIA). Przyznam, że spodziewaliśmy się najgorszego. Brudu, brzydko pachnących kanałów i skrajnie dużej ilości turystów. Tymczasem Wenecja nas zszokowała. Już początek zapowiadał wielką wodną przygodę. Rejs statkiem Barracuda po Canale della Giudecca, to było dopiero preludium do wielkiej dawki cudowności, które mieliśmy okazję zobaczyć. O tym, że Plac Św.Marka, to jeden z najsłynniejszych placów świata wiedzą pewnie wszyscy. Wszyscy też wiedzą jak wygląda Pałac Dożów, Most Rialto oraz jak wyglądają weneckie, karnawałowe maski i weneckie gondole. I mimo tego, że każdy to wie i każdy gdzieś już to widział, to nic, absolutnie NIC nie zastąpi możliwości zobaczenia tego na własne oczy! Wenecja jest oszałamiająco piękna. Nie sposób nawet wymienić wszystkich miejsc, które odwiedziliśmy. W Wenecji co drugi dom wygląda jak pałac. Kościołów, mostów, kanałów zliczyć się nie da. Człowiek patrzy na to miasto i nie dowierza w to co widzi. Wenecja hipnotyzuje. Wenecja czaruje. Wenecja zadziwia… Na koniec pobytu w tym mieście świetny rejs taksówkami po Canale Grande. Coś wspaniałego! Na „Klasyczne Włochy” decydowaliśmy się z pewną nutką niepokoju. Jakże niepotrzebnie się martwiliśmy! Autobus? Spoko. Nie jechaliśmy przecież na Kamczatkę tylko do Włoch. Owszem może i mogłoby być więcej miejsca między siedzeniami, ale nie ma. W samolocie też nie ma. Nie przesadzajmy więc, bo dało się wytrzymać. Do tego czas często umilały filmy. Świetnie dobrane do aktualnego miejsca, do którego zmierzaliśmy, bądź z którego właśnie wracaliśmy… Kierowcy? Pan Bronek i pan Aleksander – Spokój, pewność (Monte Cassino), pełen profesjonalizm. Posiadali wszystkie cechy jakich należy wymagać od zawodowców. Pilot/ka? Pani Alicja. Liga Mistrzów. Kobieta o niewyczerpanej energii, niesłabnącej pasji, zadziwiającej cierpliwości oraz matczynej wręcz troskliwości. Top of the top. Wzór. Opiekun, opoka i świetny człowiek. Przyszli piloci mają się na kim wzorować. Hotele? Nie oszukujmy się. Wycieczka objazdowa to nie wczasy w pięciogwiazdkowym hotelu Burj Al Arab w Dubaju. Kto tego nie rozumie, temu współczujemy podróżowania. Najważniejsze – wszędzie było bardzo czysto! Od holu wejściowego po łazienkę i prześcieradło na łóżku. Wyżywienie? Hm… Tu mam mały kłopot z miarodajną oceną. Wkalkulowaliśmy już przed wyjazdem, że podczas zwiedzania i tak będziemy się dodatkowo posilać, więc specjalnie rozczarowani się nie czuliśmy. Jedzenie było dobre i przede wszystkim świeże. Ale żeby ocena była kompletna, to napiszę, że ciut, ciut więcej można by było dać na śniadanie (tak stwierdził mąż). Przewodnicy lokalni? Przepraszam, ale imion Pań nie pamiętam. Wszystkie Panie opowiadały nader ciekawie. Widać było, że zależy im, aby wycieczkowiczom zostało coś w pamięci po wizycie w mieście. Na najwyższą notę zasłużyła naszym zdaniem Pani oprowadzająca po Rzymie… Program wycieczki? Napiszę tak. Nas program nie tylko zadowolił. Nas program zachwycił! Jeszcze nigdy nie zobaczyliśmy tak dużo w tak stosunkowo krótkim czasie. Dodam także, że ani nasza 5-latka nie narzekała na bolące nóżki, ani dochodzące siedemdziesiątki babcie. A świadczy to tylko o tym, że program został skrojony perfekcyjnie. Sama organizacja wycieczki jest również godna pochwalenia. Synchronizacja wszystkich przejazdów, wejścia do kościołów, muzeów, przejścia, itp. – bez jakichkolwiek zastrzeżeń (a pewne niewielkie opóźnienia jakie się zdarzały niech zostaną tajemnicą grupy). Grupy – dodam - bardzo dobrze zorganizowanej. Na koniec chciałabym w imieniu rodziny podziękować Itace za tę świetną imprezę. Każdy z nas wrócił do domu z bagażem pełnym duchowych doznań i estetycznych wrażeń. Dziś wiemy, że niemożliwe byłoby zobaczenie tego co mieliśmy możliwość zobaczyć na własną rękę w tym czasie i za takie pieniądze. Potwierdzeniem tego, co tu właśnie opisałam niech będą zdjęcia autorstwa mojego małżonka dokumentujące chronologicznie ten jedyny w swoim rodzaju pobyt… Już dziś się zastanawiamy jakie będzie kolejne miejsce, na które zabierze nas Itaka. Bo, że nas zabierze jesteśmy w stu procentach pewni. Dziękujemy! Monika z rodziną.

Chcieliśmy, aby nasze wakacje były przepełnione pozytywnymi emocjami i były pełne niepowtarzalnych wrażeń. Takie też były dwa tygodnie, które spędziliśmy na najstarszej i drugiej co do wielkości wyspie archipelagu Wysp Kanaryjskich jaką jest Fuerteventura. Wyspę tą dzieli zaledwie 115 km od północno-zachodnich wybrzeży Afryki. Temu też sąsiedztwu zawdzięcza swój skarb – rozległe piaszczyste plaże. Przez tysiąclecia złote piaski były tu nanoszone z wiatrem znad lądu jako drobiny kurzu. Nic więc dziwnego, że Fuerteventura nazywana jest „plażą Wysp Kanaryjskich”, ponieważ znajduje się tutaj ich ponad 150. Wiele z nich to nie tylko istny raj dla wielbicieli kąpieli słonecznych, ale także niebo dla żeglarzy i surferów (najsilniejsze na całym archipelagu wiatry oraz 2-metrowe fale). To właśnie silnemu wiatrowi wyspa ta zawdzięcza swoją nazwę (hiszp. fuerte - silny, viento - wiatr). Jeżeli chodzi o sam hotel, który wybraliśmy SBH Jandia Resort to po mimo tego, że budynek nie należy do najnowszych (zbudowany w 1995 roku, odnowiony w 2005 roku), to utrzymany jest w czystości. Resort składa się z 3 budynków: Tamango, Ventura i Maxorata (część z apartamentami), które są ze sobą połączone recepcją i ogrodem, na terenie hotelu jest kilka wind. Pokoje dwuosobowe są o wyższym standardzie niż apartamenty. My mieszkaliśmy w apartamencie (w chwili rezerwacji nie było już dostępnych pokoi standardowych) z bocznym widokiem na ocean. Apartament składał się między innymi z sypialni, w której stało duże łóżko, szafki nocne, szafa, toaletka i krzesło, na suficie był umieszczony wentylator (klimatyzacja), który spełniał swoją rolę w miarę dobrze i pracował bardzo cicho. Kolejnym pomieszczeniem był pokój, w którym stały 2 kanapy, stół z krzesłami, szafką na której stał telewizor (odbierał polski kanał TV Polonia :)) a także znajdował się aneks kuchenny z takim wyposażeniem jak: lodówka, 2 palniki, czajnik, garnki, patelnie, naczynia, sztućce, szkło, korkociąg. Aneks w naszym przypadku był oczywiście zbędny, ale lodówka czy możliwość zrobienia herbatki do poduszki są mile widziane. Z tego pomieszczenia można było się dostać na obszerny balkon, na którym znajdował się plastikowy stół i 2 krzesła, a na ścianie była umieszczona rozkładana suszarka do ubrań. W łazience znajdowała się wanna z prysznicem, umywalka z wielkim lustrem, toaleta, bidet, suszarka do włosów, szampon do włosów, żel pod prysznic i ręczniki. Dodatkowo w przedpokoju znajdowała się wbudowana szafa, gdzie można było umieścić walizki, obuwie lub powiesić odzież na wieszakach. Pokoje były codziennie sprzątane, łóżka słane, ręczniki wymieniane, myta podłoga itp. Obsługa hotelu począwszy od recepcji aż po personel sprzątający jest bardzo uprzejma i pomocna, naprawdę zasługuje na 5*. Przy recepcji znajduje się bardzo przestronny hol gdzie można usiąść na wygodnych kanapach. Restauracja główna mogła pomieścić około 500 osób, mimo pełnego oblężenia hotelu nie było problemu, żeby znaleźć wolny stolik. Posiłki były w formie bufetu, kucharze na bieżąco dokładali jedzenie, więc nie było sytuacji, że jak ktoś przyszedł później to miał mały wybór dań. Co do samych posiłków, to śniadanie było między godziną 8:00-10:30. Wybór był naprawdę duży, kucharze przygotowywali przy gościach m.in. świeże jajka sadzone, jajecznicę, naleśniki, omlet, kiełbaski. Oprócz tego były sałatki, owoce, pieczywo, ser, wędliny, dżemy, miód, nutella, płatki (różnego rodzaju), jogurty, mleko, ciastka, babeczki i wiele innych. Można było się napić kawy albo świeżo wyciskanych soków, które były wyśmienite. Kelnerzy bardzo zwinnie sprzątali stoliki i zabierali niepotrzebne naczynia ze stolików. Obiad był między godziną 12:00 a 14:30, natomiast kolacja między godziną 18:00 a 21:30. Kuchnia była smaczna i różnorodna, każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Kolacje pozwalały na popróbowanie hiszpańskich specjałów (serów, świeżych ryb i owoców morza). Szczególnie mogę polecić ryby i wszystko co robią przy kliencie (show cooking). Dla każdego coś dobrego, no i ciasta na finish – przysłowiowe „niebo w gębie”. Restauracja w zupełności spełniła moje oczekiwania (3 kg więcej po urlopie), naprawdę. Wybór dań szeroki, przesympatyczna obsługa – uśmiechnięta, sprawna i pomocna. W barach serwowano lokalne alkohole i drinki, które były naprawdę na dobrym poziomie. Jeden bar znajdował się przy basenie, był to bar z napojami, drinkami, kawą, lodami i ciastem czynny od 10:30 do 18:00. Natomiast od 18:00 drinków można się było napić w lobby bar (forma all inclusive do północy, później przez godzinę płatny do 1:00). Dużo miejsca żeby usiąść zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Do orzeźwiających kąpieli zapraszały baseny hotelowe (ze słodką wodą): jeden (180 cm) i brodzik dla dzieci w części przy barze i restauracji i dwa nieco płytsze zlokalizowane w innej części hotelu. Zarówno w pierwszej jak i drugiej części przy basenie znajdowały się leżaki. Leżaków było dużo i nie było problemu aby znaleźć wolny leżak dla siebie. Osobiście przeszkadzało mi to, że przy basenie, na leżaku nie można było napić się kawy w filiżance, a jedynie w plastikowym kubku (szkło i porcelana jedynie w obrębie baru) oraz minusem (dla osób niepalących) jest brak wydzielonego miejsca przy basenach dla palaczy. Praktycznie codziennie były prowadzone animacje i konkursy zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych (choć tych dla dorosłych było zdecydowanie więcej). Można było sprawdzić swoich sił w strzelaniu z wiatrówki, grze w tenisa stołowego, tenisa ziemnego i siatkówce. Codziennie w hotelu o godzinie 21:30 zaplanowana była atrakcja wieczoru. Między innymi były pokazy na żywo (np. flamenco), konkurencja typu „kobiety kontra mężczyźni”, gra „bingo”, muzyka na żywo itp. Można było się świetnie bawić a do tego wygrać m.in. butelkę szampana albo bilet do zoo „Oasis Park”. Na terenie hotelu znajdowały się dwa stoły bilardowe (opłata 2 euro za 1 grę), 2 krzesła do masażu (opłata 2 euro za 5 minut). Zwolennicy aktywnego wypoczynku nie powinni narzekać, gdyż na terenie hotelu znajdował się kort tenisowy, boisko do siatkówki plażowej, można było pograć w koszykówkę, piłkę nożną lub tenisa stołowego a także skorzystać z bezpłatnej siłowni. Internet wi-fi na terenie hotelu jest płatny: 7 euro za 1 dzień albo 25 euro za tydzień. Dodatkowo na recepcji można wypożyczyć ręczniki plażowe (depozyt 10 euro i każda wymiana 1 euro). Na recepcji można kupić drobne pamiątki, magnesy, kartki pocztowe, które można od razu wysłać. Sam hotel jest pięknie położony (na skarpie, ale blisko centrum) z widokiem na ocean i przepiękną plażę. Dojście na plażę z hotelu zajmuje spacerkiem niecałe 10 minut. Natomiast do centrum Morro Jable dostać się można spacerkiem (deptakiem lub plażą) w około 20 minut. Znajduje się tam wiele małych sklepików z pamiątkami oraz centrum handlowe Ventura (znane marki: Douglas, Esprit, Mango i wiele innych). Podążając w stronę centrum miasta mijamy po drodze wiele wypożyczalni samochodów, ceny zaczynają się od ok. 35 euro za dzień. Jeżeli chodzi o atrakcyjne miejsca jakie warto zobaczyć, to jedną z ofert proponowanych przez biuro Itaka jest wycieczka fakultatywna na wyspę Lanzarote. Wyspa ta położona jest nie daleko północnej części Fuerteventury, autokar zabiera turystów spod hotelu o ustalonej godzinie do miasta Corajelo, następnie płyniemy promem około 25 minut na sąsiednią wyspę. Po dotarciu na Lanzarote czeka na nas kolejny autokar i przewodnik. Wycieczka ma charakter objazdowy, jednym z pierwszych miejsc odwiedzanych na wycieczce jest Park Narodowy Timanfaya. Wycieczka po parku składa się z trzech części. Pierwsza część to trzy krótkie pokazy geotermalne, gdzie pracownik udowadnia tezę, że turyści znajdują się na terenach wulkanicznych. Druga część to krótka przerwa gdzie można zrobić kilka zdjęć. Trzecia i ostatnia część jest najciekawsza, autokar zabiera turystów tzw. szlakiem wulkanów, gdzie można podziwiać niezwykły krajobraz po erupcyjny przypominający Marsa. Jednym z ciekawszych miejsc na wyspie jest również krater El Golfo, ponieważ zalega w nim zielona woda, kolor zawdzięcza bardzo dużej ilości alg. Pani przewodnik ciekawie i z pasją opowiadała o miejscach, które zwiedzaliśmy oraz chętnie odpowiadała na każde pytania. Historia wyspy jest bardzo ciekawa, ze względu na erupcje wulkanów, ostatni wybuch miał miejsce w I poł. XIX wieku. Wycieczka jest bardzo ciekawa i dobrze zorganizowana, dlatego też śmiało mogę ją polecić. Jednym z ciekawszych miejsc na Fuerteventurze jest plaża Playa de Barca, co roku na przełomie lipca i sierpnia odbywają się tam mistrzostwa świata w windsurfingu i kiteboardingu. Sama plaża jest położona około 20 km od miejscowości Morro Jable. Dojechać tam można na kilka sposobów. Polecam dojazd autobusem nr 5, kurs w jedną stronę 2,6 euro za osobę. Kierowcy należy powiedzieć, że chcemy dojechać do hotelu Melia Gorriones. Sama plaża jest przepiękna i ma swój niepowtarzalny urok, a dodatkowo widok ogromnej ilości surferów zmagających się z wodą jest niepowtarzalny. Laguna ma głębokość maksymalnie 60 cm, a woda w niej jest bardzo ciepła. Wydzielone są specjalne strefy dla plażowiczów oraz surferów. Po lewej stronie znajdują się szkoły surfingu oraz wypożyczalnie. Będąc na wyspie grzechem jest nie odwiedzić jednej z największych atrakcji wyspy jaką jest zoo „Oasis Park”. Codziennie pod hotel podjeżdża autokar, dzięki któremu można bezpłatnie dostać się do ogrodu zoologicznego. Na miejscu można wykupić wiele atrakcji np. interakcję z lemurami, kąpiel z lwami morskimi, czy przejażdżkę na wielbłądzie. Niezapomnianych wrażeń na pewno dostarczy nam integracja z lemurami. Jest to bardzo pozytywne i zabawne doświadczenie. Po wejściu do ogrodu zwierzęta radośnie skaczą i ganiają się pod drzewach. Pracownik rozda każdemu szaszłyk owocowy, a lemury natychmiast wskakują ludziom na ręce i wyjadają owoce robiąc przy tym przezabawne miny. W tym czasie można zrobić zdjęcia i podziwiać te piękne zwierzęta, które żyją na wolności tylko na Madagaskarze. Same zoo jest ogromne, składa się z ogrodu botanicznego, gdzie można zobaczyć przeróżne kaktusy pochodzące z całego świata. O konkretnych godzinach zaplanowane są pokazy lwów morskich, dzikich ptaków drapieżnych czy papug. Bardzo dużym plusem jest karmienie zwierząt np. żyraf lub wielbłądów, torebka z jedzeniem kosztuje 1,5 €. Innym miejscem godnym zobaczenia na Fuerteventurze jest Ajuy, gdzie rozciąga się wspaniały brzeg klifowy, z mnóstwem jaskiń. Do jednej z nich można nawet wejść idąc po szlaku, na końcu którego dociera się do punktu widokowego oraz wejścia do jaskini. Kolejnym ciekawym miejscem jest bordowo-biała latarnia położona niedaleko miejscowości El Cotillo. Na miejscu można podziwiać skalisty brzeg oraz kamienie ułożone przez turystów na różne sposoby. Jest tam również szlak z kilkoma opisanymi na tablicach miejscami, które mają swoją historię. Warto również wspomnieć o wydmach Dunas de Corajelo, gdzie znajdują się piękne białe piaski. Całe miejsce przypomina pustynię, na końcu której znajduje się błękitny ocean. Przez dwa tygodnie jakie spędziliśmy na wyspie mieliśmy możliwość zobaczyć wiele atrakcyjnych miejsc, można by o nich pisać i pisać. Oprócz miejsc wyżej wymienionych polecam gorąco skorzystać z wycieczki objazdowej po Fuerteventurze, dzięki której będziemy mogli odwiedzić farmę na której uprawia się aloes i tworzy z niego kosmetyki. Jeśli ktoś myśli, że będzie się nudzić na wyspie i będzie brakowało mu atrakcji to zapewne jest w błędzie. Oprócz takich atrakcji jak: przejażdżka quadami, rejs katamaranem w pogoni za delfinami, nurkowanie czy skutery wodne, jest jeszcze wiele innych, które sprawią, że zwykłe wakacje mogą zamienić się w niezapomnianą przygodę. Podsumowując nasze wakacje, zaliczamy je do udanych i niezapomnianych. Wróciliśmy opaleni, wypoczęci i pełni wrażeń. Warunki jakie nam stworzyła obsługa hotelowa były naprawdę na dobrym poziomie. Polecamy to miejsce zarówno dla par, rodzin z dziećmi jak i osób starszych. Do galerii dodaliśmy wybrane zdjęcia z wakacji, może choć trochę przybliżą Wam to czego możecie się spodziewać na Fuerteventurze :)

Moja kolejna przygoda z Itaką wiąże mi się ze zwrotem „pierwszy raz”… Bo oto pierwszy raz w życiu wyjechałam w podróż za granicę jesienią, pierwszy raz zobaczyłam tak wiele w tak krótkim czasie i pierwszy raz byłam zupełnie sama – bez przyjaciół, rodziny, ludzi, których znam. W ramach prezentu od rodziny miałam spędzić te kilka dni z dala od obowiązków, pracy, najbliższych i codziennego zgiełku. W planie był aktywny odpoczynek połączony z tym, co kocham najbardziej – ze zwiedzaniem i podziwianiem świata. Szybko, bo już z pierwszym dniem wycieczki wszystkie obawy i wątpliwości związane z samotnym wyjazdem przeminęły z wiatrem, ale nie z takim silnym deszczowym tylko z cudownie delikatną jesienną bryzą, bo okazało się, że nawet pogoda dopisała! Pomimo pewnego ryzyka pogodowego polecam październik, bo ani za gorąco, ani za zimno, zaś liczebność grupy ma wówczas charakter kameralny (nasza liczyła 26 osób, a z tego co słyszałam wcześniejsze letnie grupy liczyły nawet ok. 50 osób). Towarzysze podróży zaś okazali się sympatycznymi, młodymi duchem ludźmi z zainteresowaniem światem wyrysowanym na twarzach. Kolejny raz nadto przyszło mi się przekonać o niedościgłym perfekcjonizmie organizacyjnym Itaki. Wszystkie elementy wycieczki – przejazdy, hotele, wyżywienie, realizacja programu – były zapięte na ostatni guzik. Szczególny ukłon należy się naszej pilotce rewelacyjnej Pani Uli, dzięki której w czasie wolnym udało mi się zobaczyć w Pradze wystawy Salwadora Dali i Alfonsa Muchy oraz zwiedzić Muzeum Kubizmu. Pani Ula umilała nam czas przejazdów interesującymi historiami, legendami i masą ciekawych informacji o mijanych miejscowościach, atrakcjach turystycznych itd. I to już od chwili wyjazdu w Polsce. Pani Ula zaskoczyła wiedzą obejmującą całą Europę Środkową. W Polsce przedstawiła nam np. ciekawostki dotyczące Gór Stołowych, a nawet mniej znanych miast mijanych na trasie jak Głogówek, Kudowa Zdrój, Kłodzko czy Głubczyce. Z kolei nasz przesympatyczny, bardzo dobry i doświadczony kierowca Pan Zenon to fontanna nieustająco tryskająca dowcipami i żartami – Panie Zenku kolejny raz, myślę, że nawet w imieniu całej grupy – dziękuję za pysznego makowca!!! Przejazd odbyliśmy komfortowym, wygodnym i ciepłym autokarem z możliwością oglądania ciekawych filmów (przyszłym uczestnikom polecam zamówienie komedii „Za jakie grzechy, dobry Boże” – ubaw po pachy gwarantowany!!). W autokarze można zakupić napoje (np. wodę, piwo). Program zwiedzania pomimo, iż baaaardzo bogaty (zrobiłam ok. 900 zdjęć!!) rozłożony był w czasie tak, iż trudno było o szczególne zmęczenie. Oczywiście wygodne obuwie na płaskiej podeszwie niezbędne. Każdego dnia mieliśmy godzinkę do dwóch czasu wolnego, w trakcie którego mogliśmy zjeść obiad, zakupić pamiątki lub zorganizować krótkie indywidualne zwiedzanie. Nasi przewodnicy z kolejnych miast okazali się profesjonalistami dysponującymi niezwykle szeroką wiedzą na temat zwiedzanych obiektów, co ważne, naprawdę potrafili zainteresować, a nie zanudzić. Dla mnie okazało się niezwykle przydatne to, iż zwiedzanie odbywało się z użyciem dalekosiężnej mini słuchawki nausznej, przez którą słuchaliśmy naszych przewodników. Dzięki temu mogliśmy chodzić wokoło (na odległość nawet ok. 50-100 m), oglądać i fotografować cały czas słuchając. Zniwelowało to niemal do zera zazwyczaj dość nużące stacjonarne słuchanie i dreptanie w jednym miejscu. Jak dla mnie – rewelacyjny wynalazek!! Z ważnych kwestii walutowych – w Budapeszcie wszędzie można płacić zarówno w forintach jak i w euro, w Pradze raczej tylko koronami. Przed podróżą warto zajrzeć na strony wydarzeń kulturalnych organizowanych w każdej ze stolic (są też w jęz. angielskim) by dodatkowo w czasie wolnym zobaczyć coś więcej np. w Bratysławie trafiliśmy na noc świateł. Jeśli chodzi o większe zakupy to w Bratysławie nie ma na nie czasu, zaś Wiedeń jest najdroższy, dlatego warto przeznaczyć większe pieniążki na Węgry i Pragę. Tam jest najwięcej czasu wolnego, zaś np. w Budapeszcie odwiedzamy olbrzymią halę targową Vasarcsarnok, gdzie można zakupić pamiątki, rękodzieło, produkty regionalne (szczególnie polecam pyszną herbatkę w kolorowych metalowych pudełkach, pasty paprykowe – rewelacja do sosów i gulaszu oraz tutejsze salami), a także spróbować przysmaków kuchni regionalnej - dania gorące są tu podawane tradycyjnie w ….garnkach! Oczywiście koniecznie trzeba spróbować gulaszu z kluseczkami, zaś na słodko podawane są przepyszne langos’y. Hotele na trasie przejazdu (wszystkie 3-gwiazdkowe) były bez zarzutu. 2 noce spędziliśmy w praktycznie nowym, świeżutkim hoteliku Rozalka pod Bratysławą (ze stadniną koni i mini zoo), jedną noc w hotelu Zuglo w Budapeszcie (w podziemiach był wellness, a w pokojach mini-lodówki, ten hotel miał jednak łazienkę troszkę gorszego standardu niż pozostałe dwa), zaś ostatnie 2 noce w hotelu Slavia przy olimpijskim ośrodku sportowym w Pradze, położonym nota bene przy 24h Tesco. Pokoje, pościel, ręczniki – czyściutkie. Wszędzie zapewniano gorącą wodę i TV (bez programów polskich). Można też było zazwyczaj w okolicach recepcji wieczorem zakupić napoje czy mocniejszy trunek, bądź zagrać np. w bilard. W Pradze był osobny pokoik z komputerem z dostępem do Internetu – goście hotelowi nieodpłatnie otrzymywali karteczkę z kodem dostępu. Śniadania (w godzinach ok. 7.00-8.00) i kolacje (w godzinach ok. 20.00-21.00) były sycące i smaczne. Zazwyczaj podawano dania kontynentalne, ale i nierzadko również te miejscowe, charakterystyczne dla danego regionu np. zupę bramborową na Słowacji. Śniadania były zorganizowane w ramach tzw. szwedzkiego stołu, zaś kolacje były zazwyczaj dwudaniowe (zupa i drugie danie z napojami). I tu uwaga – na terenie Słowacji i Czech darmo doszukiwać się surówki czy warzyw na talerzu drugiego dania – jeśli są to raczej jako minimalistyczna dekoracja. Uroczysta kolacja w karczmie w Pradze („Restauracja u Medvidku”) oferowała dodatkowo deser z degustacją piwa i wina. Jak wspomniałam udało nam się bez problemu zrealizować cały program wycieczki, jednakże dodatkowo Pani Uli czasem udawało się pokazać nam coś więcej np. cudnie kolorowy dom Hundertwassera w Wiedniu czy rewelacyjny zabytek dwudziestolecia międzywojennego Pałacyk Lucerna przy Pl. Wacława w Pradze z rzeźbą intrygującego wiszącego do góry nogami konia z rycerzem siedzącym mu na ….brzuchu (!!). Myślę, że nie zdradzę aktualnie już powszechnie znanej tajemnicy o organizacji przez Panią Ulę dla uczestników wycieczki rewelacyjnego wieczornego rejsu po Dunaju w Budapeszcie. Płynęliśmy barką z pięknie urządzonymi wnętrzami, zaś obsługa zaserwowała wszystkim szampana. Widok rewelacyjnie oświetlonych budynków po obu stronach rzeki zapierał dech w piersiach i pozostawił niezapomniane wrażenia!! Oprócz rejsu mnie na trasie wycieczki najbardziej zachwyciły: teren wokół zamku w Bratysławie, wnętrza pałacu Schonbrunn oraz pomnik Straussa w Wiedniu, Baszty Rybackie w Budapeszcie i węgierskie jedzenie (jestem miłośnikiem wszystkiego, co paprykowe), zaś w Pradze – w zasadzie wszystko!! Najpiękniejsze katedry, rynki, najciekawsze atrakcje turystyczne – właśnie zdecydowanie te praskie. W majestatycznym Wiedniu koniecznie natomiast trzeba usiąść choć na chwilkę w jednej z tych klimatycznych kafejek z początków XX w. a nawet XIX w. W kafejce Aida z 1913 r. ulokowanej naprzeciwko Opery Narodowej piłam najlepsze w życiu cappuccino!! Swoją drogą właściciel prowadzi jedyną siostrzaną kawiarnię za granicą - w Krakowie przy Rynku Głównym 27!! Wszystkie 4 stolice swym bogactwem zabytków i atrakcji urzekają, potrafią oszołomić, oczarować, zaskoczyć, a nawet rzucić na kolana. Stolicą, która jednak oferuje turystom najwięcej jest mym zdaniem Praga z jej największą w Europie starówką. Od najstarszej jej części po najnowocześniejszą część miasta Praga rewelacyjnie ukazuje przejście z epoki do epoki, historyczno-społeczny rozwój i zwykły upływ czasu. Praga też intryguje i łamie konwenanse, a to metalowymi niemowlętami raczkującymi na wieży telewizyjnej, a to miejscami takimi jak Sex Machines Museum czy pomnik dwóch ruchomych mężczyzn siusiających na flagę….Czech, a to wreszcie kubistyczno-secesyjną architekturą, która przyciąga ludzi z całego świata (jedyne kubistyczne budynki na świecie mieszczą się właśnie w Pradze!!). Pyszne knedliczki, przygrywający turystom grajkowie, wszechobecny bajkowy krecik, a nawet uliczny masaż tajski… można wymieniać bez końca. Z pewnością w Pradze można spędzić nawet tydzień i nie nudzić się ani chwili. Jeśli ktoś zatem chciałby dowiedzieć się: co oznacza po czesku zdanie „kto ne ma listka w zadu”, kim a raczej czym dla Węgrów był turul, jak smakuje najsłynniejszy wiedeński tort Sachera pieczony nieustannie od XIX w. i w której europejskiej stolicy odbył się pierwszy „Sylwester” na świecie – powinien koniecznie udać się na tę wycieczkę!!! Zachęcam wszystkich, bo naprawdę warto, zwłaszcza przy tak niskiej cenie!! Ja wiem jedno, to nie jest ostatnia taka moja wyprawa!! I na zakończenie – serdeczne pozdrowienia dla Pani Joli z Warszawy - mojej towarzyszki podróży.

Hotel znakomicie położony – znajduję się na krawędzi atrakcji Słonecznego Brzegu – wychodząc z hotelu w prawo – po kilku krokach napotkamy bary, restauracje z muzyką na żywo, wypożyczalnie sprzętu sportowego, przystanek kolejki, która zawiezie nas do centrum miejscowości. Wychodząc zaś z hotelu w lewo – mamy możliwość przyjemnego spaceru w ciszy, ale nie po totalnym odludziu. Zatem recepta jest prosta – szukamy rozrywki - idziemy w prawo, spokoju i ciszy - w lewo. Kilka kroków od hotelu znajduje się przystanek autobusowy, z którego codziennie odjeżdżają autobusy do Nessebaru (trzeba zwiedzić bezwzględnie), a także do Burgas czy Varny. Sam hotel robi bardzo dobre wrażenie, odnowiony, czysty wręcz do przesady. Personel recepcji bardzo pomocny jeśli chodzi o sprawy możliwe do załatwienia. Procedura jest taka, że jeśli czegoś nie uda się załatwić „od ręki”, pracownik recepcji z poważną mina zapisuje na specjalnej liście i trzeba się nieco później dowiadywać czy sprawa jest rozpatrzona pozytywnie. Z przestronnego lobby do pokoju hotelowego dostaniemy się windami – dwie są zwykłe i dwie tzw. panoramiczne z przeszklonymi ścianami, przez które można podziwiać okolicę. Jeśli chodzi o windy, to tu ciekawostka – jeżdżą one w taki sposób że zbierają wszystkich pasażerów według kolejności wezwania windy – zatem może się okazać, że jeśli chcemy pojechać z piętra drugiego na parter, to pojedziemy najpierw na piętro piąte, a następnie szóste i dopiero zjedziemy w dół. Bywa to irytujące, ale zarazem sprzyja nawiązywaniu znajomości – można uciąć sobie pogawędkę z współpasażerami. Jeśli chodzi o pokoje hotelowe – mniej więcej połowa z nich ma widok na basen, pozostałe na ulicę. Z tych pierwszych mamy szansę na bardzo ładny widok (z wyższych kondygnacji można podziwiać przepiękną panoramę, morze i stary Nessebar), ale zarazem jest głośniej z uwagi na animacje hotelowe. Pokoje od strony ulicy widok mają nieatrakcyjny, ale zarazem powinno być ciszej, z wyjątkiem pokoi które znajdują się w skrzydle nad kuchnią hotelową. Generalnie zatem kwestia preferencji co wolimy, ale z pewnością pokoje na wyższych piętrach dają szanse na większy spokój i lepszy widok. Hotel dysponuje sporym i bardzo ładnym basenem – jest dużo miejsca do pływania, zabaw w wodzie. Warto wspomnieć, że obsługa hotelowa stara się „zwalczać” zwyczaj rezerwowania miejsc ręcznikami na leżakach o 6-7 rano. Co jakiś czas ratownik chodzi dookoła basenu i wszystkie ręczniki wyrzuca dość bezładnie na stos w jednym miejscu. Następnie goście którzy przychodzą o 10-tej na basen zdezorientowani przerzucają pryzmę kilkudziesięciu ręczników wyszukując te, które należą do nich. Może się to wydawać irytujące, mnie raczej bawiła ta sytuacją będąca swego rodzaju odmianą od wakacyjnej rutyny. Niektórzy z gości próbują przeciwdziałać tej praktyce w ten sposób, że zajmują leżaki ręcznikami, ale sadzają również jednego „dyżurnego” który pilnuje i leżaków i ręczników. Z tego co zauważyłem ten sposób okazywał się skuteczny. Miłośnikom kąpieli i plażowania można polecić krótki spacer na pobliską plażę – szeroką i piaszczystą. Tu mamy wybór – skorzystać z leżaków i parasoli płatnych, bądź udać się na tzw. „free zone” gdzie można plażować korzystając z własnego sprzętu – wskazówka – za kilkanaście leva można kupić w miasteczku parasol plażowy, taka inwestycja „zwraca się” już właściwie po pierwszym plażowaniu. Miły wiaterek od morza i ciepła woda (24-25 stopnie) sprawiają, że z wody można właściwie nie wychodzić. Dno opada łagodnie i przy brzegu jest dość płytko, przyjemność z kąpieli zwiększają niewielkie fale. Niewielka odległość od plaży sprawia że można na przemian spędzać czas na basenie lub nad morzem, według upodobania. Kilku słów wymaga także hotelowa gastronomia. Śniadania, obiady i kolacje serwowane są w hotelowej restauracji z miejscami wewnątrz oraz na tarasie. Wybór potraw jest szeroki i prawie na pewno każdy znajdzie cos dla siebie. Ryby, mięso, potrawy z grilla, owoce, desery. Po południu otwierana jest także tzw. „bułgarska knajpa” gdzie w stylizowanym wnętrzu można zamówić przekąski – kebab, kebabcze, frytki, grillowane kiełbaski, gofry itp. Miejsce to szczególnie oblegane przez dzieci, ale nie tylko. Zdarza się że tworzą się tam kolejki, ale nie jest to uciążliwe. Jedzenie to bez wątpienia duży atut tego hotelu. Obsługa hotelowa – składa się w większości z dość młodych ludzi, miłych i chętnych do pomocy, nie spotkałem się ani razu z nieuprzejmością. Nawet gdy spotykaliśmy ich przypadkowo poza hotelem, zawsze pozdrawialiśmy się serdecznie. Pokoje sprzątane są codziennie, panie pokojowe potrafią robić cuda z ręczników – układają zające, statki, pingwiny, co sprawiało ogromną radość naszemu synowi, który z zaciekawieniem wracał do pokoju myśląc jaka ręcznikowa postać na niego czeka. Ekipa animacyjna stara się zaktywizować wylegujących się nad basenem gości, proponując rozrywki sportowe jak rzutki, boccia, siatkówka plażowa czy też tzw. cocktail game – śmieszne konkursy, w których nagrodą jest przepyszny cocktail. Warto podkreślić, że nikt nie jest przymuszany do udziału w grach, ale na ogół jest bardzo wielu chętnych. Jest to okazja do poruszania się oraz poznania innych gości. Podsumowując: Hotel Tiara Beach to bardzo dobry wybór na wakacyjny relaks. Wakacje w hotelu Tiara Beach w Bułgarii to bez wątpienia interesująca propozycja. Łagodny i przyjemny klimat (w lipcu 27-28 stopni) sprawia, że czujemy się komfortowo, a zarazem nie dokucza upał znany z krajów położonych bardziej na południe. W tych warunkach można wypoczywać na terenie hotelu, plaży oraz podczas wycieczek oferowanych przez biuro, czy organizowanych samodzielnie. Dobrze zorganizowana komunikacja sprawia, że szybko i sprawnie możemy przemieścić się i zwiedzić okolice - Nessebar, Sveti Vlas, Elenite czy Rawdę, jak też nieco dalej oddalone Burgas czy Varnę. Warto też skorzystać z szybkiego promu „Seacat One”, którym w kilkadziesiąt minut popłyniemy do Sozopolu, niezwykle urokliwego nadmorskiego miasteczka. Warto także próbować specjałów miejscowej kuchni, zwłaszcza ryb - smażone safridy, caca, czy byczki podawane w małych knajpkach z widokiem na morze smakują wręcz wybornie! Dużo przyjemności sprawia odkrywanie okolicy na rowerze, który można wypożyczyć na miejscu. Zainteresowanym polecam spróbować wędkowania w Morzu Czarnym, to naprawdę duża atrakcja. Co tu dużo mówić - w Bułgarii nie sposób się nudzić!

Nasze tegoroczne wakacje postanowiliśmy z mężem spędzić na Fuerteventurze, najstarszej wyspie archipelagu kanaryjskiego. Jej nazwę tłumaczy się jako „mocna przygoda” bądź „wyspa wiecznego wiatru”, choć zapewne łączy w sobie zarówno jedno, jak i drugie. Chcieliśmy, aby ten urlop był wyjątkowy, niezapomniany, niczym ze snu - i taki właśnie był. Wyspa ta już na zawsze pozostanie w naszych sercach i pamięci. Hotel, który wybraliśmy okazał się prawdziwą perełką i strzałem w dziesiątkę. Nic dziwnego, że został wyróżniony certyfikatem Trivago i otrzymał tzw. „Żagiel Itaki”. Zachwyt budziły nie tylko kolonialna i elegancka architektura, ale też doskonale zaprojektowane baseny, fontanny, wodospady, bogactwo egzotycznej roślinności i romantyczne oświetlenie - wszystko współgrało, tworząc niesamowity klimat do wymarzonego wypoczynku. Przechodząc do szczegółów, które mogą pomóc w wyborze przyszłym wczasowiczom muszę przyznać, iż hotel ten jest stworzony przede wszystkim dla par, chcących spędzić tu romantyczny czas, dla osób młodych, ale także dojrzałych i starszych. Rodzice z dziećmi w wieku szkolnym powinni zastanowić się nad ofertami, które zapewnią ich pociechom więcej szalonych zabaw i typowo dziecięcych atrakcji. Jeśli jednak bardzo będziecie chcieli to i tu znajdziecie basen dla dzieci, a także mini golfa czy korty do tenisa. Hotel R2 Rio Calma położony jest na południu wyspy, ok. 70 km od stolicy Puerto del Rosario, na wzniesieniu, z którego rozpościera się przepiękny widok na Ocean Atlantycki. Z bocznego skrzydła można zobaczyć pobliskie miasteczko - Costa Calma, oddalone o nieco ponad pół kilometra. Są tam sklepiki, restauracje, czasem organizowane są też targi, o których więcej powie Wam na miejscu doskonale zorientowany we wszystkim rezydent Itaki. Do piaszczystej plaży jest niedaleko - można iść około 10 minut w kierunku miasteczka Costa Calma lub w przeciwną stronę - to mniej zaludniona plaża, ale chyba bardziej lubiana przez surferów. Przy samym hotelu nie ma plaży, jest stromy klif. Dla nas był dodatkową atrakcją, gdyż można tam było przypadkowo znaleźć kraba, podbiegały też mieszkające tam Susły Barbary - jednego z nich udostępniłam na zdjęciu w galerii. Ciekawostką jest to, że plaże przyhotelowe nie są zamknięte i swobodnie można się między nimi przemieszczać czy z nich korzystać. Koszt leżaków na plaży przy oceanie to 12 euro na dzień za komplet. Leżaki w hotelu przy basenach są bezpłatne, a przy sztucznym jeziorku, zwanym też laguną kosztują 3 euro za dzień. Z ich dostępnością nie ma problemów, rezerwacje są zabronione. Żeby dostać ręczniki kąpielowe trzeba złożyć w recepcji depozyt w wysokości 10 euro, który otrzymuje się z powrotem przy wyjeździe. Co do samego hotelu - jest to obiekt nowy, o wysokim standardzie, zadbany. Składa się z budynku głównego i dwóch mniejszych. Na poszczególne piętra można wjechać pięknie wyglądającą windą. Recepcja jest czynna całą dobę i co ciekawe pracuje tam na zmianę kilka Polek, więc jest to świetna wiadomość dla osób starszych, bojących się zagranicznych wyjazdów, ze względu na barierę językową. Obsługa jest kulturalna, miła i cierpliwie odpowiada na wszelkie pytania podróżnych. W dniu przylotu nieco opóźnił się odbiór kluczy do pokojów i z tego powodu od razu zaproponowano nam darmowy bilecik na obiad, co było miłym zaskoczeniem. Każdy gość dostał też bonus - 2 darmowe wejścia do hotelowego SPA, o którym nie było mowy w umowie. W hotelu znajduje się także mały sklepik z pamiątkami, centrum konferencyjne, wieczorami zamieniane na mini dyskotekę. Podczas naszego pobytu tutaj w czasie Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej sala ta zamieniła się na jeden mecz w strefę kibica - był to akurat mecz Polska-Niemcy i ze względu na to, że hotel ten kochają niemieccy turyści - salę pięknie udekorowano balonikami w kolorach flag Polski i Niemiec, a na stolikach zapalono świeczki. Za dodatkową opłatą można korzystać z internetu, choć w holu jest on bezpłatny. Codziennie na pół godziny można się też bezpłatnie połączyć z internetem przez wi-fi. W hotelu jest również możliwość wypożyczenia rowerów czy samochodu z firm w Costa Calmie. Ceny wahają się od 35 euro za wypożyczenie, na dzień. My wypożyczyliśmy Seata Ibizę za 52 euro. W biurze firmy trzeba jednak zostawić też depozyt w wysokości 150 euro. Samochody są ubezpieczone, a firmy liczą się z tym, że auto może nie wrócić w stanie absolutnie idealnym. Główną restauracją w hotelu jest restauracja Rosa James, serwująca posiłki w formie bufetu. Kuchnia jest pyszna i wyjątkowa, każdy powinien znaleźć tu coś dla siebie. Jest duży wybór mięs, sałatek, warzyw, owoców, sosów, słodkości. Są także serwowane owoce morza i typowo kanaryjski przysmak - ziemniaczki w mundurkach, zwane „papas arrugadas”- pychota :). Dla głodomorów jest jeszcze dodatkowo restauracja Pajara przy basenie, z bezpośrednim widokiem na ocean. Ludzie chodzili tam głównie na kawę i ciastko. Oprócz tego był też bar z drobnymi przekąskami przy basenie. Napoje do kolacji były płatne, na śniadaniu z kolei można było do woli częstować się kawą, herbatą, wodą czy świeżo wyciskanymi sokami owocowymi. Co do pokoju - był elegancki i schludny, dobrze urządzony, z dużym wygodnym łóżkiem. Codziennie opróżniano kosze na śmieci, układano pościel, a ręczniki wymieniano co drugi dzień. W pokoju była klimatyzacja, ale nigdy jej nie włączaliśmy, bo nie czuliśmy takiej potrzeby. Temperatury na Fuerteventurze w czerwcu to około 27 stopni. Ponoć jest tam najzdrowszy klimat na świecie, dlatego też jest dobry i dla starszych osób. Minibar w pokoju jest płatny, ale w dniu przyjazdu było w lodówce kilka napojów, za które nie trzeba było płacić, co było kolejną już pozytywną niespodzianką. Dla tych którzy lubią spędzać czas w hotelu i po prostu wypoczywać mam dobre wieści - nie będziecie się nudzić! Sam widok z basenu na ocean i kołyszące się na wietrze palmy zapiera dech w piersiach, nie można przestać się nim zachwycać... Poza kąpielą w basenach czy słonym jeziorku hotel posiada również bogatą ofertę zabiegów w SPA, siłownię, korty tenisowe, boisko do siatkówki i inne. Radziłabym jednak pomyśleć nad skorzystaniem z wycieczek fakultatywnych, zaoferowanych przez biuro Itaka. My z mężem postanowiliśmy wybrać się do tzw. „Oasis Parku”, czyli największego na Wyspach Kanaryjskich ZOO, w którym jeździliśmy ponad 40 minut na dromaderach, karmiliśmy zebry, żyrafy i wielbłądy, podziwialiśmy występy lwów morskich, dzikich ptaków i papug. To były niezapomniane chwile! Na samej Fuerteventurze warto odwiedzić miejscowość Morro Jable z najpiękniejszą w Europie plażą Jandią, ciągnącą się kilometrami, pierwszą stolicę - Betancurię, czy wydmy na północy w Corralejo. Pięknym punktem widokowym na panoramę wyspy jest Mirador de Morro Velosa, zaraz za Betancurią. Koniecznie trzeba też zarezerwować jeden pełny dzień na zwiedzenie pobliskiej fantastycznej wyspy Lanzarote. Przewodniczka, przemiła pani Magda opowiada o tej wulkanicznej krainie jak o najpiękniejszym i najwspanialszym miejscu na ziemi, a jej entuzjazm udziela się turystom. Wyspa jest rzeczywiście wyjątkowa, nic dziwnego że nakręcono tam około 50 filmów. Także zdjęcia wychodzą świetnie na tle tego marsowego krajobrazu, dlatego wiele domów mody wybiera Lanzarote jako tło do swoich fotografii. Nie będę zdradzała już szczegółów wycieczki, żeby nie zabierać przyszłym zwiedzającym tego co tak dla mnie ważne - elementu zaskoczenia... Nie omieszkam jednak dać Wam pewnej rady - jeśli chcecie przywieźć rodzinie jakieś prezenty - nie będzie lepszego wyboru niż wino z XVIII-wiecznych winnic Lanzarote, którym zachwycał się sam William Szekspir. Wymienione przeze mnie wycieczki fakultatywne nie są oczywiście wszystkim co ma Wam do zaoferowania Fuerteventura. Można też spróbować windsurfingu, zanurkować w oceanie, by pokarmić egzotyczne rybki, pojechać jeepem na dalekie południe, gdzie nakręcono „Exodusa”, przepłynąć się katamaranem. To przecież wyspa „mocnej przygody”, jak pisałam na początku. W galerii zamieściłam regulaminowe 30 zdjęć z podróży, aby ukazać pewien zarys tego, czego możecie się spodziewać po Fuerteventurze i hotelu R2 Rio Calma. Nic jednak nie odda tej beztroskiej wakacyjnej atmosfery, radości, iskrzącego się w blasku księżyca oceanu, szumu spienionych fal rozbijających się o skały i wciąż świstającego lekko wiatru...

„Włoskie Delicje” to prawdziwa uczta dla zmysłów. Oprócz wspaniałych widoków, malowniczych miast i miasteczek, to także okazja do rozkoszowania się smakami północnych Włoch - a tych nie mało, jak chociażby bolońska mortadela (wspaniały przysmak z pełnowartościowego mięsa, zupełnie nie można kojarzyć go z tym, co u nas bywa tak nazywane) czy tortellini – sztandarowe przysmaki ale też lasagne i makaron z sosem bolońskim (broń Boże tylko nie ze spaghetti!!! – tego Bolończycy nawet nie chcą słyszeć), sery z regionu Emilia-Romania (sławny parmezan) jak i Trentino (trentingrana), Pesto z Genui, która jest jego „królestwem”, Limoncello z Limone – cudowny likier cytrynowy – nie za słodki, łagodny w smaku (jego „stolicą” jest Limone, ale oczywiście można go zakupić również w innych miejscach) oraz inne cytrynowe wyroby, bogactwo win (np. Bardolino, Dolcetto), miękka wersja Amarettini z Portofino, dostępne w wieku smakach, a także wiele innych świetnych włoskich produktów jak chociażby kremy z orzechów laskowych z Piemontu, bez glutenu (jak zdecydowana większość żywności we Włoszech), doskonałe czekolady (Pernigotti, Perugina), których smak zdecydowanie przewyższa te szwajcarskie i belgijskie (przynajmniej w moim odczuciu i moich bliskich), różnego rodzaju ciastka i ciasteczka, a także wiele, wiele innych produktów oraz dań wartych spróbowania i kupienia. No i oczywiście lody :) z których Italia przecież słynie - najlepsze w Mediolanie, ale o szczegółach poinformuje Pani przewodniczka lokalna. Ale żeby nie było, że ta wycieczka ma tylko wydźwięk „kulinarny”, organizatorzy zadbali również o to, aby program nasycił uczestników bogactwem doznań duchowych i estetycznych, pokazując w bardzo atrakcyjny sposób najpiękniejsze miejsca w wybranych na trasie miastach, o których świetnie opowiada sama pani Ania jak również inne panie przewodniczki. Na uwagę szczególnie zasługuje Mediolan z katedrą, która może śmiało stanowić ósmy cud świata sztuki sakralnej, zarówno z zewnątrz, ze wspaniałą unikalną fasadą, jak również jej wnętrze olśniewa monumentalnością i napełnia sacrum. Sam Mediolan, chociaż nie jest miastem skrywającym historyczne zabytki jak np. Bolonia czy Werona, to jednak potrafi urzec niezwykłą estetyką, elegancją oraz charakterystyczną atmosferą, która nie ma wcale wydźwięku snobistycznego (jak wiele osób myśli) oraz lizbońskimi tramwajami. Maleńkie, urocze Portofino to prawdziwa delicja, a wręcz nawet wisienka na torcie włoskich miasteczek. Jest tak piękne, spokojne i malownicze, że nie dziwi mnie fascynacja nim milionerów i gwiazd filmowych. Santa Margherita Ligure, którą dostaliśmy w bonusie od naszej wspaniałej opiekunki grupy pani Ani, również oczarowuje prawdziwym włoskim klimatem nadmorskiego kurortu. Z Santa Margherity popłynęliśmy małym promem właśnie do Portofino, a w drodze powrotnej zwiedziliśmy tą urokliwą miejscowość z pięknym kościółkiem św. Małgorzaty - patronki miasta, włoskimi ogrodami oraz urokliwym nabrzeżem z pomnikiem Kolumba. Również Rapallo, w którym niestety spędziliśmy tylko chwilę, zasługuje na dostrzeżenie. San Remo z kolei nie jest takim kurortem, jakim każdy go sobie wyobraża. Oczywiście miasto ładne, zadbane, z ogromnym kasynem, które oprócz festiwalowego amfiteatru jest jego wizytówką, to jednak nie posiada aż tak okazałej mariny i promenady, która zachęcałaby do niekończących się, nostalgicznych spacerów. Na uwagę zasługuje za to jego średniowieczna dzielnica La Pigna – przypominająca troszkę lyońskie traboule, pełna tajemniczych wąskich uliczek i mrocznych zakamarków, które sprawiają wrażenie jakby czas się zatrzymał i za chwilę spotkamy się z jej średniowiecznymi mieszkańcami. Genua zaś, to w pełni tego słowa znaczeniu, miasto kosmopolityczne. Zdecydowanie bardziej niż Mediolan, który taką „łatkę” otrzymał. Niesamowita via Garibaldi z oszałamiającymi pałacami (w niektórych można wejść na dziedzińce) oraz stary port z najsławniejszym (i ponoć najdroższym) rekwizytem filmowym, który robi rzeczywiście spore wrażenie. Bolonia czerwona, tłusta i uczona – jakby nie było w każdej z tych trzech odsłon dostępna dla nas dzięki wspaniałej przewodniczce lokalnej (nie jestem pewna imienia, ale chyba pani Basia pochodząca z Bytomia, którą również pozdrawiamy). Werona to nie tylko dom Julii ze słynnym jej posągiem, przy którym stojąc można się poczuć jak prawdziwy „celebryta na ściance”, gdy tłumy nie znajomych turystów robią ci zdjęcia, ale też piękne place, rzymska arena, brama Arco Della Costa z ogromnym wielorybim żebrem, z którym związanych jest kilka legend, pod którym przejście przynosić ma ponoć szczęście. Również jedno z miejsc, w których mieliśmy noclegi zasługuje na uwagę, a mianowicie maleńka Andora położona nad samym morzem, to urokliwy „kurorcik”, który był fantastyczną gratką na wieczorne spacery pozwalające zrelaksować się po zwiedzaniu. Limone i Sirmione nad zjawiskowym jeziorem Garda – to tchnące spokojem miasteczka, chociaż przepełnione turystami. Niewątpliwą atrakcją jest mały rejs po jeziorze, opływający Sirmione. Nie można zapomnieć także o Trydencie, od którego zaczyna się cała przygoda z delicjami włoskimi, który jest wprost idealny na sam początek po całonocnej podróży. Lekkie i przyjemne miasteczko pośród gór, idealne na relaksujący spacer i rozkoszowanie się niezrównanie czystym górskim powietrzem. Jeśli chodzi o stronę techniczną wycieczki, to została ona zorganizowana bez zarzutu, wręcz idealnie. Pani Ania, nasza przesympatyczna opiekunka, poza ogromną wiedzą o Włoszech, pasją i miłością do tego kraju, wykazała się również talentem organizatorskim, świetną współpracą z panami kierowcami, odpowiednimi dozami czasu wolnego w zwiedzanych miastach (no, może przydałaby się też chwilka w Rapallo), możliwością zrobienia sobie w spokojnym tempie zdjęć, zakupów, dawaniem użytecznych rad, a także umilaniem nam jazdy włoskimi przebojami, oraz spokojnym tempem zwiedzania, adekwatnym dla osób w każdym wieku. Panowie kierowcy również zasługują na brawa za świetną jazdę, dbałość o nasze bezpieczeństwo oraz bagaże, a także punktualność i uprzejmość. Autokar wygodny, nie można w nim narzekać na jakieś szczególne niewygody, owszem bywają wygodniejsze, ale te zazwyczaj występują na „samolotówkach”, na krótkich przejazdach, nie są bowiem wyposażone WC. Kilka słów o hotelach, a mianowicie trzy hotele na trasie: pierwszy w miejscowości niedaleko Werony - Bovolone (Hotel Park) , tuż obok supermarketu, w którym w naprawdę niedrogi sposób można zaopatrzyć się w większość włoskich produktów i to nawet wysokiej jakości ale też i w świeże owoce i inne jedzenie potrzebne w czasie pobytu, chociaż to nie jedyna okazja na całej trasie do zrobienia zakupów oczywiście (w każdym mieście można znaleźć świetne lokalne sklepiki, markety np. w Bolonii czy też na trasie AutoGrille, które również oferują typowe włoskie produkty, akurat wtedy kiedy my byłyśmy trafiłyśmy na promocje i duże obniżki). Hotel bardzo rodzinny, pokoje czyste i schludne, chociaż skromne, posiadały lodówkę oraz klimatyzację, łazienka wcale nie taka mikroskopijna, wyposażona w kabinę prysznicową, można było się w niej spokojnie poruszać. Drugi hotel (Lungomare) już bardziej malowniczo położony w uroczej Andorze, w pobliżu San Remo, kilka metrów od morza. Pokoje również czyste i schludne, wyposażone w lodówkę i nowszego typu telewizor, łazienka o normalnych wymiarach również z kabiną prysznicową. Ale to właśnie bliskość morza sprawia, że w tym hotelowym pokoju na pewno nie spędzimy dużo czasu oprócz niezbędnego minimum na sen. Owszem z pokoju słychać przejeżdżające pociągi, ale mnóstwo wrażeń jakie niesie każdy dzień zwiedzania pozwoli zapomnieć o nim. Trzeci hotel natomiast usytuowany w pobliżu Bolonii (prawdopodobnie w tajemniczej miejscowości Pianoro), w zupełnej głuszy (nie licząc odgłosów mknącego pendolino), pośród pagórków, łąk i lasów również oferował czyste pokoje z łazienkami wyposażonymi w wannę i natrysk. Chociaż widać było że czasy świetności tego hotelu już dawno minęły, to jednak nie stanowiło to żadnego dyskomfortu, zwłaszcza że to tylko jeden nocleg. Kolacje zaś można było spędzić w bardzo kameralnej atmosferze. Jeśli chodzi o wyżywienie to standardowe jak na włoskie warunki, czyli przystawki składające się z zup jarzynowych z grzankami oraz porcji makaronu (dwie przystawki lub jedna zamiennie), danie główne to spory kawał mięsa, frytki lub ziemniaki oraz sałatka, no i na deser ciasto lub lody, ewentualnie owoce. Jeśli komuś brakuje owoców i warzyw zawsze znajdzie jakąś okazję żeby je dokupić. Jeszcze coś z informacji praktycznych - należy się spodziewać kontroli przed wejściem do Katedry Mediolańskiej – kontrola wykrywaczem metalu, sprawdzane są torby, nie należy mieć ze sobą płynów oraz perfum, a także ostrych przedmiotów (typowo kontrola lotniskowa) – jednak nie jest to uciążliwe, sprawnie przebiega, a panowie wojskowi są bardzo mili. Natomiast w bazylice w Bolonii nie wolno robić zdjęć bez uprzedniego postarania się o pisemną zgodę i uiszczenie opłaty. W obu kościołach znajdują się sklepiki, w których można nabyć pamiątki związane z tymi obiektami. Podsumowując – bardzo polecam tą wycieczkę każdemu, niezależnie od wieku i kondycji. Z taką opiekunką jak pani Ania (serdecznie ją pozdrawiamy) wyjazd może być tylko udany, jej kompetencja, uczciwość i pozytywne nastawienie, które szybko wszystkim się udzieli, na pewno pomoże spędzić fantastyczny tydzień we Włoszech, zarówno nowicjuszom jak i stałym bywalcom. Jednak żeby nie było aż tak przesłodko, jedna maluteńka łyżka dziegciu, czyli taki malutki minusik odnośnie organizacji sprzętu tour guide - a mianowicie słuchawka, która niestety nie była za wygodna i nastręczała sporo kłopotów w jej założeniu na ucho. Nie była, bowiem elastyczna, a przez to niekomfortowa. Lepsze byłyby słuchawki standardowe, jakich używa się do mp3 lub smartphonów – każdy kto ma (a wszyscy już raczej mają) lepiej żeby takie ze sobą zabrał na wyjazd, pasują do urządzenia tour guide i na pewno polepszą warunki zwiedzania. Mam nadzieję, że inni, przyszli uczestnicy tej wyprawy również zachwycą się północnymi Włochami, tak jak ja z córką.

Są dwa podejścia do zwiedzania świata - z przygotowaniem samodzielnym lub z biurami podróży. Korzystam z obu i w tym przypadku szczerze muszę polecić ten drugi. Samodzielne przygotowanie wymaga czasu, samodyscypliny, a biorąc pod uwagę, że wybieramy się na urlop i nie zawsze mamy czas na przygotowania - miło jest czasami gdy wszystko załatwi za nas touroperator, a my raczymy się już przysłowiową wisienką na torcie. Nie wspomnę już o kosztach. Wszyscy się chwalą jak to tanio kupili lot, ale zwykle jest to lot na lotnisko tak oddalone, że późniejszy dojazd z lotniska kosztuje znacznie więcej niż samolot. Hotele wynajmowane samodzielnie wcale też nie są takie tanie - no chyba, że ktoś chce spać na łóżku piętrowym z ekipą przypadkowych turystów w pokoju 6-cioosobowym :). Zamiast być poszkodowanym kierowcą, wygodniej czasem sobie wypić piwko w autokarze, słuchając opowieści o regionie (lub wypuszczając drugim uchem ciekawe informacje), mijając przy tym za oknem ładne okolice. Oczywiście warto wybór wycieczki objazdowej dokonać starannie analizując czy pasuje nam program i mieć świadomość, że wiąże się to czasami z pewnymi niedogodnościami, jak poranne wstawanie, którego nikt nie lubi, ale coś za coś. Można się wylegiwać do południa, ale w takim razie po co jechać na wycieczkę objazdową, której głównym celem jest zobaczenie odrobiny świata, zabytków, zrozumienie innej kultury, zwyczajów itd. itp. Przepraszam za być może przydługawy wstęp, ale chciałem dać pod rozwagę argumenty, które przytoczyłem. Co do oceny wycieczki warto jej dokonywać w odniesieniu do ceny, którą zapłaciliśmy, bo byłoby to nieuczciwe narzekać, że hotele są klasy turystycznej (zwykle jakieś 2-3 gwiazdki), jak to zwykle bywa na objazdówkach i narzekać, że nie dostaliśmy hotelu 5-cio gwiazdkowego jak to jest na pobytówkach, tym bardziej, że cena objazdówki może być dwukrotnie niższa. Nie wspomnę już o cenie wycieczek fakultatywnych, które znacząco zwiększają koszt pobytu w hotelu. W przypadku tej wycieczki cena wydaje mi się naprawdę niska jeśli weźmiemy pod uwagę naprawdę bogaty i ciekawy program. HOTELE. Na wycieczce spaliśmy w dwóch hotelach - jeden położony niedaleko jeziora Garda (pierwszy oraz ostatni nocleg) i jeden w odległości około dwustu (może stu) metrów od urokliwej mariny i piaszczystej plaży. Hoteliki jak wspomniałem były skromnej klasy turystycznej i nie ma się co spodziewać wodotrysków, chociaż będąc nad morzem - jak zobaczyłem widoczek z okna na pięknie oświetloną marinę - to byłem miło zaskoczony, że nie oglądam dachu z buczącą klimatyzacją, co często bywa standardem. Samo położenie było wielkim plusem, bo można było wyskoczyć po męczącym dniu zwiedzania na piwo w klimatycznym miejscu, czy nawet się wykąpać. Woda jeszcze dosyć zimna o tej porze roku, ale i tak cieplejsza niż Bałtyk w lecie. Plaża piaszczysta. A właściwie to dwie plaże - z czego jedna oświetlona wieczorem (z możliwością spłukania się z soli), a druga nie (czasami miło posiedzieć w cieniu słuchając szumu fal). W marinie było kilka klimatycznych knajpek. Zabrakło mi czasu, by zwiedzić miasteczko, ale spać też trzeba, choć właściwie zawsze można jeszcze sobie 'przyciąć przysłowiowego komarka' w autokarze. Drugi hotelik położony w górkach z możliwością wycieczki do klimatycznego kościółka 'przyklejonego do ściany'. Czy mogę się do czegoś przyczepić, bo jeszcze ktoś mi zarzuci, że jestem jakimś agentem Itaki, który coś za mocno słodzi? No dobra, jak ktoś bardzo chce szukać dziury w całym proszę bardzo. W tym hoteliku w górach w moim pokoju nie działał telewizor, ale nawet tego nie zgłaszałem, bo i tak nie miałem zamiaru go włączać i trochę trudno się okno otwierało, ale ostatecznie sposób znalazłem. Łazieneczka malutka i w dwie osoby trudno razem brać prysznic (to już zarzut poważniejszy |) ). Jednak to co jest dla mnie najważniejsze - było czysto. Były ręczniczki i szamponetki. W drugim hotelu była zabawna i trochę niewygodna wanna-krzesło i podobno były osoby które narzekały na brak ciepłej wody. Ja osobiście tego nie doświadczyłem, choć może jednego wieczorka była ona nieco chłodniejsza. Rano jednak kąpałem się i goliłem w ciepełku. Zresztą ten brak ciepłej wody zadziałał na nasza korzyść, bo hotel (ten nad morzem) zafundował nam winko do kolacji - jak sądzę w ramach przeprosin. A propos kolacji, to kolejny plus, bo klimat jaki potrafił stworzyć kelner - starszy pan o imieniu Antonio o wybitnym dowcipie był doprawdy uroczy. Klimatu dopełniała kelnerka przypominająca typową włoską mammę, która chodziła z dokładką i dokładała do talerzy 'pastę z pesto' gdyby ktoś się jeszcze nie najadł. Uratować mogło tylko zdecydowane 'basta' albo lepiej kulturalniej: 'grazie'. WYŻYWIENIE. Obiadokolacje w obu hotelach były serwowane i wcale nie potrzebowałem szwedzkiego stołu, by się najeść do syta. Tu uwaga - Włosi rzadziej jadają zupy i przystawką jest zwykle makaron z pesto (choć raz była i zupa). Mi smakowało. Jeśli chodzi o śniadania to w hotelu położonym w okolicach jeziora Garda był szwedzki stół, smaczne musli z jogurcikami, serek, szyneczka, miodek, jabłuszko... Nad morzem śniadanko było serwowane i może nieco skromniejsze, ale również głodny nie wychodziłem. Tym razem 'mamma' chodziła z serkiem :). Warto zaznaczyć, że to nie jest standard kontynentalny. We Włoszech, podobnie jak w wielu innych krajach Europy zachodniej, śniadanie to zwykle coś słodkiego i kawusia, a tutaj biuro zadbało o specyfikę i przyzwyczajenia tzw. polskiego turysty, co trzeba zapisać na plus. Dodam więcej - radzę przy wyborze wycieczki zwrócić uwagę, czy mamy wyżywienie w programie. Większość wycieczek z różnych biur podróży nie oferuje obiadokolacji w takich destynacjach jak Francja czy Włochy, gdyż w tych krajach zbyt tanio nie jest. AUTOKAR. Znów nie mogę powiedzieć złego słowa. Co więcej - jeszcze do tej pory nigdy nie jechałem tak dobrej klasy autokarem, a już się trochę najeździłem (a co - pochwalę się |) ). W ubiegłym roku np. zwiedzając Hiszpanię z konkurencyjnym biurem podróży musiałem się wlec strasznym trupem, który bujał, wydawał dziwne zapachy z klimatyzacji i w połowie wycieczki padł. Podobno większość autokarów wypożyczanych w Hiszpanii jest tak słabej klasy, jednak wtedy nie byłem zachwycony, bo dużo nie brakowało, a spóźnilibyśmy się do Mezquity. W przypadku autokaru przeznaczonego na Ligurię byłem naprawdę miło zaskoczony. Każdy mógł sobie włączyć indywidualne ledowe światełko, które nie raziło w nocy innych podróżujących. U kierowców można było standardowo zakupić piwko za 5 pln, czy kawusię za 4-kę o ile dobrze pamiętam ceny. Była też herbatka. Odnośnie podróży podobało mi się, że wracaliśmy inna drogą niż przez Innsbruck, gdyż ta przez Graz była widokowo przepiękna. PRZEWODNIK. Pani Ewelina, która była naszą przewodniczką to kolejny duży plus wycieczki. To darmowe wino do kolacji to jak sądzę w dużej mierze Jej zasługa, bo jak my wracaliśmy z mariny po miłym wieczorku, ona walczyła ostro o ciepłą wodę i podejrzewam, że hotel chciał nam jakoś zrekompensować pewne niedogodności. Inny przykład elastyczności to niewielka zmiana programu wycieczki. Ponieważ zaraz po przyjeździe była bardzo ładna pogoda, to wycieczka do Sirmione została przeniesiona z ostatniego dnia na początek i to był doskonały pomysł. Dzięki temu, ostatniego dnia mieliśmy znacznie więcej czasu w przepięknej Weronie, zarówno na zwiedzanie, czy też zakupy i nie byliśmy tak wymęczeni w drodze powrotnej do Polski. Moim zdaniem warto zmodyfikować na stałe w ten sposób program wycieczki. PROGRAM WYCIECZKI. Tutaj też posłodzę bo podobało mi się wszystko i program był ułożony idealnie pod moje wymagania. Zresztą byliśmy w większości we Włoszech, czyli państwie o największej ilości zabytków wpisanych na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO, więc czemu się dziwić. Ale nie było przesytu kościołów, tylko dobre wypośrodkowanie zabytków, widoczków, architektury. Jedyne co sam bym zmodyfikował, to wyrzuciłbym z programu wycieczki wizytę w aquanarium w Genui. Osobiście nie jestem zwolennikiem oglądania zwierząt zamkniętych w klatce, gdyż te najpiękniej wyglądają w przyrodzie w swoich naturalnych warunkach. Zresztą przed aquanarium nawet był podobno jakiś protest obrońców zwierząt, który osobiście pewnie bym poparł. Mam świadomość, że czasami na tego typu wyjazdy jadą rodzice z dziećmi, które lubią oglądać zwierzątka, nawet te w 'więzieniach', ale tutaj nie zamierzam nikogo wychowywać. Cieszę się, że miałem możliwość rezygnacji z tej wątpliwej w moim rozumieniu atrakcji, o czym wcześniej uprzedziła Pani przewodnik. Zresztą większość osób, z którymi rozmawiałem nie była zadowolona z tego punktu. Ja wróciłem do pałacu białego i czerwonego (są tam np. obrazy Van Dycka, Durera, Rubensa czy Caravaggio), gdzie w kwocie 5 euro (za aquanarium dostałem z powrotem 19 euro) mogłem podziwiać obrazy w galerii sztuki. Tutaj mała uwaga - często w poniedziałki i święta muzea lub część wystaw we Włoszech bywa zamknięta. Na mnie szczególne wrażenie zrobiły pełne tajemniczości i niezwykłego klimatu rokokowe płótna genueńczyka Alessandro Magnasco. Ostrzegam, że program jest na tyle napięty, że nie ma zbyt wiele czasu wolnego na samodzielne zagubienie się w uliczkach urokliwych zakątków, ale coś za coś. Ja jednak nie miałem problemu by znaleźć czas na wypicie aromatycznej kawy czy zjedzenie pizzy, choć raczej na rozsiadanie się w ekskluzywnych restauracjach pozwolić sobie nie można. Wracając na skróty do autokaru z pałacu czerwonego i białego czekała mnie inna niespodzianka. Idąc krętymi uliczkami przechodziłem wśród konkurencji do dzielnicy 'czerwonych latarni'. Tym razem panie uśmiechały się ubrane na czarno. Osobiście nie polecę skorzystania z tej atrakcji i to nie tylko ze względów finansowych. Sądzę, że można przywieźć do domu coś więcej niż wspomnienia. |) Mógłbym opisać każdy dzień w szczegółach, ale w ten sposób odebrałbym osobom, które będą chciały osobiście sprawdzić program wycieczki pewien pierwiastek zaskoczenia. Czy jakby to powiedziało młodsze pokolenie, nie będę wrzucać spojlerów :). No, może tylko nieznacznie uchylę rąbka tajemnicy. Widokowo - przepięknie. W samych Włoszech chyba tylko wybrzeże Costa Amalfitana zrobiło na mnie większe wrażenie z tak urokliwymi miasteczkami jak Amalfi czy Positano. Chciałbym zwrócić uwagę np. na przepiękny kościół, a właściwie bazylikę Św. Anastazji w Weronie, którą zwiedziłem w czasie wolnym. Wstęp tylko 2,5 euro, a naprawdę warto. Widziałem już bogatsze kościoły, bardziej ociekające złotem, z rzeźbami bardziej znanych artystów, ale to była piękna gotycka perełka. I zadam pytanie bez odpowiedzi o Mediolan jako o jedną ze stolic mody. No wiem - o gustach się nie dyskutuje, choć katedra faktycznie powala fasadą i wnętrzem. OKRES WYCIECZKI. Ja byłem na przełomie marca i kwietnia. Obawiałem się, że może to jeszcze za wcześnie, bo w tym terminie koledzy jechali na narty, ale okazało się, że to idealny okres. Turystów jeszcze nie ma tak dużo i łatwiej zrobić fotkę, kwiaty już kwitną. Pogoda była idealna. Właściwie tylko jeden dzień był chłodniejszy. Zaryzykowałem nawet kąpiel w morzu (i to trzykrotnie, a co znowu się pochwalę :) ), choć ostrzegam, że to przeżycie dla osób nie bojących się temperatury polskiego morza. Zalecam ubranie 'na cebulkę'. Rano może być jeszcze niezbyt ciepło (zwłaszcza w hotelu w górach), ale jak słoneczko przygrzeje, dobrze jest mieć możliwość zrzucenia polarka. Chłodno bywa także w kościołach, klasztorach i wąskich urokliwych uliczkach, które w lecie dają przyjemny cień ratujący od przypiekającego słońca. IMPREZOWANIE. Ogólnie wiadomo, że jeśli hotel ma swój bar, restaurację, to nie należy spożywać swojego alkoholu na terenie hotelowym (podobnie nie przynosimy swojego alkoholu na kolacyjkę, gdzie zakup np. winka jest swoistym podziękowaniem, że nam smakowało |) ). W obu hotelikach były jednak miejsca gdzie można było usiąść i wymienić poglądy z innymi uczestnikami i nawet przy odrobinie kultury i uśmiechu jakieś swoje piwko wypić (choć wypada zapytać, czy obsługa hotelu nie ma nic przeciwko). Jeśli w lokalnych restauracyjkach jest komuś zbyt drogo, to przy plaży nad morzem (tej nieoświetlonej) były nawet stoliczki, gdzie można było wieczorem wypić kupione winko. W przypadku obu hoteli w okolicy była możliwość skorzystania z lokalnych knajpek, choć lepiej pod tym względem było nad morzem, gdzie było kilka restauracji, barów czynnych do późnych godzin nocnych, a nawet w jednym miejscu chyba była dyskoteka, choć już nie zdążyłem sprawdzić organoleptycznie. Knajpka z bilardem też była. :) FOTO. Z informacji praktycznych jeszcze coś dla fotoamatorów. Z całego serca polecam zabrać szeroki obiektyw. Dla matrycy APS-C tak około 12 milimetrów (ja korzystałem z zakresu 12-24), zaś dla pełnej klatki 16 mm (dla puszek Canona np. 16-35 to optymalne szkiełko) powinno wystarczyć (chociaż czasami brakowało mi rybiego oka). Z uwagi na dużą ilość światła i kontrastów pomiędzy niebem i krajobrazem warto też zabrać filtr polaryzacyjny, połówkowy szary, bo potem przepalonych części obrazu nie uratuje już żaden program graficzny. W kościołach, w nocy (a już absolutnie w galeriach sztuki) nie należy robić zdjęć z lampą błyskową, tylko spróbować znaleźć jakieś miejsce i tam przyłożyć aparat by zrobić fotkę z dłuższymi czasami. Raczej nie będzie czasu na ustawianie statywu, ale monopod może pomóc. Na stronie Itaki mogę wrzucić tylko 30 zdjęć, a nie wiedząc które wybrać, podsyłam link do googla. Jeśli ktoś chce sobie prywatnie z nich skorzystać nie widzę problemu, ale proszę o uszanowanie moich praw autorskich. Ostrzegam też, że zdjęcia są także spoilerem. :)
https://goo.gl/photos/HbMbyd6qNYLMuucw6

Wspaniały, nowy hotel położony niedaleko miejscowości Salalah. Obiekt bardzo przestronny, z ładną architekturą. Do hotelu przynależy bardzo szeroka, długa plaża z piaskiem aksamitnym w dotyku - przypominającym mąkę. W godzinach porannych w odległości około 50 m od brzegu pojawiają się grupy delfinów co chwile wyskakujących z wody. Panorama zachwyca. W oddali widać imponujące klify. Zachód słońca powala na kolana... Wzdłuż plaży znajdują się budki z napojami all inclusive oraz stanowiska z ręcznikami. Nie ma kart ręcznikowych – wpisujemy, że bierzemy i tyle. Możemy wymieniać je wielokrotnie w ciągu dnia:). Na terenie hotelu jest ładnie zagospodarowana zieleń i wiele spacerowych alejek. Możemy nieodpłatnie wybrać się na przejażdżkę melexami po terenie hotelu. Sam obiekt jest podzielony na budynek główny oraz wille. Pokoje bardzo duże, przestronne. Łóżka małżeńskie typu king size (około 2 m szerokości). Jeżeli podróżujemy z dziećmi - warto wiedzieć, że z dwoma dostawkami pokój nadal jest bardzo przestronny. Na terenie Rotana Resort znajduje się kort tenisowy, siłownia i spa. Cały obiekt otacza i przecina sztucznie utworzona rzeka, w której codziennie podziwiać można kolorowe ryby. Można również wybrać się na mini rejs po niej. Obok recepcji hotelowej znajdują się dwa sklepiki oraz hotelowa wypożyczalnia samochodów. Wypożyczenie auta to koszt rzędu 19 riali omańskich/doba. Wypożyczane samochody to z reguły Toyota Land Cruiser, Nissan Patrol, a także samochody rodzinne na 7 osób (te w cenie 40 riali). Hotel sąsiaduje z mini mariną, skąd Rotana organizuje rejsy. Rotana oferuje również nurkowanie, snurkowanie i inne. Baseny są w sumie 3. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że na tak potężny obiekt to mało, ale nie ma w nich w ogóle tłoku i są naprawdę wystarczające przy pełnym obłożeniu gości. Przy basenie głównym znajduje się bar, w którym w godzinach 12-15 oraz 18-22:30 serwowany jest alkohol. Posiłki są serwowane w restauracji Saffron w budynku głównym. Śniadania 7-10:30, obiady 12:30-15:30 i kolacje od 18:30 do 22:30. Rano zawsze serwowane są owoce. Codziennie duży wybór mięs i sałatek. Napoje (pepsi, mirinda, ice tea, tonic) zarówno do posiłków, jak i na terenie całego hotelu są podawane w puszkach lub małych butelkach. Soki są z kartonów, a piwa butelkowe lub w puszkach. Ponadto możemy skorzystać z restauracji odpłatnych. W Rotanie trochę brakuje zjeżdżalni w basenach dla dzieci. Jest natomiast ładny plac zabaw znajdujący się przy restauracji plażowej. Wieczorami można spokojnie usiąść, a dzieci wybawią się na placu. Jest tez klimatyzowana sala zabaw, gdzie można potomstwo pozostawić pod opieką anglojęzycznego animatora. Obiekt naprawdę warty polecenia.

Fantastycznie położony hotel miedzy górami Taurus a Morzem Śródziemnym, w zadbanym i pięknym palmowo-sosnowym ogrodzie. Szybki transfer z lotniska, co jest dużą zaletą. Hotel nie należy do najnowszych, jednak jest dobrze utrzymany, posiada windy. Na terenie znajduje się kilka sklepów, fryzjer, spa, są dwa duże baseny, w obu rożne głębokości i dwa brodziki dla dzieci. Jeden basen z trzema zjeżdżalniami czynnymi co kilka godzin. Nigdy nie było problemu ze znalezieniem leżaków przy basenach, ani nad morzem. Ręczniki plażowe wymienialiśmy w spa. Pokoje które zajmowaliśmy na trzecim piętrze z bocznym widokiem na morze odnowione, czyste, w lodówce kilka butelek wody, coli i piwa. Sejf bez dopłaty. Pościel i ręczniki wymieniane codziennie. Bliskość morza wspaniała. Plaża to szary piasek i żwirek, dno morza pokryte kamyczkami, szybko robi się głęboko, radzę zabrać obuwie ochronne. Internet działa szybko ale jest dostępny tylko w lobby oraz w barze nad nim, w którym podają pyszne mohito, pina coladę i inne trunki. Jakość alkoholi bardzo dobra, mimo że nie są to europejskie marki. Animacje przy basenie codziennie podobne, jednak chętnych do wspólnej zabawy nie brakowało. Wieczorne przedstawienia dużo ciekawsze: pokazy tańca regionalnego, występy zespołów, raz w tygodniu mega show z przedstawieniem personelu i dyrekcji, wielkim tortem, fajerwerkami, płonącym basenem i pochodniami, pokazami samby i występem akrobatycznym - super! Każdego wieczoru dyskoteka na plaży, raz na tydzień white party, sztuczne ognie, tancerki i inne atrakcje. W dzień zabawa w pianie. Hałas z imprez nie przeszkadzał gościom nie korzystających z tego typu rozrywek. Jedzenie świeże i smaczne, duży wybór ryb z grilla, wędzone, w soli. Każdy znajdzie coś dla siebie: warzywa, owoce, sery, makarony, wołowina, indyk, kurczaki, super desery. Proponuję zajmować stoliki na dworze, bo stołówka mało atrakcyjna. Napoje podawane to fanta, sprite, cola, ayran, soki z automatu. Obsługa miła i sympatyczna. Od godziny 12 w barze przy basenie podawane są przekąski typu hamburger, hot-dog, frytki, kebab, pizza, owoce, napoje i trzy rodzaje piwa podawane w butelkach, soki cappy. Na całym terenie hotelu znajdują się lodówki z woda mineralną. Jest też miejsce, gdzie można napić się pysznej kawy lub herbaty tureckiej. Warto spróbować też tradycyjnych placków tureckich gozleme, które w określonych godzinach starsza pani wypieka w ogrodzie. Restauracji tematycznych, mimo że cudnie położone na świeżym powietrzu z widokiem na morze, nie polecam, bardziej smakowały nam posiłki w głównej restauracji, ale to rzecz smaku, więc warto iść i przekonać się samemu. Miejscowość Goynuk nieduża, po wyjściu z hotelu w prawo za około 300 metrów sklepy z odzieżą, ceramiką, apteka i mini markety. Radze się targować, bo ceny podają dość wygórowane. Raz w tygodniu odbywa się targ. Wycieczki organizowane przez Itakę ciekawe i dobrze zorganizowane. Polecam wybrać się do Pamukkale, ponieważ z tego regionu Turcji jest tam najbliżej, a z pewnością trzeba zobaczyć ten prawdziwy cud natury i perełkę tureckiej ziemi. Całodzienny rejs statkiem wzdłuż wybrzeży Kemer to idealny wybór dla tych, którzy lubią szum morskich fal, pływanie i opalanie oraz zabawę w pianie. We własnym zakresie można pojechać taksówką lub busikiem do delfinarium w Antalyi około 35 km. W tym hotelu razem z przyjaciółmi spędziliśmy wspaniałe wakacje. Wszyscy jednogłośnie stwierdziliśmy, że wybraliśmy dobre miejsce i chętnie do niego wrócimy.

Lecąc na nasze wakacje byliśmy nastawieni na bardzo aktywne spędzanie czasu. Hotel Solimar Ruby spisał się znakomicie zarówno jako baza wypadowa, jak i świetne miejsce na wypoczynek po wyczerpującym dniu. O naszym pobycie na Krecie moglibyśmy pisać bez końca i musieliśmy bardzo się pilnować, żeby nie stworzyć książki zamiast opinii, ale mamy nadzieję, że jeżeli jeszcze nie jesteście pewni co do wyboru hotelu, to rozwiejemy Wasze wątpliwości! LOKALIZACJA: Niedaleko hotelu jest przystanek autobusowy (KTEL), skąd można dotrzeć do pobliskich miejscowości. Plaża znajduje się ok. 600-700 m od hotelu. Spacer jest bardzo przyjemny, a po drodze można natknąć się na uprawę aloesu i drzewka oliwkowe. Zejście do wody jest łagodne, ale miejscami kamieniste (chociaż nie na tyle, aby buty do wody okazały się niezbędne). Leżaki na plaży płatne są ok. 6 euro (za dwa leżaki i parasol), ale popołudniami nikt już nie pobierał za nie opłaty. Dla znudzonych biernym plażowaniem dostępne są sporty wodne, dzięki którym można skutecznie podnieść sobie poziom adrenaliny. Malia słynie z tego, że to bardzo imprezowa miejscowość, w której życie zaczyna się nocą. To prawda – wszystkie sklepy w centrum są otwarte, a na ulice wylewają się po zmroku tłumy turystów, ale jakież było nasze zaskoczenie, kiedy w sobotni wieczór nie był czynny żaden klub, pomimo tego, że na plakatach w mieście widniały zapowiedzi hucznych imprez mających się odbyć właśnie w ten dzień. Warto zaznaczyć, że nie było wtedy żadnego święta. Puby są otwarte do późnych godzin i w centrum jest ich bardzo dużo. Dla osób, które nastawione są na zwiedzanie, Malia ma sporo do zaoferowania. Ok. 3 km od hotelu znajdują się ruiny Pałacu Minojskiego. Zachęcamy do spaceru, chociaż można się tam dostać także busem. Wracając próbowaliśmy złapać „stopa”, ale zauważyliśmy, że Grecy (a może raczej turyści na Krecie) nie są skłonni do zabierania autostopowiczów. Spacer do ruin jest bardzo przyjemny, od głównej ulicy odbiegają urocze ścieżki, którymi bezpiecznie można dostać się na miejsce. Jak tam dotrzeć? Wychodząc z hotelu idziemy w prawo i cały czas prosto, na skrzyżowaniu w lewo i prosto, aż do znaków informujących o pałacu. Następnie skręcamy w lewo i po kilkudziesięciu metrach ukazuje się nam wejście. Wstęp jest płatny, studenci mogą wejść za darmo. Wrócić do hotelu możemy alternatywną trasą wzdłuż wybrzeża, po drodze znajduje się ładna plaża (po wyjściu z bramki należy skręcić w prawo i iść cały czas prosto). Przy wyjściu czekają także taksówki, można także wsiąść do „Happy Train” i zwiedzić okolicę wesołą ciuchcią. ZAKWATEROWANIE: Sam pokój - bardzo przytulny, sporo miejsca, codziennie sprzątany, z balkonem. Przez dwa pierwsze dni pojawiły się nawet niespodzianki w postaci fantazyjnie ułożonych ręczników (które były wymieniane codziennie), a nawet świeżego kwiatka. W telewizji dostępny kanał TV Polonia, zawsze można być na bieżąco z informacjami z kraju. W pokoju jest lodówka, duża szafa, toaletka i stoliki nocne. Ogółem – bardzo dużo miejsca, żeby swobodnie móc się rozpakować. Jedyne, do czego moglibyśmy się przyczepić to zepsuty pilot od klimatyzacji (został naprawiony po zgłoszeniu), zasłony przy wannie (codziennie mieliśmy w łazience małą powódź – jest to problemem we wszystkich pokojach w części Ruby) oraz niedziałające radio. Nam nie przeszkadzały zbytnio te małe usterki, ponieważ w pokoju spędzaliśmy tylko noce. A propos nocy – nie polecamy pokojów od strony ulicy, ponieważ osobom z „płytkim snem” hałas dobiegający zza okna może skutecznie utrudnić wypoczynek (nawet poza sezonem). RESTAURACJA/WYŻYWIENIE: Restauracja jest duża, wybierając miejsce możemy zdecydować się na posiłek w klimatyzowanej sali lub na świeżym powietrzu. Jedzenie urozmaicone i przepyszne! Większość dań się powtarzała, ale to akurat było in plus, bo częściej mieliśmy dostęp do naszych ulubionych potraw :). Nawet ziemniaki przyrządzane były w taki sposób, że chciało się je jeść tonami. Codziennie do stałych elementów było dodawane coś nowego. Polecamy wszelkie dania serwowane prosto od kucharzy, z patelni (jest tam takie specjalne stanowisko). Była kuchnia regionalna, owoce morza (chociaż bardzo rzadko), dania dla dzieci i dania wegetariańskie - każdy znalazł coś dla siebie. Dużym zainteresowaniem cieszyły się sezonowe owoce i lokalne wino. OBSŁUGA: Kelnerzy na bieżąco zbierali brudne naczynia, a nawet krzywo spoglądali, jeśli ktoś sam odnosił po sobie talerz :). Zawsze bardzo uprzejmi i uśmiechnięci. W restauracji pracuje jedna Polka, która najczęściej stoi za barem - również bardzo profesjonalnie wykonuje swoją pracę. OPIEKA REZYDENTA: W autokarze poinformowano nas o spotkaniu z rezydentem, które odbyło się następnego dnia. Bardzo miła pani rezydent przekazała wszystkim podstawowe informacje dotyczące pobytu na wyspie, ubezpieczenia, zwyczajów, istniała także możliwość zapisania się na wycieczki fakultatywne (o tym poniżej). Rezydentka była bardzo dyspozycyjna i kompetentna, można było zwrócić się do niej w każdej sprawie. Opieka była na najwyższym poziomie. BAR: Uwaga na barmana Nicholasa, bo to straszny podrywacz ;) A tak zupełnie na poważnie – bardzo profesjonalnie wykonuje swoją pracę, zagaduje gości i udziela przydatnych porad. Barmanki też sprawują się świetnie, bardzo przykładają się do pracy, zrywają świeżą miętę do drinków i starają się jak mogą. Kiedy dowiedziały się, że zaręczyliśmy się chwilkę wcześniej, zrobiły nam specjalne, przepyszne drinki i poczuliśmy się wyjątkowo! BASEN: Zadbany, miejsca wystarczy dla każdego (nie ma bitwy o leżaki, jak to się nieraz zdarza), codziennie mogliśmy rozgrywać amatorskie wodne mecze siatkówki, do których wszyscy bardzo chętnie się przyłączali. Odpoczywający przy basenie też nie marudzili, kiedy przypadkiem trafiła w nich piłka bądź spadło na nich kilka kropel wody :) Basen ma dość gwałtowny spad, na który osoby nie potrafiące pływać powinny uważać - na szczęście jest on oznaczony. Dla dzieci przeznaczony jest osobny, mały basen. Część Ruby i Royal mają osobne baseny, ale zauważyliśmy, że goście z części Royal częściej przebywali przy naszym basenie niż przy swoim – „u nas” po prostu zawsze było weselej i więcej się działo. ANIMACJE: Brak - dla nas było to na duży plus! Rozrywkę goście zapewniali sobie sami i zawsze wszyscy świetnie się razem bawiliśmy pomimo dużych różnic wiekowych. WYCIECZKI FAKULTATYWNE: Na spotkaniu z Panią Rezydent okazało się, że istniała możliwość zakupu pakietu wycieczek w atrakcyjnych cenach. Zdecydowaliśmy się więc na 4: - Gramvousa i Balos: krystaliczna woda i możliwość wypróbowania swoich sił we wspinaczce – bez obaw, nawet małe dzieci i kobiety na koturnach dawały radę! Widoki z góry zapierały dech w piersiach i rekompensowały wysiłek. - Heraklion i Knossos: zdaniem miejscowych „być na Krecie i nie zobaczyć Knossos to jak być w Paryżu i nie widzieć Wieży Eiffla!”. To legendarne miejsce jest z pewnością nie lada atrakcją nie tylko dla fanów archeologii i mitologii, chociaż żądnych przygód turystów czy dzieci może nieco nudzić. Heraklion jest sercem wyspy z pięknym weneckim portem i licznymi tawernami, w których można zjeść świeże owoce morza. - Wąwóz Samaria: gratka dla miłośników turystyki górskiej. Cudowne widoki, niepowtarzalna przyroda i niesamowity klimat. Wygodne buty to podstawa! - Spinalonga i Agios Nikolaos: ze Spinalongą wiąże się bardzo ciekawa historia, którą każdy turysta bez dwóch zdań powinien poznać, a Agios Nikolaos to przeurocze miasteczko, którego klimatu nie da się opisać słowami. TRANSFER DO/Z HOTELU: Kierowca autobusu świetnie sobie radził i bezpiecznie dowiózł nas na miejsce, pomimo dość krętej drogi. Z uśmiechem rozwiązywał wszelkie problemy, które pojawiły się po drodze (np. brak możliwości przejazdu ze względu na zaparkowaną na środku ulicy taksówkę – Grecy parkują gdzie chcą, a ulice w centrum miejscami były wąskie). Podróż przy dźwiękach greckiej muzyki minęła nam bardzo miło. Również jeśli chodzi o powrót z hotelu nie mamy na co narzekać. PRZYDATNE INFORMACJE: W hotelu można wypożyczyć ręczniki za kaucją i zaoszczędzić tym samym trochę miejsca w walizce, jadąc na wakacje. Znajduje się w nim także luggage room, w którym możemy pozostawić swoje walizki, gdy skończy się doba hotelowa i bez obciążenia cieszyć się ostatnimi chwilami wakacji. - Jeśli wybieracie się w podróż poślubną, warto wysłać do hotelu mailem skan aktu małżeństwa. Można wtedy liczyć na dodatkowe wyposażenie pokoju (dotyczy części Ruby) w postaci szlafroka, kapci, czajnika, kawy i herbaty, które normalnie są dostępne jedynie w części Royal. - Wifi w części Ruby jest płatne (i to sporo), jednak wystarczy dogadać się z kimś z części Royal, kto poda nam hasło i będziemy mogli cieszyć się bezpłatnym Internetem. - Kiedy udamy się w kierunku centrum (należy kierować się w prawą stronę po wyjściu z hotelu), na skrzyżowaniu można spotkać starszą panią sprzedającą malutkie banany, które są tanie i przepyszne. Warto zaopatrzyć się na zapas, bo nie ma jej tam codziennie ;) Naprzeciwko zaś jest mini market, w którym znajdziemy inne świeże owoce. - Jeśli jedziecie we wrześniu (w pierwszej połowie), nie zabierajcie ze sobą dużo ciepłych ubrań. Nawet jak pada (a zdarzyło się to tylko jednego wieczoru) jest gorąco ;). Wychodząc wieczorem nie zabieraliśmy ze sobą nawet niczego na długi rękaw (chociaż zabraliśmy ze sobą pół walizki ciepłych swetrów!), atmosfera w Malii w wystarczająco rozgrzewa :D - Do większości zabytkowych obiektów studenci mają wstęp wolny. - W okolicy jest dużo wypożyczalni samochodów, skuterów i quadów, które w miejscowości są bardzo popularne. Rezydent na spotkaniu powiadamia o najlepszych wypożyczalniach, które mają kompletne ubezpieczenie – co jest bardzo ważne, jeżdżąc po drogach na wyspie. W trasie trzeba uważać, Grecy nie należą do najlepszych kierowców. OGÓLNA OCENA: Pobyt w hotelu i wakacje z Itaką oceniamy celująco! Przywieźliśmy ze sobą wiele cudownych wspomnień, a wycieczka już zawsze będzie nam się kojarzyła ze wspaniałym momentem w naszym życiu, jakim były zaręczyny. Biuro podróży stanęło na wysokości zadania i wszystko dopięło na ostatni guzik, dzięki czemu mogliśmy spokojnie wypocząć. Każdemu z pewnością będziemy polecać ten kierunek, do zobaczenia w przyszłości na Krecie! Καλό ταξίδι! (czyli po grecku: szczęśliwej podróży!).

Ponieważ dla każdego z nas ważne było zupełnie coś innego to będzie opinia o Hotelu Blue Bay Platinum Męskim i Babskim okiem! Okiem męskim: Hotel robi bardzo dobre pierwsze wrażenie... potem jest tylko lepiej :) Bardzo nowoczesny, w lobby darmowe wi-fi (kod dostępu pobiera się w recepcji). Jest też siłownia, a nawet kantor. Ale to chyba dla tych co za bardzo zaszaleją na mieście, bo w hotelu - nie nudząc się - można spędzić całe 2 tygodnie nie wydając ani grosza! Hotel fajnie położony. Do centrum dolmuszem (łapanym przez wyciągnięcie ręki tuż przy hotelu) jedzie się jakieś 5 minut, ale... wystarczy przejść na ulicę po przeciwnej stronie hotelu, by trafić na 'szlak' wiodący do Marmaris, usłany barami z lokalnymi specjałami, sklepami, restauracjami i biurami podróży. Po 20-30 minutach będziemy w centrum. Na miejscu warto wybrać się na słynne 'Bar Street' - tętniącą życiem ulicę pełną barów i dyskotek. Wieczorem w okolicy 23:00 codziennie spod hotelu wyjeżdża tam autobus i to za free :) Dla chętnych powrót też jest zagwarantowany, ale trzeba stawić się o określonej godzinie w umówionym miejscu. W sklepach można (i warto) kupić kartę telefoniczną. Jest to bardzo opłacalne i wbrew pozorom wygodne, bo budki telefoniczne są 'co krok'. Ewentualnie można wykupić wycieczkę na Rodos i tam, z własnego telefonu (nie ogłaszając bankructwa :)) obdzwonić całą rodzinę. Jeśli chodzi o wycieczki fakultatywne, prawdą jest że w miejscowych biurach jest taniej, my jednak wolimy zapłacić te kilka euro więcej, jechać z kimś sprawdzonym i mieć spokojna głowę! Ale każdy ma swój rozum, może wybierać. Z wycieczek mogę polecić Pammukale - warto zobaczyć tym bardziej, że co jakiś czas UNESCO straszy że zamknie je dla turystów i kiedyś pewnie to zrobi (nie rezygnujcie z Hierapolis na rzecz dłuższych kąpieli!). Warto wiedzieć, że jest to jedna z tych wycieczek na których widać, że przewodnik jednak ma znaczenie. Rodos - rejs katamaranem + greckie klimaty! Bajka! Rafting rzeką Dalaman - nie dla wszystkich ale ci, którzy mogą i się odważą nie pożałują! Paragliding z góry Babadag - trzeba wcześnie wstać (dojazd do Oludeniz) ale wrażenia wynagrodzą wszystko! Już sam wyjazd w górę wart jest porannej pobudki! W trakcie lotu instruktor pyta jaką wersję wolimy: CRAZY (szybki korkociąg w dół) czy SLOW (wersja dłuższa, bardziej widokowa). CRAZY gwarantuje niezapomniane emocje tylko szkoda tych widoków, żona przy SLOW wylądowała 10 min później. Ląduje się na cudnej, piaszczystej, moim zdaniem najpiękniejszej w Turcji plaży! Dla tej wycieczki na pewno kiedyś w te rejony wrócimy! A teraz najważniejsze - jedzenie! W skali od 1do 10, daję 11! Fantastyczne! Urozmaicone, świeże i pięknie serwowane! Kilka głównych dań, zawsze jakaś ryba. Sałatek, surówek i warzyw na ciepło do woli, nawet wegetarianie będą wniebowzięci! Do tego codziennie mnóstwo owoców i słodyczy, a jeśli chodzi o desery, to od samego patrzenia można dostać oczopląsu! Co ważne, bez znaczenia jest czy idziemy coś zjeść na początku czy na końcu, zawsze wszystkiego jest FULL! Nawet lepiej iść na koniec, bo nie ma kolejek do bufetu :). Dodatkowo, w przerwach miedzy głównymi posiłkami, snack bar przy basenie serwuje przekąski tj. hamburgery, kebab, frytki, przepyszną pizzę wypiekaną na miejscu itp. więc nawet jeśli podczas wycieczki ominie nas jakiś posiłek to z głodu nie umrzemy :). Ponadto, codziennie są jeszcze gofry z lodami lub lody około 15:00 i nocna zupa serwowana do 23:00! Jeśli chodzi o trunki, to w lobby barze jest wszystko, łącznie z alkoholami importowanymi. Barmani leją ile się chce i co się chce! A w barze przy basenie bez kolejki i do bólu woda, soki, kawa mrożona, inne zimne napoje, drinki, piwo. Jedyny minus to plastikowe kubki. Podsumowując, tureckie 5* to nie europejskie (jedzenia to nie dotyczy), ale hotel naprawdę jeden z lepszych w jakich byliśmy. Babskim okiem: Pomimo że wybraliśmy się do hotelu o różnych opiniach wybór okazał się być trafiony. Jest to jeden z lepszych hoteli w jakich mieliśmy przyjemność spędzać wakacje. Dużym plusem było położenie hotelu: niby w mieście pełnym imprezowni, a jednak na uboczu. Urządzony bardzo nowocześnie i w przemyślany sposób, z mnóstwem zakątków, w których można złapać oddech nie odczuwając, że w sezonie hotel gości nawet 1000 osób. Hotel ma SPA, salon fryzjerski i własny Hammam, w którym można się targować :). Wizualnie bardzo efektowny. Proste rozwiązania i gra świateł robią naprawdę świetne wrażenie. Obsługa hotelowa pomocna i sympatyczna. Pokój zupełnie jak na zdjęciach z katalogu. Duży, czysty i nowocześnie urządzony. Mini bar z dostawą wody mineralnej przy każdym sprzątaniu. Telefon, telewizor (brak polskich kanałów) W szafie sejf, z którego nie korzystaliśmy - nic nam nie zniknęło :) Klimatyzacja uruchamiana na kartę (w trakcie przebywania w pokoju). Sprzątanie odbywało się na życzenie - polegało to na włączeniu światła z prośbą o posprzątanie. W łazience prysznic, suszarka, wszystkie niezbędne kosmetyki typu żel pod prysznic, szampon, odżywka (dostarczane codziennie w małych buteleczkach). Fajne wrażenie robi podświetlany na niebiesko prysznic i szklane drzwi do łazienki. Baseny są trzy. Dwa mniejsze: jeden ze zjeżdżalnią i brodzik dla dzieci oraz jeden duży - fajny (bardzo efektowne podświetlenia wieczorem) ale zdecydowanie za mały na wielkość hotelu. Być może dotyczy to tylko pełni sezonu ale śpiochy niestety mają problem z wolnymi leżakami. Pozostaje jeszcze nieco oddalona, żwirkowa plaża hotelowa w malowniczej zatoczce. Leżaki i parasole są tam bezpłatne, ale nie ma baru hotelowego, a tym samym nie można korzystać z opcji all inclusive co niezbyt zachęca do korzystania z niej. Ręczniki bezpłatnie wydaje SPA. Drobnym minusem jest odległość od centrum, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło - można spalić nadwyżkę kalorii :) A jest co! Warto wybrać się na spacer promenadą do samego centrum, zarówno w ciągu dnia jak i w nocy - cudne widoki! Marina Marmaris nie na darmo nazywana jest Tureckim Sant Tropez. Skręcając w lewo z głównego deptaka, dojdziemy do pięknej fontanny gdzie o 21:00 jest wspaniały pokaz. Co ważne, pomimo że pokoje zgodnie z regulaminem opuściliśmy o 12:00, a wylot mieliśmy o 24:00, przez cały czas mogliśmy korzystać z infrastruktury i opcji All Inclusive, co nie jest regułą, a jedynie dobrą wolą hotelu. Warto o tym pamiętać. Ogólnie Hotel Blue Bay Platinum polecam wszystkim! To były naprawdę udane wakacje! Zresztą czy ten uśmiech może kłamać?

Wspaniały hotel - spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagających osób. Cudowne wakacje! Po raz pierwszy wszystko było idealne :) Przede wszystkim HOTEL - wspaniały! Duży, zadbany, bardzo czysty, ze wspaniałą roślinnością - zarówno na zewnątrz budynku, jak i w jego wnętrzach. Świetna lokalizacja, przemiła i pomocna obsługa: zarówno w hotelowej recepcji (dwie panie na recepcji mówiące w języku polskim), jak i podczas posiłków w restauracji, czy też w trakcie organizowanych tematycznych wieczorów. Jedzenie smaczne - śniadania może nieco monotonne (choć wybór naprawdę duży, a omlet przyrządzany z wybranych przez nas składników - po prostu wyśmienity), ale obiady i kolacje przepyszne i duży wybór potraw. Kolacje tematyczne - każdego dnia kuchnia z innej części świata (kanaryjska, włoska, meksykańska, itp.- potrawy świeże, przygotowywane na bieżąco); smaczne mięsa, ryby, owoce morza i oczywiście tradycyjna hiszpańska paella, a poza tym: sałatki, desery, lody, ciasta, jogurty oraz dużo świeżych owoców i warzyw. Ponadto bardzo bogata oferta posiłków dla wegetarian. W restauracji czysto, obsługa stolików bardzo sprawna, a do tego również bardzo sympatyczna. Pokoje duże, klimatyzowane, wyposażone w sejf (odpłatny), lodówkę i TV (z kilkoma polskimi kanałami), czyste - codziennie sprzątane. Łazienki duże, z kabiną prysznicową oraz wanną. Ręczniki wymieniane codziennie. Hotel usytuowany tak, że z każdego balkonu był widok na piękny ocean, a przy lepszej widoczności także na sąsiednią wyspę La Gomerę. Goście w pokojach usytuowanych od strony promenady dodatkowo mają wspaniały widok na klify Los Gigantes :). W hotelu znajduje się mały minimarket oraz lokalne biuro turystyczne oferujące wycieczki, a także wynajem aut. BASENY: dwa, dość duże, czyste, o głębokości ok. 1,40 m. Przy basenie głównym (sezonowo podgrzewanym) codziennie odbywają się animacje - i dla dorosłych, i dla dzieci i młodzieży (aqua aerobik, mecze piłki wodnej i inne gry zespołowe). W czwartki w okolicach basenu odbywa się świetna zabawa w pianie. Animatorzy bardzo sympatyczni (zagadują w języku polskim), pogodni, bardzo zaangażowani, ale nie nachalni. Fajną atrakcją dla dzieci jest długa basenowa zjeżdżalnia, a dla maluchów oczywiście wydzielony brodzik. Przy obu basenach była wystarczająca ilość leżaków i parasoli. Ręczniki hotelowe można wypożyczyć za kaucją w recepcji. Drugi basen przeznaczony jest raczej do spokojniejszego odpoczynku - obsługa prosi także, aby nie używać w nim wszelkiego rodzaju dmuchańców, jak materace czy piłki. Bar przy basenie także bardzo dobrze wyposażony w napoje (także alkoholowe), ale również i przekąski (hamburgery, frytki, hot-dogi, sery, owoce, warzywa, ciasta i lody) oraz dania obiadowe - czasami rezygnowaliśmy z obiadu w hotelowej restauracji na rzecz właśnie tych przekąsek w barze przy basenie. Wieczorami czas można było miło spędzić także wybierając muzyczny występ na żywo w piano-barze i na tarasie do niego przylegającym, bądź tematyczne show danego wieczoru (kabaret, pokaz papug, pokaz orłów, występy akrobatyczne, pokaz plemiennych tańców afrykańskich, itp.). Każdego wieczoru, po zakończeniu show, organizowana była dyskoteka. Dzieci i młodzież codziennie popołudniami mogły brać udział w konkursach: mini golfa, tenisa stołowego czy strzelania z łuku. A wieczór zawsze rozpoczynał się od mini disco. O te najmłodsze dzieciaczki także zadbano w hotelu - dla nich jest mini club, gdzie można maluchy zostawić pod opieką wspaniałych, zaangażowanych animatorek, z którymi dzieci spędzały czas na zabawie w piratów, malowaniu twarzy czy poszukiwaniu skarbu. PLAŻA - Playa de la Arena, publiczna, praktycznie w bezpośrednim sąsiedztwie hotelu (nieduża, ale czysta) nawet w ścisłym sezonie nie było tłumu ludzi, więc miejsca na pewno starczy dla każdego :). Na miejscu można wypożyczyć leżaki i parasole (3 EUR/szt.). Czarny, delikatny, wulkaniczny piasek robił niesamowite wrażenie! Miasteczko Puerto de Santiago, gdzie znajduje się hotel, jest nieduże, ale bardzo klimatyczne. Spacerkiem, ok. 20 minut od hotelu można dotrzeć do punktu widokowego na wspaniałe, urzekające swym widokiem i zapierające dech w piersiach swym ogromem Giganty, czyli klify Los Gigantes. W miasteczku sporo jest też sklepików z pamiątkami, barów, pizzerii, lokalnych biur turystycznych (w tym także polskie biuro podróży!) oraz wypożyczalni aut (ok. 35-40 EUR/dzień). Jest też kilka bardzo dobrze zaopatrzonych supermarketów oraz punkt medyczny. Ale przede wszystkim dużym plusem Puerto Santiago jest jego świetna lokalizacja - jest to bardzo dobry punkt jako baza wypadowa dla wszelkich wycieczek - łatwo można stąd dojechać do największych lokalnych atrakcji czyli do: LORO Parku (który ma największą kolekcję papug na całym świecie, rekinarium z tunelem z rekinami o długości 17 metrów oraz niesamowitą planetą pingwinów, pokazy orek, delfinów i lwów morskich), SIAM Parku (największego tematycznego parku wodnego w Hiszpanii, gdzie znajduje się kilkanaście zjeżdżalni - w tym największa na wysokości 28 m - ósme piętro - kończąca się tunelem w basenie pełnym rekinów, wodospady, sztuczne rzeki, tropikalna zieleń i mnóstwo basenów). A przede wszystkim udać się należy do parku narodowego z wulkanem El Teide (wjazd kolejką na wysokość ok. 3550 m - przy dobrej widoczności, z punktu widokowego na tej wysokości widać pozostałe wyspy archipelagu). Osobiście polecam także wejście na sam szczyt Teide - wymagane jest pozwolenie Parku Narodowego Las Canadas, ale nie jest to zbyt skomplikowana procedura - pozwolenie jest nieodpłatne i najlepiej zorganizować je jeszcze w Polsce, przed wyjazdem). Te trzy miejsca po prostu koniecznie trzeba odwiedzić, będąc na Teneryfie! A w drodze powrotnej z wycieczki na El Teide, warto nieco zboczyć z trasy, skierować się na północ wyspy, by wstąpić do nadmorskiego miasteczka Icod de Los Vinos, gdzie w tzw. Parque del Drago można zobaczyć wieczne drzewo Drago (tzw. smocza dracena o wysokości 17 m i pniu o szerokości 6 m - najstarsze drzewo na wyspie), a dalej, z punktu widokowego przy drodze, zobaczyć w dole można usytuowane nad samym oceanem miasteczko Garachico z pięknym portem (to miasto zostało zalane przez lawę, a potem na zastygłej lawie całkowicie odbudowane), a także kilka kilometrów dalej położoną wioskę Masca - malowniczą i tradycyjną, a kiedyś piracką wioskę położoną pośród gór i bujnej roślinności Teneryfy. Do LORO Parku i SIAM Parku warto wykupić wspólny bilet, tzw. 'TwinTicket' - i skorzystać z opcji transportu do Loro Parku, jaką oferuje Itaka, natomiast do SIAM Parku codziennie jeździ bus hotelowy (5 EUR/os. w obie strony - tańsza opcja niż lokalnym autobusem TITSA 12 EUR/os. w obie strony) - miejsce w hotelowym busie należy wcześniej zarezerwować w recepcji hotelu. Na koniec jeszcze jedno zdanie o Pani rezydentce Itaki w hotelu Be Live Playa La Arena - sympatyczna, kompetentna osoba, ciekawie opowiedziała nam o wyspie i lokalnych atrakcjach oraz możliwościach wycieczek i cierpliwie, konkretnie odpowiedziała na wszystkie pytania. Poważniejszej pomocy nie potrzebowaliśmy - gdyż, jak wspomniałam na początku, wszystko było idealne! Z całego serca polecam wakacje na tej największej z Wysp Kanaryjskich - koniecznie w hotelu Playa La Arena :). Trochę świata już zwiedziłam (w tym już kilka miejsc z Itaką), ale po raz pierwszy mam ochotę do danego miejsca wrócić - i mam tu na myśli zarówno Teneryfę, jak i sam hotel!

Wycieczka warta polecenia pod każdym względem! Bardzo atrakcyjny program - dużo można zobaczyć w stosunkowo krótkim czasie, bez większego zmęczenia. Wspaniałe zabytki, piękne i interesujące miejsca, mili, uprzejmi ludzie, życzliwie nastawieni do turystów, dobry klimat, przemyślana organizacja i dobra, rzetelna praca pilota. Możliwość 'dotknięcia' może czasem mniej znanych kart historii kultury europejskiej. 1) Z pewnością okaże się atrakcyjna dla tych, których fascynują wieki średnie i kultura dawnych wieków – zamki i klasztory, od romańskich katedr po strzelisty gotyk i barwną jesień średniowiecza, a także losy mało (u nas) znanych dynastii, które przecież miały istotny wpływ na kształtowanie się oblicza Europy. Na trasie mamy tak wspaniałe zabytki, jak klasztor hieronimitów w Lizbonie, opactwo w Alcobasie, klasztor templariuszy w Tomarze, dominikańskie opactwo w Batalii czy cudowne Obidos, miasto zachowane w średniowiecznym kształcie, Coimbra z jednym z najstarszych uniwersytetów. Program prowadzi śladami rycerzy, pielgrzymów, a także odkrywców i marzycieli, którzy jak Henryk Żeglarz pragnęli dotrzeć poza krańce znanego im świata. Na Cabo da Roca jest czas, by popatrzeć w przestrzeń oceanu i poczuć siłę, która kazała naszym przodkom wyruszać przed siebie w poszukiwaniu nowych krain, by potem – gdy już udało im się powrócić – snuć opowieści pełne zachwytu i grozy o niezmierzonych bogactwach, fantastycznych roślinach i morskich potworach, które potem dłuta dawnych mistrzów uwieczniały na kolumnach klasztornych krużganków… Mocnym punktem programu są słynne sanktuaria (Fatima, Santiago de Compostela oraz – inna skala – urokliwe Bom Jesus do Monte), które można po prostu zwiedzić, ale także, dzięki dobrze rozplanowanemu czasowi, przeżyć (m.in. jest możliwość uczestniczenia w mszy św. dla pielgrzymów w Composteli oraz w Procesji Światła w Fatimie). To duży plus, że organizatorzy zadbali także o potrzeby religijne uczestników. W programie są też, oczywiście, inne wątki: kulinarno-degustacyjny (m.in. winiarnia w Porto), sportowo-rekreacyjny, przyrodniczy, morski… Sporo czasu do dyspozycji (na zwiedzanie z przewodnikiem i indywidualne) w miastach: Lizbonie, Porto, a także – dzięki wcześniejszemu dotarciu do hotelu pierwszego dnia – Silves, z klimatem charakterystycznym dla Algarve (w tym mieście był ostatni w regionie bastion Maurów, po których pozostał zamek). 2) Należy też podkreślić, że trasa wycieczki prowadzi przez „zieloną” Europę. Osoby, które znają gorące południe Półwyspu Iberyjskiego, nie muszą się obawiać upałów. W kwietniu/maju środkowa i północna Portugalia jest zielona, pachnąca kwiatami, o łagodnym powietrzu – a i później nie jest tam tak gorąco jak np. w Andaluzji. Natomiast trzeba być przygotowanym na deszcz, zabrać parasolkę, pelerynę itp. (można też je sobie przywieźć jako pamiątkę z wycieczki), taki klimat... Nam trafiły się dwa dni mokre i choć deszcz był ciepły, to utrudnił zwiedzanie Bragi i uniemożliwił wieczorne spacery po pięknym parku narodowym na wzgórzach, nieopodal sanktuarium Bom Jesus, gdzie mieliśmy dwa kolejne noclegi. 3) Organizację – oceniam pozytywnie. Grupę prowadziła p. Zuzanna łącząca obowiązki pilota i przewodniczki. Kompetentna, sprawna, dobrze posługująca się miejscowym językiem (co wcale nie jest regułą…). Potrafiła komunikatywnie przekazać podstawowe wiadomości nie tylko o zwiedzanych miejscach, ale także o historii i kulturze Portugalii, mentalności jej mieszkańców, stylu ich życia itp., ubarwiając wiedzę legendami i anegdotami. Trzeba przyznać, że trudno jest znaleźć właściwe proporcje między brakiem a nadmiarem informacji, zwłaszcza, gdy uczestnicy wycieczki mają różne zainteresowania i potrzeby. Pani Zuzannie chyba udało się te proporcje uchwycić. Umiała wypełnić czas dłuższych przejazdów opowieściami, a jednocześnie nie zanudzić. Natomiast system „słuchawkowy” niestety zawodził, aby słyszeć przewodniczkę w zwiedzanych obiektach, trzeba było trzymać się blisko. Trasa – dość długa, ponad 2000 km, a jednak tak rozplanowana, że przejazdy na ogół nie były nużące, a w zwiedzanych miejscach pozostawało dość czasu, by coś zjeść, obejrzeć indywidualnie jakiś obiekt, zrobić zakupy (np. w Lizbonie udało nam się w tzw. czasie wolnym odbyć przejażdżkę tramwajem 12, obejrzeć katedrę i dom rodziców św. Antoniego Padewskiego, a także dość długo pospacerować). Organizację na pewno ułatwił fakt, że nasza grupa liczyła chyba 37 osób, a poza tym wszyscy byli zdyscyplinowani, nikt się nie spóźniał, nie było opóźnień ani powodu do zdenerwowania. Jedyny mankament – to rozregulowana klimatyzacja, której nie dało się dobrze ustawić (dobrze, że to nie upalne Algarve…). Na przyszłość – Organizator powinien na tę kwestię zwrócić uwagę. 4) Hotele – raczej dobre, odpowiadające standardowi, czyste, w łazienkach są suszarki. Dwa – pięknie położone (w Silves i koło Bragi). Pokoje mogą trafić się różne (np. z ładniejszym widokiem – lub z oknem wychodzącym na remontowane podwórko) – jak to bywa na objazdówkach. Jedzenie – moim zdaniem – lepsze niż można się było spodziewać, choć to zależy od upodobań (osobiście nie jestem miłośniczką portugalskiego narodowego dorsza), a śniadaniowe napoje można było zrekompensować sobie przepyszną kawą, mocną i aromatyczną, którą można kupić dosłownie wszędzie i w różnych odmianach. Kolacje serwowane (w jednym z hoteli – bardzo wolno), ale za to kilkakrotnie z winem i innymi napojami za symboliczne euro. 5) Z atrakcji fakultatywnych: wieczór fado wart swojej ceny ze względu na muzykę i atmosferę (choć istotnie goście usadzeni są dość ciasno). Jest to przeżycie jedyne w swoim rodzaju. Z kolacji większość uczestników nie była zadowolona (zdaje się, że wygrali ci, którzy wybrali danie rybne), ale przecież nie o jedzenie tu chodzi. 6) Optymalne godziny wylotu (z Warszawy ok. 7.00, z Fado 11.00 ) – nie trzeba było zrywać się w środku nocy (jak to często z czarterami bywa) i powrót do Warszawy też był o sensownej godzinie (ok. 16.00). W dodatku zyskaliśmy prawie cały dzień (pierwszy) w Silves, które samo w sobie jest atrakcją turystyczną (warto zaopatrzyć się w jakiś przewodnik czy folder turystyczny o tym mieście, by wiedzieć, co obejrzeć).

Lądowanie w Bodrum przebiegło bez problemu. Za oknem już zmierzch, a nas czekała jeszcze podróż do hotelu Sentido Bellazure. Przebiegła ona bez kłopotu, pomimo dzielącej nas odległości. Bodrum powitało i pożegnało nas tysiącem świateł, mieniących się za oknami autobusu wszelkimi możliwymi kolorami. Tęsknota za cudnym widokiem minęła w momencie, w którym ukazała się nam zatoka w miejscowości Akyalar, gdzie znajdował się hotel. Sama miejscowość malutka, gdzie próżno szukać nocnego życia, spokój i cisza. Lobby, jak i cały budynek hotelu zrobiły na nas bardzo korzystne wrażenie, czyściutko, bez zbędnego przepychu, gustownie urządzone. Co ciekawe recepcja znajduje się na 6 piętrze, zaś do hotelowych pokoi zjeżdża się windą. Sam pokój bardzo przestronny, elegancko urządzony, z kamienną, funkcjonalną łazienką. Kolorem dominującym jest biel. Ogromna szafa, z niewiele mniejszym lustrem oraz spory taras były dopełnieniem naszych pozytywnych odczuć. Kolejnym miłym zaskoczeniem, był posiłek czekający w hotelowej restauracji, mimo późnej pory. Sam wystrój restauracji posiadającej ogromny taras, z którego podziwiać można przepiękny widok na zatokę, jak i posiłki w niej serwowane, powinny zaspokoić wybredne gusta gości. Hotel posiada jeszcze jedną restaurację, na tarasie zlokalizowanym w sąsiedztwie recepcji, co zapewnia spokój i brak odczucia tłoku w trakcie posiłków. Śniadanie jest serwowane w godzinach 7-11, obiad między 12:30 a 14, kolacja od 19:30 do 21:30. Ponadto nocne przekąski pomiędzy 23 a 24. Zawsze jest do wyboru kilka ciepłych dań - jajka, omlety, małe naleśniki, turecka zupa, grillowane mięso oraz ryby, faszerowane papryki, bakłażany, musaka, pizza, gozleme, szereg przystawek, sałatek i oczywiście kebab w każdej postaci. Do tego przepyszne sery, oliwki, dżemy, a nawet plaster wyciągnięty z ula, ociekający miodem, to tylko niektóre z dań serwowanych przez szefa kuchni. Nie można zapomnieć o przepysznych słodyczach oraz soku ze świeżych pomarańczy. Hotel dysponuje strefą SPA, gdzie Panie z Tajlandii oferują cały szereg masaży i zabiegów pielęgnacyjnych, profesjonalną siłownią oraz salonem fryzjerskim. Do dyspozycji gości są 3 baseny, dwa w tym brodzik na parterze oraz jeden basen na 4 piętrze, przy których zlokalizowane są leżaki z parasolami, wiklinowe kosze wyłożone poduszkami oraz klika krytych strzechą miejsc, ze stołami i kanapami, gdzie można schronić się przed słońcem . Do hotelowej piaszczystej, choć niezbyt dużej plaży prowadzi droga otoczona zielenią. Przy plaży usytuowany jest drewniany taras, na którym ustawione są leżaki i parasole oraz jeden z 4 hotelowych barów. Niezbyt dużą powierzchnię plaży rekompensują stworzenia zamieszkujące morską wodę. Z 5 letnią córką, udało nam się dostrzec w wodnej toni ryby, kraby, rozgwiazdę i niewielką płaszczkę. Kilkanaście metrów od brzegu dno morza jest piaszczyste, a tafla wody sięga do ud dorosłego człowieka, co umożliwia dzieciom bezpieczne korzystanie z uroków morskiej kąpieli. Do dyspozycji dzieci jest brodzik z małą zjeżdżalnią i niewielki plac zabaw oraz zespól animatorów. Dorośli wieczorem mogą się zrelaksować w trakcie wieczornych występów, od folklorystycznych po cyrkowe.

Z całego serca mogę polecić wakacje w hotelu Mogan Princess & Beach Club. Hotel co prawda nie należy do najnowszych, jednakże jest bardzo dobrze utrzymany:). Składa się z sześciu bloków ułożonych „schodkowo”, do których można dostać się systemem wind (tylko na pierwszy rzut oka może on wydawać się nieco skomplikowany) lub schodami. Pomimo, że obiekt jest stosunkowo duży, nie czuć w nim tłoku i jest cicho:). Obsługa hotelu jest bardzo miła i kompetentna. Malutkie zastrzeżenie należy się jedynie kelnerom, którzy nie zwracają uwagi na ułożenie sztućców na talerzu, są za to przesympatyczni i zabawni. Dla nieznających hiszpańskiego lub angielskiego plusem będzie fakt, iż w recepcji pracuje Słowaczka mówiąca po polsku:). W hotelu działa wypożyczalnia samochodów, jednakże nie jest najtańsza (lepiej skorzystać z oferty proponowanej przez rezydenta, który w dodatku pomoże zamówić samochód). 1. POŁOŻENIE I ATRAKCJE W OKOLICY. Hotel znajduje się w niewielkiej miejscowości wypoczynkowej Taurito. Zbudowany jest na zboczu niezbyt wysokiej góry, niemalże pod jej szczytem. Z tego powodu do plaży należy przejść spacerkiem, który zajmuje ok. 10-15 minut. Z hotelu regularnie kursuje darmowy autobus dowożący gości na plażę, a dodatkowo raz dziennie do przepięknej miejscowości Puerto de Mogan (w piątek odbywa się targ i z uwagi na duże zainteresowanie należy na ten dzień zarezerwować w recepcji miejsce w autobusie, jeśli komuś się nie uda zawsze może skorzystać z niedrogiego transportu publicznego - przystanek w centrum miejscowości - lub wziąć taksówkę). W Taurito znajduje się kilka sklepów spożywczych, z pamiątkami i wyposażeniem na plażę, a także wypożyczalnie samochodów (uwaga – część z nich podaje cenę bez podatku i obowiązkowego ubezpieczenia!) oraz punkty, w których można wykupić wycieczki m.in. w poszukiwaniu delfinów. Przy plaży działa polska szkoła nurkowania Delphinus. W miejscowości jest również aquapark, minigolf, dyskoteka i niewielki, ale za to bardzo ładny ogród z palmami i kaktusami. 2. POKÓJ. Pokój niezwykle przestronny. Z każdego roztacza się przepiękny widok na ocean i pobliskie Puerto de Mogan (uwaga jednak na pokoje położone na samym dole każdego z bloków - w nich widok może być nieco przesłonięty dachem niżej położonego bloku). Każdy pokój posiada balkon ze stolikiem i krzesełkami. W pokoju znajdują się bardzo ładne rattanowe meble, telewizor i sejf (dodatkowo płatny). W łazience, co rzadko spotykane, znajduje się zarówno prysznic, jak i wanna:). Oczywiście jest tam również WC, umywalka i suszarka do włosów. Pokój sprzątany był każdego dnia, codziennie wymieniano również ręczniki i uzupełniano zapas mydła, żelu pod prysznic i szamponu. 3. BASEN. W hotelu znajdują się dwa baseny. Pierwszy, większy, położony jest na najniższym piętrze hotelu. Posiada podgrzewaną wodę, także można pływać w nim przez cały rok. Drugi basen znajduje się nieco wyżej i dostępny jest wyłącznie dla dorosłych, dzięki czemu panuje tam niezwykły spokój:), woda w nim nie jest jednak podgrzewana. Przy obu basenach znajdują się leżaki i parasole. W trakcie całego pobytu nie było problemów z ich dostępnością:). 4. WYŻYWIENIE/NAPOJE. Główne posiłki serwowane są w restauracji z widokiem na ocean. Wszystkie dania, których próbowałam były bardzo smaczne. Ich wybór był bardzo duży. Śniadania były najmniej urozmaicone, codziennie było w zasadzie to samo, chociaż dzięki ilości dostępnych dań nie można było się znudzić:). Na obiad i kolację zawsze były ryby i różne rodzaje mięsa (nawet królik!), bardzo często serwowano również owoce morza. Oprócz tego można było skosztować ziemniaków, ryżu i makaronów w różnych postaciach. Do tego oczywiście mnóstwo warzyw, a wśród nich przepyszne pomidory przyrządzone na kilka sposobów:D. Do każdego posiłku podawano owoce, a do obiadu i kolacji dodatkowo pyszne desery - lody, różne rodzaje ciast, pudding, galaretki... Malutki minusik należy się jedynie za niezbyt dokładny opis potraw w bufecie, w dodatku wyłącznie w języku hiszpańskim. Czasami etykietki nie odpowiadały daniu, przy którym się znajdowały. Jednakże pomimo tego zawsze można było zorientować się z czego składa się dana potrawa:). Pomiędzy głównymi posiłkami serwowano przekąski. W restauracji przy głównym basenie dostępne były w zasadzie tylko hamburgery, hot dogi i sandwiche, do tego owoce i warzywa, natomiast w Beach Clubie przy plaży wybór był o wiele większy - oprócz wyżej wymienionych oferowano pizzę, różnego rodzaju sałatki makaronowe, warzywne i owocowe, croissanty itd. Dzięki temu można spokojnie odpuścić sobie obiad w hotelu i posiedzieć cały dzień na plaży bez obawy o ewentualny głód:). Soki serwowane w głównej restauracji były smaczne, chociaż jak dla mnie przesłodzone. Oprócz nich można było napić się kawy/herbaty/czekolady oraz napojów typu Coca-Cola. Ogromnym plusem było rozlokowanie w kilku miejscach w hotelu samoobsługowych dystrybutorów z wodą, Coca-Colą, sangrią, piwem i trzema drinkami do wyboru (nie miały w sobie jednak alkoholu – można było je wzmocnić w barze). Na pochwałę zasługują drinki serwowane z mocnymi alkoholami, których barmani nie żałowali:). Oprócz Beach Clubu na plaży hotel pozostawia do dyspozycji gości również bar przy głównym basenie oraz klub z widokiem na ocean wewnątrz budynku, z którego można wyjść na taras z fotelami. 5. ANIMACJE. Hotel nawet poza „głównym” sezonem oferuje bogaty program animacji. W ciągu dnia można m.in. wziąć udział w wodnym aerobiku, pograć w piłkę wodną lub boule. Wieczorem w klubie odbywał się Show Time – różnego rodzaju występy: od muzyki na żywo, przez magic show i show papug, aż do pokazów flamenco czy tańca akrobatycznego. Następnie organizowano dyskotekę (której nie było słychać w pokoju) lub karaoke. W ciągu dnia działały przynajmniej dwa minikluby dla dzieci, natomiast wieczorem przed Show Time organizowano dla nich minidisco. 6. PLAŻA. Plaża w Taurito jest niewielka z ciemnym, delikatnym piaskiem. Z uwagi na niewielką ilość hoteli w okolicy nie panuje na niej tłok. Od hotelu oddalona jest o ok. 10-15 minut spacerem. Można na nią dostać się również bezpłatnym hotelowym autobusem. Na plaży można wypożyczyć leżak i parasol. Przy plaży działa Beach Club objęty ofertą all inclusive. Wybierając hotel Mogan Princess&Beach Club można liczyć na wspaniałe wakacje. Każdy znajdzie w nim coś dla siebie – zarówno jeśli chce poleniuchować, jak i poszaleć. Dodatkowo hotel stanowi doskonałą bazę wypadową dla indywidualnych wycieczek po przepięknej Gran Canarii. Jeśli będę miała okazję chętnie wrócę do tego hotelu :)

Hotel, jak na Hiltona przystało, luksusowy, czysty, zadbany, przestronny i bardzo elegancki. Wytworne lobby, i recepcja, gustowna, nowoczesna restauracja ze smacznymi i pięknie udekorowanymi potrawami. Kelnerzy kulturalni, elegancko ubrani (codziennie w innych strojach), prowadzący gości do stolika. Zwróciłam uwagę na codziennie zmieniane obrusy i inny wystrój stolików i serwetek przy kolacji, który skutecznie zachęcał do konsumpcji. Potrawy smaczne i urozmaicone, ładnie i oryginalnie podane. Myślę, że każdy z gości znalazł coś dobrego dla siebie. Obsługa, sprzątająca pokoje, miła i sympatyczna, nie narzucająca się. Codziennie inne dekoracje na łóżkach w postaci kwiatów, łabędzi itp. Wielkim atutem „Hiltona” są przestronne pokoje, ładnie urządzone i ciekawie, wygodnie oświetlone (łącznie z nocnym światłem na ścianie, tuż przy podłodze). W pokoju plazmowy telewizor, lodówka, trzy telefony (w tym nawet jeden w toalecie), żelazko, deska do prasowania, suszarka do włosów, podświetlane szafy na ubrania, duże lustro, czajnik elektryczny, filiżanki, kawa, herbata, cukier, mleczko do kawy i duża butelka wody mineralnej - codziennie uzupełniane, w miarę zużywania. Pokój był sprzątany codziennie, łącznie z wymianą wszystkich ręczników i bieżącym uzupełnianiem kosmetyków (szampon, żel pod prysznic, balsam do ciała). Eleganckie zasłony i firany, które codziennie były inaczej upięte! Duży balkon z wygodnymi fotelami i stolikiem, z widokiem na basen i morze. Teren hotelu rozległy, zadbany, z pięknie skoszoną trawą i plewioną roślinnością. Alejki oświetlone, niektóre dróżki wysadzane kamykami w orientalne, kolorowe wzory. Baseny czyste, (jeden z podgrzewaną wodą) i doskonałą obsługą barową w basenie. Parasole, parawany, nowe leżaki, ręczniki plażowe czyste i miękkie. Ilość miejsca do plażowania pozwalająca na odpoczynek, bez tłoku i zgiełku. Plaża hotelowa rozległa, czysta, ładnie urządzona - leżaki, parasole, stoliczki, punkt wydawania ręczników, plażowy bar z napojami i przekąskami i czyste, zadbane toalety (łącznie z dużymi lustrami). Hotel spełnił wszystkie moje oczekiwania. Niczego mi w nim nie brakowało, a wszystkie udogodnienia sprawiły, że miło się w nim przebywało i odpoczywało. Hotel sprostał moim wyobrażeniom i dość wybrednemu gustowi, a o to przecież chodzi! :) Z satysfakcją stwierdzam, że jest godzien wszelkiego polecenia.

W hotelu Crown Plaza byliśmy przez 2 tygodnie w okresie od 11 do 25 października. Hotel rozmieszczony jest na bardzo dużym terenie, otaczając baseny i lagunę. Budynki w stylu beduińskim mają swój niepowtarzalny urok, nie jest to typowy hotel z długim korytarzem i szeregiem drzwi. Budynki są otwarte na wewnętrzne place połączone drewnianymi kładkami, a każdy pokój jest niczym małe mieszkanie - świetnie wyciszone (nigdy nie słyszeliśmy mieszkańców sąsiednich pokoi), przestronne, z wydzieloną otwartą garderobą oraz łazienką z ogromnym prysznicem. W pokoju codziennie jest dostawiana butelka z wodą mineralną oraz serwis do kawy/herbaty, jest również mała lodówka, deska i żelazko do prasowania. Pokoje są sprzątane codziennie przez bardzo dyskretną obsługę, zawsze zajmowali się tym podczas naszej nieobecności, warto czasem zostawić i dla nich napiwek – odwdzięczają się kwiatami, a z ręczników tworzą cuda. Restauracja: W hotelu są 3, jednak my korzystaliśmy tylko z tej dostępnej w ramach all inclusive i jednocześnie największej w hotelu. Restauracja jest na bardzo dużej powierzchni, nie ma się jednak poczucia masowości gdyż podzielona jest na mniejsze sale, każda w trochę innym stylu, co pozwala nam wybrać czy mamy ochotę zjeść na dworze, zadaszonym tarasie czy też w sali zamkniętej. Jedzenie było bardzo urozmaicone, każdego dnia można było zjeść coś innego lub skomponować samemu - kucharze przy oddzielnych stanowiskach proponują tam np. makaron z wybranymi przez nas dodatkami. Niemniej jednak, po 2 tygodniach zaczyna się tęsknić głównie za wędlinami oraz polską kiełbasą, bo w Egipcie wieprzowiny nie dostaniemy. Na szczególną uwagę zasługują desery – nigdzie nie jedliśmy lepszych pączków. Niektórzy mogliby narzekać na tłumy w restauracji, jednakże doskwiera to tylko wtedy, jeśli jadamy o standardowych godzinach (zazwyczaj, gdy tylko zaczynają wydawać posiłki). My jedząc śniadanie koło 9, obiad o 14 czy kolację o 20 nie natrafialiśmy na żadne kolejki, a jedzenia nigdy nie brakowało, stale było uzupełniane przez obsługę. Baseny: wybraliśmy ten hotel głównie ze względu na dużą ilość basenów i nie zawiedliśmy się. Pływając nie mieliśmy poczucia tłoku, na uwagę zasługuje szczególnie basen zrobiony na podobieństwo rzeki oraz sztuczna jaskinia – w wybranych godzinach jest tam włączany wodospad oraz bicze wodne. Do dyspozycji gości są też nadmuchiwane koła i materace do pływania po niej. Jest tam mniej leżaków niż przy głównym basenie, dlatego też jest spokojniej. Dla chętnych również 2 nieduże zjeżdżalnie. Plaża: duża i piaszczysta, jednakże jest trochę drobnych kamyków oraz muszelek, więc chodzenie boso – tak, ale trzeba uważać, polecamy raczej obuwie ochronne. Do morza można wejść z plaży jednakże tylko do pewnego momentu, później zaczyna się rafa, jeśli jednak ktoś nie jest doświadczony w pływaniu w masce i z rurką, to na płyciźnie może poćwiczyć. Drugie wejście jest oczywiście z pomostu. W październiku, szczególnie w drugiej połowie, doświadczyliśmy w niektóre dni bardzo silnych wiatrów, w związku z czym, jeśli ktoś nastawia się na cały wyjazd snurkowania, powinien wybrać się do Egiptu w któryś z wcześniejszych miesięcy. Co do samej rafy… Jak dla mnie to jeden z cudów natury, który po prostu trzeba zobaczyć na własne oczy. Animacje: Animatorów było dużo i różnej narodowości, bardzo pozytywnie usposobieni próbowali zapraszać wszystkich do zabaw, ale nie byli bardzo nachalni. Cześć zajęć prowadzonych jest codziennie, inne „dodatkowo”, nie są jednak bardzo urozmaicone. Raz w tygodniu organizują dyskotekę na plaży, jest ona jednak dodatkowo płatna – 10 Euro, poza tym wieczorem niewiele atrakcji – czasem jakieś przedstawienia, raczej nastawione na dzieci. Rekompensuje to bar nad basenem, który jest swojego rodzaju centrum kulturowym, szczególnie wieczorami. Za niewielką opłatą można tam zapalić sziszę, organizują karaoke, ale też można sobie po prostu posiedzieć przy stoliku ze znajomymi i wypić parę drinków. Bezpośrednio z hotelu jest możliwość przejścia promenadą przy plaży bezpośrednio do Port Ghalib, gdzie znajdziemy kawiarnie, restauracje i sklepy - wszystko pod turystów, można się swobodnie poruszać. Należy pamiętać najważniejszą zasadę - w Egipcie targujemy się WSZĘDZIE - jest to ich prawie sport narodowy i za piękne oczy dziewczyny, cudowny uśmiech zawsze coś opuszczą, stargować swobodnie można i pół ceny trzeba się tylko przełamać i nie odpuszczać. Rezydenci: Obie Panie Rezydentki bardzo miłe i rzeczowe. Zawsze można było przyjść się dopytać o np. kwestie wycieczek fakultatywnych – pojawiały się na dyżurach. Warto dodać, ze po przyjeździe otrzymaliśmy od razu kopertę z nazwą naszego hotelu i wszystkimi informacjami niezbędnymi na początek + informacje o wycieczkach. Co do samych wycieczek fakultatywnych, byliśmy na 3 i na każdą zdecydowalibyśmy się jeszcze raz. Luksor – wyjazd jest wcześnie rano i sama podróż trwa dość długo, bo ok. 4,5 w jedną stronę, ale jest to zdecydowanie czas dla wszystkich na spanie, tak samo ma się z powrotem. Dużo zwiedzania na świeżym powietrzu, świetnie zachowane hieroglify i rzeźby, a przy tym można usłyszeć od przewodnika kilka opowieści, które nie są powszechnie znane. Superquady – dla osób wytrzymałych fizycznie. Jeśli ktoś, tak jak my, jedzie z partnerem, sugeruję wziąć jednego quada, gdyż można nabawić się odcisków, także warto się zamieniać. Podróż przez góry Morza Czerwonego trwa ok. 1,5 h – polecam zaopatrzyć się w długie spodnie. Po dotarciu do wioski beduińskiej zostaliśmy poczęstowani miejscową herbatą, pysznym chlebem pita, który przy nas wyrabiano i pieczono. Następnie krótki przejazd na wielbłądach oraz zwiedzanie mini zoo – gdzie można wypróbować naszyjnik z węża. Ta wycieczka szczególnie przypadła nam do gustu ze względu na 3 aspekty. 1. Niesamowite widoki – naprawdę warto wspiąć się na zbocze góry, żeby obejrzeć zachód słońca nad górami Morza Czerwonego, to jeden z tych widoków zapierających dech w piersiach. Niebo nocą na pustyni - ogrom i przejrzystość miliona gwiazd, myślę, że tylko na pełnym morzu można zobaczyć cos równie wspaniałego. 2. Pyszne jedzenie – na kolację naprawdę warto czekać, mimo wielu grup dla nikogo nie zabrakło, jedzenie było po prostu rewelacyjne, a jedzenie przy niskich okrągłych stolikach siedząc na poduszkach, cóż, miało po prostu swój klimat. 3. Pokaz tańca – ze wszystkich pokazów warto wspomnieć szczególnie o wirującym derwiszu. El Quseir i Port Ghalib – polecamy tą wycieczkę szczególnie pod kątem zakupu pamiątek, kupicie je tam o wiele taniej (cena wyjściowa jest niższa, a tym samym można więcej utargować) niż np. na wycieczce do Luksoru. Znajdziecie tam wszystko, co i tam: papirusy z certyfikatem, rzeźby z alabastru, szale, arafatki itp. Jednakże wycieczka ta dla nas była cenne głównie dzięki przewodnikowi - rodowity Egipcjanin Nabi przez całą podróż w obie strony autokarem opowiadał nam o egipskiej rzeczywistości, zwyczajach i kulturze w sposób bardzo ciekawy i zabawny."

Wybrałam ten hotel na podstawie bardzo dobrych ocen na najrzetelniejszych portalach turystycznych i to był świetny wybór. To była moja pierwsza wizyta w Egipcie (zawsze twierdziłam, że moja noga tu nie postanie :D) i jak teraz sądzę - nie ostatnia! Hotel jest położony pośrodku niczego, ale dojazd z lotniska minął wprost błyskawicznie. Powitanie i odprowadzenie do pokoi w hotelu super zorganizowane, szybko znaleźliśmy się w pokoju i tutaj miłe zaskoczenie - fantastyczny widok z okna, pokój ładniejszy niż na zdjęciach (pierwszy raz mi się to zdarzyło), dość duży, dwa spore łóżka, czysto, fajnie, ładny taras, właściwie nie ma co się rozpisywać - wszystko jak trzeba. Łazienka też zgodna z oczekiwaniami. Za to rozpisać się mogę o jedzeniu - cenię dobrą kuchnię, dbam o zdrowie i smak, więc to było dla mnie ważne kryterium wyboru. Byliśmy na przełomie września i października - być może ma to jakieś znaczenie i kuchnia była wyśmienita. Każdy posiłek można zjeść na tarasie, z którego widać plażę i morze. Przez 2 tygodnie spędzaliśmy idealne wieczory przy kieliszku wina i przepysznym jedzeniu. Różnorodność była ogromna - ryby pieczone, duszone, grillowane, mięso wysokiej jakości, warzywa - naprawdę pyszne i pomysłowo przyrządzane (kilka patentów zabrałam do domu), owoce (surowych nie odważyłam się jeść, bardzo żałuję, bo musiały być fantastyczne - inni jedli i przeżyli), ciasta, pieczywo. Właściwie mogłabym pisać i pisać - czekałam na te posiłki jak na jedną z atrakcji:). Oczywiście polecam jedzenie z umiarem, ponieważ widziałam, że goście z all inclusive marnowali naprawdę dużo jedzenia. W kraju, gdzie społeczeństwo żyje biednie, naprawdę rzuca się to w oczy. Rozsądniej pójść po drugą porcję niż wyrzucać jakiekolwiek jedzenie. Byliśmy naprawdę osamotnieni w takim podejściu, że bierzemy tyle, ile zjemy - i faktycznie nie zostawiamy. Co do alkoholu - białe wino, piwo, rum z colą - bardzo dobre. Nie było problemu z wodą do picia - piłam z dystrybutorów i nią też płukałam zęby i nie dotknęła mnie klątwa - przy pierwszej wizycie w takim kraju i po 2 tygodniach, więc wszystko w porządku z wodą. Bardzo fajna plaża, piękna rafa, dla snurków gratką może być lion fish i inne piękne ryby. Dwa razy przypłynęły tez delfiny, które można było obserwować z pomostu. Warto wstać wcześniej, wtedy większa szansa na ciekawe obserwacje. Polecam wycieczki do Marsa Imbarak, na 'egipskie Karaiby' i do Zatoki Delfinów (tam spotkaliśmy akurat baby shark zamiast delfinów, ale w drodze powrotnej delfiny już nam towarzyszyły). Świetne wakacje, nie było czasu na nudę, a po 2 tygodniach wyjeżdżałam z wielkim żalem. Tęsknię za tamtym czasem i wspominam go wspaniale! Jeśli ktoś ma obawy przed wyjazdem, to polecam ten hotel, bo to, że tak dobrze trafiłam, zachęciło mnie bardzo do Egiptu w ogóle (destynację wybrałam ze względu na pogodę - musiałam przesunąć urlop i nigdzie nie było gwarancji takich temperatur, a marzyło mi się plażowanie i pływanie w ciepłej wodzie).

Hotel gorąco polecamy. Elegancki i komfortowy. Spędziliśmy tam wspaniały tydzień. Położony u podnóża majestatycznych gór Taurus. Naprawdę bardzo piękny widok z każdej części hotelu. Mieszkaliśmy w jednym z pokoi w dwupiętrowych domkach położonych w pięknym, zadbanym ogrodzie. Hotel płożony na dość dużym terenie, aczkolwiek tak zaprojektowany, że w każde miejsce można się dostać w przeciągu 3 minut (wszystkie baseny, plaża, stołówki, SPA, amfiteatr, plac zabaw, recepcja…). Pokoje dokładnie takie jak na zdjęciach w katalogu Itaki. Codziennie solidnie sprzątane, łącznie z wymianą ręczników i pościeli. Ciekawym rozwiązaniem, ‘podgrzewającym’ wakacyjną atmosferę jest przeszklona wnęka (z uchylną żaluzją oczywiście) pomiędzy pokojem a łazienką. Łazienka z dużym prysznicem i deszczownicą, bardzo dobrze wyposażona, bogaty zestaw kosmetyków, oprócz mydła i szamponu pianka do golenia, golarka, balsamy do ciała, czepki, gąbki do masażu, pilniczki, zestaw do szycia, kapcie. W pokoju było dosyć mało miejsca po dostawieniu dostawek dla dwójki naszych dzieci (3 i 11 lat) aczkolwiek wystarczająco - bo któż spędza wakacje w pokoju. Ponadto bardzo dobra klimatyzacja, sterowana indywidualnie, rozbudowane menu regulacji w zależności od preferencji. Każdy pokój z balkonem. Na powitanie w pokoju czekała na nas butelka wina i kosz owoców. Obsługa w hotelu bardzo miła i uczynna, jak zresztą wszyscy Turcy. Naprawdę przemili ludzie. Wszelkie nasze prośby spełniali od ręki. W hotelu są 4 baseny, wszystkie czyste. Bardzo fajny brodzik dla małych dzieci, co ważne przy maluszkach - zadaszony, ze zjeżdżalnią w kształcie króliczka. Wokół baseniku malutkie leżaczki. Znudzone kąpielą dzieciaczki mogą skorzystać z położonego tuż obok ogrodzonego dużego placu zabaw lub skorzystać z opieki animatorów w klubie dla dzieci. Doskonałą alternatywą dla zmęczonych słońcem, aczkolwiek ani trochę nie znudzonych kąpielą dzieci, jest basen w budynku głównym, w eleganckim spa. Przy basenie również brodzik, leżaki, ręczniki, prysznice i praktycznie mało kto tu zagląda. Hotel posiada jeszcze dwa baseny. Główny, położony jest tuż przy zewnętrznej restauracji, w której serwowany jest lunch. Oferta lunchu była na tyle bogata, że nigdy nie skorzystaliśmy z obiadu w głównej restauracji. I ostatni basen z 3 zjeżdżalniami – różne poziomy szybkości, tzw. aquapark odpowiedni zarówna dla małych, dużych i tych dorosłych dzieci. Oferta all inclusive bardzo bogata. Na śniadanie można zjeść dosłownie wszystko o czym zamarzymy - naleśniki, gofry, ciasta, jajka na wszystkie możliwe sposoby, wędliny, dżemy, różne rodzaje serów, dania na zimno i na gorąco. Po południu, oprócz wcześniej wymienionego lunchu i obiadu, podwieczorek z tradycyjną kawą i herbatą turecką, pyszne ciasta, a dla najmłodszych lody. Na kolację również każdy znajdzie coś dla siebie. Codziennie bogaty wybór mięs, ryb, dań wegetariańskich, świeże warzywa, sałatki, owoce, niezliczone desery. Dania kuchni lokalnej i europejskiej. Wszystko bardzo smaczne. Na kolację polecamy taras na górnym piętrze, na powietrzu. Bardziej kameralna atmosfera, świeczki na stolikach, przytulne zakątki idealne na odpoczynek przy winie po kolacji. Nie korzystamy co prawda z tzw. animacji hotelowych, ale dla zainteresowanych mogę napisać, że każdego dnia były: aerobik w basenie, mecze, wieczorem imprezy w amfiteatrze i dyskoteki w pianie, przy basenie, itp. Piękna plaża z widokiem oczywiście na góry. Morze czyste o błękitno-turkusowym kolorze. Przy plaży mnóstwo wolnych leżaków i parasoli. Wypożyczalnia sprzętów wodnych przy samym wejściu. Dla osób pragnących spokoju – niezagospodarowana plaża zaledwie kilka kroków od hotelu. Dno morza usłane przy brzegu małymi kamykami – przyjemny masaż dla stóp – dzieci nie potrzebowały obuwia ochronnego. Im głębiej, tym większe kamienie. Hotel położony tuż przy małym miasteczku Tekirova (5 minut spacerkiem). Owo miasteczko to jeden wielki targ tureckich pamiątek, setki małych sklepików z ubraniami, skórami i ceramiką. Można zjeść lody, wypożyczyć samochód, jest poczta, mały park. W sam raz na wieczorny spacer.

Hotel pięknie położony, wśród bujnej, pachnącej roślinności z bajkowym widokiem na góry i lazurowe morze. Idealny dla osób, chcących uciec przed gwarem miasta w spokojne, ciche miejsce. Obsługa uśmiechnięta, uprzejma i kulturalna, starająca się zawsze pomóc i odpowiedzieć na wszystkie pytania. Właściciel hotelu przesympatyczny - starszy Pan o imieniu Dimitri, który dwa razy w tygodniu organizuje darmowe wycieczki do stolicy Kefalonii - Argostoli. Dodatkowo na koniec wyjazdu podarował On wszystkim Paniom bukieciki świeżych ziół oraz wręczył prezenty z hotelowego sklepiku (oliwę z oliwek, pamiątki z Kefalonii, itp.). Pokój był czysty, zadbany, z klimatyzacją, pościel wymieniana codziennie, ręczniki co drugi dzień - obsługa sprzątająca pracuje tu uczciwie. Jedzenie było smaczne, świeże i zróżnicowane. Śniadania w formie bufetu, kolacje serwowane do stolika, na świeżym powietrzu - każdego wieczoru można było jednocześnie delektować się smakiem potraw i pięknym widokiem na morze. Na kolację, oprócz dania głównego, podawano 2 przystawki oraz malutki deser (owoce, lody, bądź ciasto). Jedzenie było nie tylko smaczne, ale i pięknie podane i nigdy nie odchodziło się od stołu głodnym. Natomiast jeżeli ktoś liczy na to, że będzie mógł się najeść do nieprzytomności i spróbować ogromnej liczby dań, to w tym przypadku się przeliczy. Zauważyłam, że w tym hotelu bardzo szanuje się jedzenie i nie stawia się na ilość, lecz na jakość :). W trakcie naszego tygodniowego pobytu dwa razy zorganizowano dodatkowe atrakcje do kolacji - w środę i niedzielę bawiąc się na tzw. wieczorach greckich, mogliśmy poznać tradycyjne greckie dania, posłuchać greckiej muzyki śpiewanej na żywo i nauczyć się od ubranych w regionalne stroje tancerzy 'tanczyć Greka Zorbę'. Bawili się wszyscy, młodzi, starzy, rodziny z dziećmi.... Hotel jest godny polecenia. Ponadto należy docenić stosunek jakości do ceny! Hotel jest położony blisko dwóch plaż: niewielkiej miejscowej plaży św. Tomasza oraz plaży Trapezaki (można się na nią dostać na piechotę w 15 - 20 min.). Oboje z mężem byliśmy zachwyceni plażą św. Tomasza - pomimo, że jest mała (co może być też jej zaletą, ponieważ jest przytulna i kameralna, nie korzysta z niej dużo osób) posiada same zalety: krystalicznie czysta lazurowa woda, piękne góry i roślinność dookoła, spokój, cisza, i JEJ KSZTAŁT - jeśli pójdziemy na lewo wąską ścieżką odkryjemy 'miniaturę' najsłynniejszej w Kefalonii plaży Myrtos - piaszczystą plażę odgrodzoną z obu stron wysokim górami. Wieczorami, kiedy słońce nie świeci już tak mocno, warto chodzić na długie spacery i podziwiać prawie dziewiczy krajobraz wyspy i wdychać zapach gajów oliwnych. Osobom lubiącym długie spacery polecam wybrać się do Castro i zobaczyć ruiny zamku św. Jerzego, położone na wzniesieniu, z którego rozciąga się przepiękna panorama Kefalonii. Okolica hotelu jest spokojna i cicha. Nie znajdziemy tu dyskotek, czy dużej ilości barów, stąd nie jest to miejsce dla osób, którym zależy na szalonym życiu nocnym. Karavados polecam osobom, które szukają wyciszenia i relaksu w pięknych okolicznościach przyrody. Jeżeli ktoś chce poznać całą wyspę może skorzystać z organizowanych przez Itakę wycieczek, w trakcie których można zobaczyć najsłynniejsze atrakcje Kefalonii, bądź wypożyczyć w Argostoli samochód i zwiedzić je na własną rękę.

Hotel El Malikia Resort Abu Dabbab oceniam pozytywnie. Po samym budynku widać, że czas mknie do przodu, ale nie chodzi chyba o to, by doszukiwać się wykruszonej fugi w kafelkach itp. Łazienka jest duża i jasna, mydło i szampon w dozownikach. Ręczniki czyste i pachnące. Pokoje są przestronne i czyste. Mają wszystko co potrzebne. Sejf i klimatyzacja działają prawidłowo. Codziennie sprzątane. Na łóżkach małe zoo w postaci zwierzątek robionych z ręczników. Niby nic, ale każdego to cieszy:) Z tego co wiem, to czasem jest mały problem z odbiorem polskiej TV, ale ja osobiście tego nie sprawdzałam. Na wakacjach nie jestem 'władcą pilota':) Nie miałam też żadnych niespodzianek w postaci nieproszonych gości. Zabrałam ze sobą urządzenie wkładane do kontaktu. Po balkonie biegały czasem jaszczurki, ale odbieraliśmy to jako dodatkową, pożądaną atrakcję. W pokojach nie ma codziennej bezpłatnej dostawy napojów. Należy zabrać ze sobą bidony itp. a wtedy bez żadnego problemu można w każdym barze i w restauracji nalewać do nich dowolne napoje i zabierać do pokoju. W hotelu jest jedna główna restauracja, ale składa się jak gdyby z 2 części. W tej pierwszej, po prawej stronie, zawsze na obiad i kolację jest podawane mięso, natomiast w tej po lewej zawsze są makarony. Jest tam też więcej wolnych stolików. Kolację najlepiej jadać na tarasie. Po pierwsze nikt nie skacze nam po plecach, jest ciszej i wieje bardzo przyjemny ciepły wiaterek. Poza tym jest stamtąd widok na morze. Wybór dań nie jest zbyt duży, ale o ile pierwszego dnia człowiek nie rzuci się na wszystko i jego talerz nie wygląda jak kopiec kreta, są duże szanse, że jedzenie nie będzie wydawało się tak monotonne. Jest duża różnorodność owoców i oczywiście deserów. Na tarasach prawie zawsze jest grillowana ryba lub mięso. Kelnerzy są mili i uśmiechnięci i nie prawdą jest, że zachowują się tak tylko po dostaniu bakszyszu. Po prostu jaki ty jesteś dla nich, tacy oni są dla ciebie. W barze przy basenie są tylko drinki i zimne napoje (za to od rana do wieczora są naprawdę zimne i dobrze gazowane). W barze przy plaży można się też napić kawy, herbaty czy czekolady. Można zjeść tam też obiad. W zasadzie jest to samo co w restauracji głównej. Poza tym codziennie jest pizza. W barze w lobby podają bardzo dobą kawę. Z drinkami wieczorem lepiej wyjść na przestronny taras i posłuchać muzyki. Basen jest dość duży i czysty. Ogród zadbany. No ale najważniejsza jest plaża. Jest idealna zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Piasek jest drobny, czasem pomieszany z kawałkami pokruszonej rafy, ale obuwie do wody nie jest potrzebne. Rafy w zasadzie są dwie. Jedna tuż przy wejściu do morza po prawej stronie, druga nieco dalej w stronę hotelu Hilton. Radzę odwiedzać obie, bo się różnią. Często wieje mocny wiatr, więc dla osób, które nie czują się w wodzie zbyt pewnie polecam zabranie kapoków. Warto też w pełni wykorzystać dni bezwietrzne (w ciągu 2 tygodni zdarzyły się takie 3 dni) i wypłynąć na rafę trochę dalej. Po raz pierwszy widziałam tu crocodile fish. Jest też jeden błazenek, ale ukrywa się łobuz po wewnętrznej stronie takiej dużej okrągłej rafy i nie jest łatwo go wypatrzyć. Dla mnie największą atrakcją były oczywiście żółwie i krowa morska. By zobaczyć żółwie najlepiej jest iść do końca hotelowej plaży i wtedy wejść do wody. Czasem są naprawdę bardzo blisko brzegu. Szkoda, że rezydenci nie przypominają turystom, że absolutnie nie wolno ich dotykać, a tym bardziej łapać za ich skorupę, gdy wypływają, by zaczerpnąć powierza. Niestety ludzie dla ładnych zdjęć, robią okropne rzeczy. Jeżeli chodzi o krowę morską, to widziałam ją tylko raz i to gdy byłam na bardzo głębokiej wodzie, dość daleko od brzegu. Miałam po prostu sporo szczęścia. Byłam tylko na jednej wycieczce w delfin house. Była bardzo dobrze zorganizowana. Widoku pływających ze mną co najmniej 50 delfinów nigdy nie zapomnę. Najpierw w wodzie się je słyszy (piszczą) potem dopiero widzi. Bawią się, opływają dookoła, skaczą nad wodą. Było super. Wieczorne animacje oraz gry i zabawy na plaży i przy basenie są organizowane przez grupę Włochów. Są dość głośni, ale bardzo radośni i życzliwi. Moim zdaniem warto jest się dać wciągnąć w ich zabawy. Szczególnie gdy widzi się minę zrozpaczonego Włocha, który przegrywa z nami w boccię:)"

Szybki transfer z lotniska, idealny hotel dla rodzin z dziećmi. Brak uciążliwych imprez i dudniącej muzyki przez cały dzień. Na miejscu okazało się że otrzymaliśmy bez żadnych dodatkowych opłat super apartament z dwu strefową klimatyzacją w pełni wyposażonym aneksem kuchennym, salonem, sypialnią i dużym tarasem (sejf dodatkowo płatny 1 Euro/dzień) Wiedzieliśmy już przed przyjazdem że doba hotelowa kończy się o godzinie 12 i jeżeli będziemy chcieli mieć pokój do końca trzeba dodatkowo zapłacić w recepcji hotelu nie mniej jednak wbrew regulaminowi hotelu opaski all nie są odbierane wraz zdaniem pokoju i bez problemu można korzystać aż do wyjazdu z pełnej oferty. Nasze oczekiwania przeszła restauracja w której ilość i jakość posiłków ciepłych i zimnych oraz deserów oceniam na 6+,nigdy nie widziałem poplamionego obrusu, nigdy niczego nie brakło do tego obsługa kłaniająca się przy każdym naszym wejściu i wyjściu. Szczególnie polecam sektor obsługiwany przez jedyną kelnerkę w całej restauracji w zamian za drobny napiwek mieliśmy obsługę de lux miejsce na stołówce oraz napoje (wino piwo, kawa, herbata, soki, cola itp.) czekały zawsze przygotowane na stole jeżeli czegoś brakło wszystko było na bieżąco donoszone według zamówienia a nawet bez zamówienia. W barach przy opcji all standard w Turcji czyli tylko lokalne napoje alkoholowe ale dobre i barmani nalewali zarówno do drinków dwuskładnikowych jak i kolorowych koktajli według życzenia tak że ciężko było nie być zadowolonym - kawa po turecku w barze przy lobby gratis. Korzystaliśmy tylko z wieczornych animacji dla dzieci mimo tego że co dzień było takie same dzieci się cieszyły i chętnie brały w nich udział. Jeżeli chodzi o wypoczynek nad wodą to większość wybierała baseny które były fajne, woda czysta obsługa w koło o.k., super mini aqua park dla dzieci, zjeżdżalnie dla większych dzieci i dorosłych małe ale wystarczające natomiast na plaży cisza i spokój miejsca do wyboru i koloru dwa bary w zasięgu ręki. Co ciekawe strefa wellness oczywiście bez masaży czyli siłownia, łaźnia turecka, sauna sucha i mokra kryty basen i siłownia w cenie pobytu. W okolicy nie ma nic co uważam akurat za zaletę która sprzyja w odpoczynku ale nie powinno to przeszkadzać bo dla spragnionych innych wrażeń są przecież codziennie organizowane przez Itakę wycieczki lokalne a także bez problemu można dostać się na własną rękę do pobliskich miasteczek. Obsługę wyjazdu organizowanego przez Itakę oceniam wysoko zgodnie z oczekiwaniami z niczym nie było problemu każdy jest traktowany z szacunkiem. Jadąc na te wczasy po przeczytaniu wcześniejszych opinii miałem sporo obaw ale po spędzonym w tym miejscu urlopie stwierdzam że zawsze ktoś znajdzie dziurę w całym. Polak na wakacjach zapomina gdzie mieszka i czym dysponuje na co dzień ma pretensje o bzdury, że Pani która sprząta ma dużo pracy i przyjdzie posprzątać o 16 a nie o 10 albo że drink był za słaby tyle że nikt nie powiedział że ma być mocny a barman nie wyczytał tego z ruchu rzęs, albo że na balkonach jest sporo gniazd jaskółek i rano ćwierkają (wszędzie są informacje że hotel ich nie usuwa gdyż prowadzi działalność zgodnie z naturą i prosi gości o uszanowanie tego podejścia). Podsumowując Hotel polecam wszystkim którzy nie oczekują cudów rodem z baśni tysiąca i jednej nocy każdy normalny człowiek będzie zadowolony natomiast Itakę jako organizatora polecam nawet najwybredniejszym."

Wybór Sol Tenerife – ze względu na to, że byliśmy kiedyś w hotelu sieci Melia na Costa del Sol i można śmiało powiedzieć, że hotele tej sieci spełnią oczekiwania i że opis + zdjęcia ze strony internetowej pokrywają się z rzeczywistością. Hotel okazał się bardzo dobry, zasługując na 4 gwiazdki, a dodatkowo – często trudno w ogóle o spełnienie takich standardów w hotelach w biedniejszych krajach (Grecja czy Turcja, nie mówiąc o krajach arabskich). 2. Hotel jest w centrum Playa las Americas, chyba już bliżej Los Cristianos. W połudn. części Teneryfy jest dużo atrakcji i najlepsza pogoda. Skoro hotel jest w centrum, to oczywiście jest mnóstwo sklepów, knajp, niestety też głośnych dyskotek. Jeśli wyjdzie się przez ogród i basen (patrząc w stronę morza) – najlepiej kierować się w lewo, czyli w stronę Los Cristianos, jest naprawdę piękny deptak nadmorski. Blisko hotelu są całkiem niezłe jak na Teneryfę plaże piaszczyste (ciemny piasek). Idąc właśnie tym deptakiem (promenada palmowa) jakieś 20 min., można dojść do plaży Las Vistas w Los Cristianos z jasnym piaskiem. 3. Cenowo hotel wychodził dość korzystnie jak na Teneryfę, po drugie – mniej więcej tyle co **** hotele w południowej Europie (dokąd niekiedy leci się 2,5 godz., a nie 5, więc o ile samolot tańszy). 4. Leciałem z obawami, bo hotel jest kontrowersyjny. Przy czym jestem w stanie zrozumieć tych, którym przeszkadzał hałas z dyskotek, ale inni to jacyś narzekacze, którym nie smakowały pomidory, podczas gdy 99 (dosłownie 99) innych potraw było super. 5. Hotel to typowy hiszpański wieżowiec, 11-piętrowy, jakich pełno również na Costa del Sol czy na Majorce. Dobrze zorganizowany, obsługa kompetentna i pomocna. Na recepcji były 2-3 Rosjanki (w ogóle b. dużo Rosjan w hotelu i na wyspie, ale nie widziałem ani jednego pijanego). 6. Położenie hotelu bardzo dobre, w centrum – full sklepów (ciuchy, perfumerie), jeśli ktoś lubi spacery nad oceanem, to super sprawa, można dojść w jedną stronę do Costa Adeje, w drugą – do Los Cristianos. Co do hałasu z dyskotek – problem bierze się z tego, że hotel jest nad samym oceanem (rzadkość z oferowanych przez polskie biura, bo zwykle hotele miały ok. 500 m do plaży), więc woda niesie hałas, przy czym zamknięcie okna na noc (w lipcu – niepotrzebna klima!) już wygłusza, po drugie – można poprosić pokój bardziej od strony Los Cristianos, wreszcie – wziąć stopery jak ktoś bardzo wrażliwy. Tak 80-90 % pokoi ma co najmniej boczny widok na ocean, bo hotel jest nad zatoczką; dopłata za widok na ocean dotyczy widoku na wprost (można w biurze, można na miejscu – chyba 15 euro za dzień/pokój). 7. Funkcjonalność, dodatki – 2 windy (w budynku A) to może trochę za mało, ale poza tym wiele spraw jest b. dobrze zorganizowanych; hotel pomaga przy wynajęciu auta, roweru, sprzedaje też wycieczki; hotel ma 2-3 baseny, ogród, kort tenisowy, co wieczór jest muzyka, jakieś animacje. 8. Pokoje – słabsza strona, jak na **** trochę małe i skromne, ale czyste, poza tym mają przyjemną kolorystykę, taki ciemnozielono – morski kolor; zdjęcia ze stron internetowych (np. sieci Melia) w 100% oddają to, jak jest naprawdę; sprzątanie – codzienne, w miarę dobre (zdarzały się gorsze dni, że powierzchowniej); w pokoju jest sejf, szkoda że nie na kod a na klucz (1,50 euro na dzień) – sejf jest duży (np. zmieści się kamera czy aparat). 9. Wyżywienie – korzystne godziny (7-10.30 i 18.30-21.45; AI jeszcze 13-15.30) to już duży plus, jeśli chodzi o ilość, jakość, smak to 10/10, bo naprawdę super, jeśli ktoś ma HB, to mu spokojnie wystarczy to hotelowe; naprawdę świeże, smaczne i różnorodne rzeczy do jedzenia – śniadania na słono i na słodko, dużo owoców i warzyw, różne sery, wędliny hiszpańskie (szynka, salami, nie tylko jakieś mortadele z osła czy mielonki z puszki), i na śniadanie i na kolację można było skomponować np. sałatkę grecką; obiadokolacje – królują ryby i owoce morza (z 5 rodzajów), mięsa tez niemało, trochę kuchni włoskiej, meksykańskiej, full sałatek, dobre desery; korzystaliśmy z HB, wątpię czy można polecić All, bo dopłata jest duża, a na miejscu wiele drinków jest nie gratis, tylko za pół ceny. 10. Plaża – raczej zaleta – przy samym hotelu jest wąski pas kamienisty, ale 150-200 m od hotelu jest już piaszczysta, niestety tam nie ma za bardzo plaż hotelowych, trzeba płacić, 2 leżaki z parasolem 10 euro; fal nie ma dużych (podobnie w Los Cristianos małe, w Costa Adeje już większe).